Na de grens passage moest ik in Ipiales een verzekering voor mijn motor gaan kopen, dat is 5 KM over de grens. Mocht van de bewaker mijn motor vlak voor de deur op een invalide parkeerplek zetten anders had ik wel 500 meter moeten lopen en stond mijn brommer uit het zicht. Had aan de grens al een Colombiaanse SIM kaart voor mijn telefoon gekocht en op alle mijn gebelde nummers kreeg ik geen respons, dus besloot ik maar in Ipiales te blijven en op maandag vroeg aan te rijden zodat ik om 9 uur bij de werkplaats van Tonny zou zijn.

Had een slecht hotel, geen raam, wel goede bewaakte parkeer plek en geen airco maar dat was ook niet nodig omdat s'morgens het ijs op de brommer stond, zit nog altijd op 3200 meter hoogte. Wel mooi blauw en zon het beloofd een mooie dag te worden. De 80 KM naar Pasto was een feest strak asfalt en zeer mooie omgeving en niet teveel verkeer. Het leuke is dan als er een zware truck met 20 Km de berg op brult en daar een stel dikke cruisers achter, die ik dan op mijn brommer met aanhanger inhaal omdat ik veel minder plaats nodig heb en trucks maken altijd plaats voor je vrij, die gunnen je het.

Bij Tonny uno, omdat we allebij dezelfde naam hebben is hij uno en ik malo (gek), stond ik aan gesloten deur zonder reclame of iets dergelijks. Hij had mij 3 jaar terug al verteld dat hij er binnenkort mee ging stoppen als hij pensioen kreeg, Hij is een half jaar jonger dan ik, maar daar geloofde ik helemaal niks van want als Ecuadoriaan heb je in Colombia weinig of geen pensioen dus zal wel moeten blijven werken. Navraag bij de buren leverde op dat hij verhuist is naar een andere plek en daar werkt. Maar ook hier weer gesloten deur maar wel nog reclame voor zijn zaak. Via via kwam ik erachter dat hij in een motorzaak werkt en niet meer voor zichzelf en ik maar zoeken. Als ik weer eens ergens vraag hoor ik roepen: "he tony malo", ik heb hem gevonden een hartelijk weerzien. Wat foto's en filmke voor op zijn faceboek, wat drinken en ouwehoeren en wat mijn plannen zijn. Hij heeft ondertussen watsapp- berichten verstuurd en we beginnen aan mijn motor. Hij werkt hier als ZZP-er voor zichzelf en de eigenaar.

Mijn KM aandrijving heeft het begeven dus mijn voorwiel zal er toch uit moeten, de bedrading in aanhanger ligt los, ketting spannen en wat onderhoud meer. Hij is een goede monteur en nog heel fit en vief voor zijn leeftijd en een heel aardige man die met iedereen overweg kan. Hij wasgevraagd door zijn vriend om hier te komen werken en dat kwam hem goed uit. Alleen moet zijn andere zaak nog leeg geruimd worden. De een na de ander bekenden komen er aan en we ouwehoeren wat af, alleen Diario belt dat hij nu niet kan maar pas s'avonds. Ik was van plan om vandaag nog naar Popayan te rijden, maar dat gaat het niet worden. Er komen ook nog 3 broers die samen een MC club hebben, hele leuke gasten, een ervan rijdt een Harley sportster shovel, de ander Honda's. Na het sleutelen word ik naar het voor mijn bekende hotel voor gereden maar helaas complet. Op naar een ander wat veel beter blijkt en met grote inpandige garage. Met parkeren heb ik altijd problemen. Ik zet hem nooit goed neer, dus ik vraag altijd heel duidelijk waar hij moet staan als ik dan een plaats toegewezen krijg, kijk ik wel met welke kant ik de neus opzet want ik heb geen terug-uit en met mijn prothese achteruitmanoeuvreren is ook wel lastig. Ook nu weer zet hem keurig neer waar aangegeven wordt, krijg nog een duim en klaar. Net als ik onder de douche zit, gaat de huistelefoon. Ik kan niet opnemen dus laat maar rammelen, dan wordt er op de deur geklopt, kan ook de deur niet open doen, dus wordt er wat heen en weer geroepen waar ik meestal de ballen van versta en ik maar roepen "momento momento". Als ik dan mijn prothese aan heb, een handdoek voor mijn sjaak, de deur opendoe, staat depiccolo met de mededeling : uw motor moet wat naar achter. Nou dat regel je maar met de receptie, ik ga verder met douchen. Later een hele discussie met receptie enpiccolo maar mijn brommer blijft staan of ze verzetten hem zelf maar en als ze dat dan al lukt staan mijn spiegels ten achterste voren.

Om half 8 komt Tonny uno met zijn trike, de broers op de brommers en Diario met de auto zodat ik ook vervoer heb en een pint kan drinken. Eerst eten in een tent waar ik nooit naar toe zou gaan, eerst aan de kassa bonnetje betalen, krijg je een vlag met nr. mee die je op de tafel moet zetten en dan pas komt er je biertje. Dit is niet mijn way of life, maar we hebben het gezellig en het eten was best binnen te houden. Later nog naar leuke bar met goude van oude muziek en als actie een emmer ijs met 5 flessen bier in de aanbieding. Kijk daar houd ik wel van en we waren met 8 man en blijven er 2 over en ik vind het wel leuk om een emmerke te bestellen. Ze hebben nog moeite gedaan om een novia ( verloofde ) te zoeken por une noche solo por amor, no por dinero, maar da lukte ook al niet. Want er lopen hier verschrikkelijke mooi vrouwen rond niet te geloven. Al met al een leuke avond, werd nog terug gebracht naar hotel en morgen weer vroeg op.

Om 7 uur zat ik op de brommer, ze hadden hem niet verzet, was ook niet nodig want er stonden 2 auto's en 2 motoren en er was plaats voor 20. De 250 Km naar Popayan waren jaren terug geen pretje, maar nu veel nieuw asfalt en mooi door de bergen vooral het eerste stuk wasfantastisch. Maar waarom ze af en toe een stuk van 200 meter niet vernieuwd hebben, zal wel weer Zuid-Amerikaanse logica zijn. Na 100 Km tijd voor mijn ontbijtje, ze halen bij de bakker 2 broodjes en bakken eieren en ik drink op reis heel de dag cola en thuis nooit. Stuur ze nog een keer naar de bakker want het was echt lekker. Dan komt er een touringcar de parkeerplaats op, die zo groot is als een voetbalveld en parkeert zijn bus zowat tegen mijn brommer. Stappen een partij mensen uit die hun spullen uit het ruim willen halen, maar het luik kan niet open omdat mijn brommer in de weg staat, volgens hun dan toch. Maar volgens mij ligt dat iets anders. Tot 3 x toe vraagt de chauffeur of ik hem wil verzetten maar uiteindelijk verzet hij zijn bus 10 meter.

Dit deed mij denken aan Marokko met Willy; Een paar Duitsers zetten hun campers pal voor mijn brommer op een parkeerplaats van 2 voetbalvelden, die bergaf liep ook nog, zodat ik achteruit door het grind de berg op moet om weg te kunnen. Vraag meteen netjes of ze hun camper iets verder willen zetten zodat ik weg kan. Du kanst toch zuruck ! Nein das kan ich nicht und das wil ich nicht. Maar hij laat hem gewoon staan, zeg hem als deine camper er nog staat als ik weg wil fahren, staat hij er nog langer. Als wij weg willen rijden pak ik mijn groot knipmes uit de aanhanger en loop naar zijn voorwiel en roep naar hem : und jetsz snel oder al deine reifen gehen eran; nicht eine mar alle zes. Zag hem even denken maar hij werd toch redelijk snel.

Rijd in Popayan meteen over nieuwe rondweg richting Cali, want ik wil in principe op Donderdag avond op de ferry zitten naar Panama. Ga in geen geval niet in Cali slapen, want dan moet ik van de route af. Eet nog een heerlijke vis in prachtig restaurant en dan weer de gas erop. Stuk voor Santander file. Ik denk hoe kan da nou, er was eigenlijk weinig verkeer op de weg maar krijg ook geen tegenliggers dus kan kilometers lang de file voorbij rijden. Alleen hadden veel automobilisten dit ook gedaan en stonden vooraan op de verkeerde weghelft te wachten voor een DEMONSTRATIE. Nu weet ik uit ervaring dat je hier zeer tactisch mee om moet gaan en nooit agressief worden, want ze zijn toch al heet gebakerd en zijnmet vele. Rijd over de vluchtstrook helemaal naar voren en daar staat een hoop volk en 200 brommers midden op de straat en allemaal met vlaggen zwaaien met de afbeelding van Che Guevara en nog van iemand die ik niet ken. Vraag waarvoor ze aan het demonstreren zijn, blijkt voor een sociale uitkering te zijn die verhoogd moet worden, geef ze meteen groot gelijk en vraag of ik zijn vlag even krijg dus sta ik daar met die vlag te zwaaien meteen filmploeg erbij en hoop volk, ik ook nog wat foto's gemaakt. Vraag hoelang het nog duurt, nog wel een tijdje, dat is dan jammer voor mij want ik MOET op donderdag op de ferry zitten naar Panama en dat ga ik niet redden. Ik ga wel eens vragen wat ik kan doen, de staking-leider met zijn grote megafoon komt naar mij en geeft mij keurig een hand en ik vertel hem netjes mijn verhaal. Oké jij mag door. Hij roept wat door zijn megafoon en de brommers en volk maken plaats, ik nog overal handen schudden en duimen geven en denk bij mijn eigen stelletje kut-socialisten, maar ik ben er door. Aan de andere kant staan ook de eerste honderden meters de auto's dubbel op de tweebaansweg dat wordt nog een puinzooi als de demonstratie voorbij is. Nog rijen auto's en als ik die voorbij ben, ben ik echt remy. Bij Tulua houd ik het voor gezien en zoek een hotel. Eerst een hotel waar IK zelfs niet wil slapen, dan een Mooi hotel met airco en fan want het is hier smerig heet. De zwaar getatoeëerde en gepiercete eigenaar, waar ik het meteen mee kan vinden, regelt op prive parking plek en geeft mij raad voor restaurant en goede bar, alleen in die bar mag je als eerzame huisvader eigenlijk niet komen. Dag totaal van 500 Km ben je echt heel de dag mee bezig. Ik besluit om mijn plan om op donderdag op de boot te zitten te wijzigen en voor de Dinsdag te gaan.

Woensdag weer zeer vroeg op pad, kan meteen voor het hotel op terrasje broodjes met ei scoren en de gas erop. In Pereira ga ik net als paar jaar geleden de fout in en zit midden in het stadsverkeer. Een geïnteresseerde brommer-rijder loods mij binnen door de stad uit terug op de route. Zeer mooi rijden en in Manizales, ga nu niet in de fout, maar meteen over rondweg om de stad heen. Weet uit ervaring dat dit een hele mooie route is met bochten en glooiend langs rivier. Maar nu zijn ze de weg aan het verbreden en heb veel stukken die tijdelijk gesloten zijn, omdat bulldozers de weg aan het verbreden zijn en heel de rijbaan nodig hebben. Moet minstens 4 keer meer dan een half uur stilstaan maar ik erger mij niet omdat we elke keer met wel 20 brommers en motoren vooraan staan en wat ouwehoeren. En dan racen naar de volgende stop. De laatste 100 KM zijn een feest, geweldig mooi. Eet nog in hotel/restaurant waar ik 3 jaar geleden geslapen heb en besluit dat ik vandaag niet verder ga als Medellin en daar naar AFRICA motors ga voor een nieuwe voorband. Met deze haal ik Miami niet en weet dat ze hier enorme voorraad banden hebben en het is een fijne tent, ook mijn voor-rem verdiend weer wat aandacht. Hij remt nog zeer goed, maar ik moet de hendel ver inknijpen voordat hij echt remt. Bij Africa motoren herkennen ze mij nog en vinden het leuk dat hun sticker nog op mijn aanhangertje zit. Zoeken een voorband uit helaas niet dezelfde, maar doe het er wel mee. Wordt meteen gemonteerd en morgenvroeg de rem nakijken. Brommer kan in de zaak blijven en behulpzame klant helpt mij met hotel zoeken via internet, maar na 20 keer complet zegt hij dat ik beter een motel kan nemen alleen word het dan een waar je per uur moet betalen. Ik reserveer voor 12 uur en neem taxi nadat ik nog info kreeg waar ik perse een pint moest gaan drinken. Mijn motel is super; jacuzzi, verlichting spiegels, slingerpaal, gevulde koelkast en WC rol naast het bed i.p.v op de WC. De stad in om wat te eten en drinken, bij de Colombia Beer Company bestel ik een pint en krijg een halve liter getapt bier met nootje, hele mooi tent maar niks voor mij, ik zit liever tussen de zwervers. Heb de menu kaart eens bestudeerd maar hier eet ik dus niet, budgettair gezien dan toch. Als ik mijn pint op heb vraag ik heel netjes vóór ik bestel wat die pint kost 13.000 pesos ( pakweg 4,5 EURO ). Ik heb er ook al pinten gedronken van 1 Liter voor 1 EURO, maar vooruit dan maar mijn AOW is ook verhoogt van 598 naar 604 dus ....bruintje kan het wel trekken voor één keer. Krijg weer keurig pint en smaakt best in een leuke ambiance. Als ik mijn pint op heb leg ik 26.000 pesos en wat fooi op de tafel en loop aan, maar ik word terug geroepen. Señor uw rekening, nee heb ik niet nodig geld ligt op tafel. Maar ik krijg toch mijn rekening keurig in een leren etui, totaal 42.000 Pesos. Het bier 13.900, service ordinario en nog iets. Ik zeg : jufrouw ik vroeg wat een pint kost en dat was 13.000 en op rekening staat 13.900 plus de extra's. Ja zegt ze; dat was mas or menos ( ongeveer ). Nou dan zal dit mas or menos ook wel 42.000 Pesos zijn en loop aan. Nu weet ik ook wel dat ze in een deftige tent niet een hoop stampij willen hebben op een vol terras en ze laten mij gewoon vertrekken. Schiet een zijstraat in en bij Mexicaans restaurant eet ik heerlijk en fles bier Euro. s'Nachts droom ik wat er allemaal HAD kunnen gebeuren in dit motel !

Donderdag morgen 8 uur ben ik bij Africa en is er volop bedrijvigheid, staan gewoon 8 monteurs te werken. Om half 9 staan er al 3 motoren buiten met nieuwe banden, er zit hier duidelijk structuur in en de eigenaar is eenjoviale kerel die leuk met zijn personeel omgaat. Geen ouwe muk binnen maar BMW \'s, KTM's e.d. spul en de klanten de "rich people" from Medelinn . Mijn remblokken kunnen het volgens mij niet zijn, want die zitten er pas 3 weken in en heb ik gisteren al geïnspecteerd toen mijn wiel eruit lag. Volgens mij is het de rem-pomp en volgens de eigenaar de klauwen. Wat te doen? Eerst de rem-pomp maar eens demonteren, weinig aan te zien, maar toch maar eens nieuwe cup en O-ring in en gereinigd, geen resultaat. Maar het is al weer middag en besluit maar een hotel of hostal te zoeken, een van de verkopers weet een goede hostal en er wordt gereserveerd. Nog tijdje zitten kloten met ontluchten e.d. maar het schiet niet op. Dan maar de klauwen demonteren en hier zit het euvel. Verschillende van de 8 zuigers zitten vast en de rest veel vuil. Alles gedemonteerd, een monteur op pad voor nieuwe O-ringen en om 18.00 uur, na werktijd beginnen ze met 4 man alles te polijsten en te reinigen en tegen 20.00 uur zit alles weer in elkaar. Wat een service, morgenvroeg regelen ze nog nieuwe remblokken en kan ik rijden.

Een mooie hostal met met pastizza zaak om de hoek. Nee ik had er ook nog nooit van gehoord; lasagne met kip en koud bier voor 1 Euro. Later in de tuin van de hostal met wat backpackers geouwehoerd en de nodige pinten, leuke avond in mooie tuin.

Om 08.00 uur was ik weer in Africa, zelf had ik nog nieuwe 4 nieuwe remblokken en via via vonden ze er nog 4 moest ik wel 4 oude inleveren. Om 10.00 uur was alles klaar en remde weer als nieuw. Alleen nu deed het mijn remlicht het weer niet en is toch wel belangrijk, dus pomp er weer af handvat open en schakelaar gereinigd e.d. en zagen we dat de gaskabels wel vervangen konden worden. Ook maar meteen gedaan en tegen 13.00 uur kon ik vertrekken. Kan misschien nog voor het donker in Caucasia zijn waar ik al een keer of 4 geslapen heb en echt een stadje voor mij is met gribus buurten.

Net voor ik de stad uitrijd nog super getankt en snelle hap, zie nog een brommer rijder liggen waarvan ze zijn been beter niet ter plaatse recht kunnen zetten. Het schiet lekker op; een stuk 4-baansweg en daarna veel klimmen en mooi asfalt. In een dorp zit het verkeer muurvast, smal en veel scherpe bochten IK kan nietpasseren omdat alles kop aan kont dicht staat, kan met 2 politie brommers mee "liften", die rijden alles voorbij met blauw licht. De een stopt in dorp en de ander rijdt dorp uit om daar het verkeer stil te zetten. In zo'n dorp moet een truck met oplegger een keer steken om de bocht te kunnen nemen omdat er tot op rijbaan bebouwing is. Heb er de vaart goed inzitten, met mijn nieuwe voorband stuurt het een stuk lekkerder. Het schiet op, maar ik kom maar geen bord tegen van Cartagena of Cuacasia en zit te twijfelen op de brommer of ik wel goed zit. Als ik later een bord tegen kom Cucuta 540 Km weet ik zeker dat ik verkeerd zit, want dat ligt tegen Venezuela aan. In het volgend dorp maar eens de kaart raadplegen. Rijdt een dorp in waar een politie post is ingericht, maar niemand te zien. Drempels; eerst 5 dubbele vlak achter elkaar, maar de laatste enkele is dubbel zo hoog. Mijn voorwiel komt los, dan mijn achterwiel, maar ben er overheen. Alleen hoor ik mijn aanhanger over het asfalt gaan, kijk om en zie hem mooi rechtdoor met mij meerijden. Hij rijdt voor een koffie kraampje door en passeert mij en verdwijnt half onder een, zo te zien bijna nieuwe, Toyota pick-up. Mijn eerste gedachte was gelukkig niemand gewond want dan zou ik echt een probleem hebben. Meteen hoop volk erbij en de eigenaar komt vanaf terras aangelopen en is gelukkig zo te zien niet erg boos. Hij geeft mij keurig een hand en ik verontschuldig mij en zeg dat ik blij ben dat er niemand gewond is. Dan komt er een keurige mevrouw bij, die goed Engels spreekt. Ook komt er gelukkig net een politie auto langs die stopt. Laat hem mijn rijbewijs, paspoort, verzekerings-bewijs en tijdelijke import papieren zien. Ondertussen heb ik de aanhanger onder auto vandaan gehaald en achter mijn brommer gezet. Het onderstel van de aanhanger heeft niks geleden, alleen de ton is wat korter geworden en hier en daar gescheurd. Die hoeft niet meer mee naar Nederland ! De politieagent zegt dat ik aan de verzekering niks heb maar dat er toch betaald moet worden en als ik er met tegenpartij uitkom voor hem de kous af is. Nou weet ik sinds kort wat een bumper ongeveer kost !!!!!! en deze is een verchroomde met 3 ferme deuken, dus dat gaat geld kosten. Via de mevrouw vraagt hij schrik niet : ongeveer 34 dollar !!! Daar kom ik goed weg, betaal hem meteen de 100.000 pesos in bijzijn van politie en geven elkaar de hand. Alleen hoe kon mijn aanhanger los komen? Ik heb samen met de andere Toon een veiligheidsbout met contramoer op koppeling gelast en in principe kan de koppeling niet van de kogel. Maar nu realiseer ik mij dat ik de aanhanger haaks op de motor gemonteerd heb bij Africa motoren en de kogel is on-rond is geworden, zodat als hij er recht achterstaat, speling heeft. En inderdaad ik kan de koppeling nu zo over de kogel terug duwen en de bout wel een slag aandraaien, nu kan hij er niet meer af. Weer wat geleerd.

Nu maar eens de kaart bestuderen, ik moet 100 Km terug en had daar links af gemoeten. In dit dorp is niks, maar een stuk terug in een redelijke stad heb ik verschillende hotels gezien. Dus maar meteen de gas er weer op, gelukkig was het goede asfalt en mooie route anders had ik echt gebaald. In Cisneros is inderdaad wat te beleven; het eerste hotel zag er leuk uit in het centrum met balkonnetjes, maar ik kreeg een kamer zonder ramen en zonder airco dus meteen wegwezen. Tegenover wel redelijke kamer met raam, airco en fan. Nu nog een stalling, ik moet 100 meter verder op parkeren op prive terrein. Een heel gedoe waar mijn motor moet staan, maar hij is eruit. HIER ! Ik rij mijn brommer in een boog ernaar toe om met de neus de goede kant op te staan en hij maar roepen aqui aqui ( hier hier ) en zwaaien. Ik zet mijn brommer op de standaard en loop naar hem toe en vraag: aqui ? Si aqui. Oké, mond dicht en kijken. Ik stap weer op de brommer en rijd achter auto's en brommerkes langs keurig op mijn toegewezen plek en krijg nog een duim van hem en ik leg hem uit dat ik morgen dan direct weg kan, hij snapt het. In het hotel bekijk ik de route nog eens goed, morgen naar Caucasia en Zondag naar Cartagena. Dan heb ik maandag de tijd om de ferry te zoeken en te regelen en Dinsdag avond op de ferry naar Colon in Panama. Ik eet zeer goed in een tent waar ze zelfs beugel flessen bier van Grolsch hebben, zat eerst op terras maar moet naar binnen vluchten voor de regen, eerst beetje maar later een wolkbreuk. Ik ben blij dat mijn aanhanger onder het afdak staat, anders had ik morgen eerst moeten hozen. Nog een pint gepakt in leuke bar, maar de juf had meer interesse in haar lulijzer dan in klanten. Later in centrum-social waar het druk was nog gebiljart, althans geprobeerd en met veel te veel pinten op naar hotel. Kreeg nog ruzie met de portier, er was mij verteld dat ik op de bel moest drukken, dan werd er meten open gedaan. Dus ik op de bel drukken die je in heel het centrum kon horen maar geen reactie. Nog maar eens bellen nu iets langer maar nog geen reactie. Ik denk zal eens wat langer op de bel drukken en nu kwam er reactie, maar niet van de portier. Maar ik bleef drukken totdat de portier als laatste wakker werd, ik werd wel boos aan gekeken maar wenste ze allemaal buenos noches. s'Morgens met een kater naar de stalling, ik zie van verre al dat mijn brommer verzet is; stuur staat naar rechts en staat midden tussen een hoop brommers, zodat ik er niet uit kon. Als ik bij mijn brommer ben zie ik dat ook mijn contact nu aan staat, maar de controle lampjes branden bijna niet meer; accu totaal plat. Ik krijg hem ook met de kick-starter niet aan de praat, want ik moet beetje stroom hebben op de bobine. Moet een donor hebben met start kabels maar de stalling beheerder laat mij stikken ondanks dat ik hem duidelijk uitleg dat hij de schuldige is dat mijn brommer verzet is eneraangeklooid is. Op zoek met een driewielige mototaxi en vinden een garagist die wel met zijn auto met startkabels wil komen. Start meteen en vraagt veel te veel geld maar betaal onder duidelijk protest en als ik de mototaxi vraag hoeveel kan hij natuurlijk niet achterblijven en betaal hem ook veel te veel.

Eerst maar eens een flink stuk rijden om mijn accu te laden, ik moet helemaal terug tot Barbosa en dan nog 200 KM bergen en 100 Km vlak. Wel mooi rijden alleen in de bergen had ik nog een uur dikke mist, zodat ik veilig achter een dikke vrachtwagen bleef rijden. Later als ik weer beneden ben, zeer heet en dat zal voorlopig ook wel zo blijven, want de bergen heb ik nu gehad. In Caucasia naar het voor mijn bekende hotel Londres, wat serieus gerenoveerd was. Meteen naar schoenmaker want mijn zolen liggen onder mijn laarzen uit. Een leuk restaurant met terras boven rivier was gesloten, maar ik vind een leuk alternatief; een bar die gerund werd door 4 dames zeer leuke avond. Toen ze sloten gingen ze bij de buren nog pint mee drinken. Zondag naar Cartagena voor ferry. Onderweg zie je dan bij die love-hotels veel brommers, daar gaat de plaatselijke jeugd met vriendin een wippie doen, zeer normaal hier. Zou hebben gewild dat ze dat vroeger in de Kempen ook zoiets gehad hadden, want dat geklooi en gesmors op de achterbank was ook niet alles.

In Cartagena pak ik een apartament, wat goedkoper is als een hotel, met bewaakte stalling. Alleen is het hier wel erg toeristisch en groot 25 etages hoog met wel 500 appartementen. Op maandag naar het reisbureau in het Hilton hotel wat 100 meter verderopligt en hier krijg ik te horen dat de ferry al 18 maanden uit de vaart is. Krijg adres van haven agentschap wat iets voor mij zou kunnen doen. Meteen er op af met taxi, die eerst dubbele prijs vraagt omdat hij mij bij Hilton buiten zag komen maar ik breng hem heel vlug aan verstand dat ik de helft betaal oké oké. Bij de haven word ene Luis gebeld, die mij op komt halen en mee naar zijn kantoor neemt. Ik vind hem een beetje een gladjanus, maar we zullen zien. De volgende Ferry gaat op 22 Februari ! En met een container ben ik op zijn vroegst 14februari in Panama aan het rijden en container kost 1800 USD dollar. Zeg hem duidelijk dat dit véél te laat en veel te duuris voor mij want ik wil eindfebruari in Miami zijn.

In mijn apartement heb ik contact met thuisfront; wat te doen ? en ga op internet aan het struinen. Als transport naar Panama duurder is als naar Nederland, ga ik naar huis en houdt het hier op. Heb nog contact met vrouw in Panama die mij ook naar Luis verwijst. Ik heb nog contact met Jos Kabouw in Chili, die is in Zuid en Midden Amerika zeer goed bekend. Contact met Belgische rederij die ook 22 februari geven als eerste ferry. Ik schakel Michiel Jansen van Imschip uit Son in om transport te regelen naar Nederland, maar zeg hem dat ik NIKS te maken wil hebben met de firma MA-HE hier in Colombia en de firma FIVE-star in Nederland, omdat die mij 3 jaar geleden verschrikkelijk genaaid hebben. Zie wel wat het gaat worden.

Weer allemaal bedankt voor de reacties

Tonydelcampo