Zondagmorgen natuurlijk : regen, maar ik heb vanmorgen veel te doen.

Stoel regelen voor douche - mijn Boliviaanse telefoon chip activeren en Bolivianos scoren, want heb gisteren aan de receptie geldgeleend, om het eten en drinken te betalen.

Bij de receptie zijn zezéér vriendelijk en vrij vlug stoeltje geregeld en chip geactiveerd en wat USD dollars gewisseld. Bel Marco nog een paar keer maar geen enkele reactie. Stuur hem maar een SMS met mijn relaas.

Buiten staat een Pools persbusje met officiële Dakar sticker.Ikspreek de chauffeur aan of ikmee kan rijden naar het bivac ? Nee is zijnantwoord we zijn vol, dan steekt er iemand zijn kop buiten en vraagt "ben jij de Harley man". Ik ken hem nog van toen hij in een Pools quad team zat en doet nu mee als kistenjongen. You area hiero !come in. Ikheb zelfs nog een sticker van hun op mijn aanhanger zitten. Als ze mijn bandje zien komt alles voor elkaar, maar bij ingang wordt nu iedere passagier gescand. Buurten volop en hun regelneef is een mooie Poolse griet die al jaren in Argentinië woont en optreed als tolk e.d. Bij de ingang moet ikonder de tafel enkom probleemloos binnen. Eerst even bij de broertjes Coronel gekeken, zitten allebij nog in de rally. Bij alle teams langs zie héél veel bekenden van jaren terug. Harry Balesteros :de groeten van Hans die ziek is en meer op de WC zit als in de auto. Eric van Loon nog gesproken, heb hem niks gevraagt over de benzine, want daar zal hij hem ook wel dik van hebben. Hoor later bij zijn teamwel dat het manegment team van Toyota zelf de schuldigen zijn en alle Toyota's met 100 liter te weinig benzine op pad gestuurd hebben. Alleen Nani Roma had geluk dat hij stil viel op de juiste plaats en meteen 40 liter benzine kreeg. Kom je als Toyota om de Peugeots naar de kroon te steken en verklooi je de hele rally, degene die daar de schuld van heeft, zul je volgend jaar niet meer zien. Trouwens ik hoorzeer veel negatieve geluiden over organisatie en hun beleid. In heel het bivac is niemand van organisatie te zien, zitten allemaal in hun luxe hotel en heel het bivac zit al 2 dagen zonder water, drinkwater bedoel ik, want regen is er genoeg. Veel te weinig sanitair, voor de grotere teams geen probleem die hebben allemaal hun campers hier, maar de gewone jongens, die zien echt af. Dan nog het polsbandjes probleem, ook de grote teams kunnen bijna niemand officieel binnen krijgen en je kunt moeilijk een sponsor onder een deken achter in de vrachtwagen binnen smokkelen, voor mij is dat juist leuk ! En dit terwijl half La Paz hier door het bivac struint en die hebbenhier echt niks te zoeken hebben. Geef de teams meer verantwoordiging, die laten echt niet iemand zomaar binnen die niet te vertrouwen zijn en zijniet kennen. Dan nog de vele aflastingen van ritten, je kunt volgens mij niet van overmacht spreken. Als je in de winter in Siberië wilt gaan zwemmen, zal dat ook niet lukken, heeft niks met overmacht te maken. De teams hier moesten eerst vanaf Buenos-Aires naar Asuncuon rijden 1500 KM dan rondje van 39 Km, dan 350 Km naar Resitencia dan de dag erna weer 400 km naar special. Rijden dus 2250 Km asfalten 39 Km special omdat organisatie geld op wil gaan halen in Acunsion !Dit kun je niet maken volgens mij en dat stoort veel deelnemers, proef ik. Maar ik heb een zeer leuke dag hier met Will en Eddy, die ook altijd wel binnen zien te komen. Die matsen hier alles en iedereen omdat zij met hun 4wheel over al kunnen komen. Heb via via vernomen dat zij vanuit Argentinië terug zijn gereden met de marathon etappe, om een vast gelopen team illegaal van onderdelen te voorzien, dan heb je dus een vriend gemaakt, die jouw ook zal matsen als het kan. Zo werd ik bij Thomasmeteen voorzien van drank en volop belegde broodjes; die is mij nog steeds heel dankbaar dat ik hem in ziekenhuis verzorgd heb.

Rob Kamphuus nog geintervieuwd, is een leuke vent en echt geinteresseerd in de rally of hij kan heel goed toneel spelen. Zijn cameraman ken ik nog van de dakar in Afrika ook een leuke kerel. Gelukkig heb ik Mr. Kalf niet gezien. Will en Eddy hebben wel een aanvaring met hem gehad omdat hij zich met iets bemoeide waar hij niks mee te maken heeft, eigenlijk zou het leuk zijn als hij met een blauw oog 2 weken te zien is.

In de loop van de dag belde Marco duizend maal excuus enz. enz., hij zou mij bij het bivac op komen halen, ik hoefde maar te bellen en hij was er. Bij de kistenjongens langs, daar was Rob jr. en Rob sr. Sr.is monteur en mag geenvinger uitsteken alleen maar praten en wijzen en je ziet hem zich opvreten met jeukende handen, als hij ziet hoe ze een ketting klinken. Dan Laila Sainz, mijn Spaanse heldin, heeft als dame dus de rally als nr. 15 afgesloten, dat vind ik een stoer wijf om het zo maar eens te zeggen. Bij het KTM team mag ik dus ook nog gewoon binnen lopen, hun team chef riepmij meteen binnen.

Richard de Groot nog bezocht die rijdt met de vrachtwagen zonder enige assistentie, dus zelf sleutelen zoals hij als motorrijder ook al altijd deed en hij is gewoon gefinisht. Verlaat samen met Will en Eddy het bivac. Zij rijden nog naar begin van de special van morgen en ik bel zonder resultaat Marco en ga met taxi naar hotel. Al met al een zeer leuke dag alleen door het vele lopen een bloedblaar op grote teen. s'Avonds in het restaurant belt Marco, weer duizend excuses maar maandag avond gaat hij mij helpen met mijn motor, maar ik ga zelf wel om 9 uur smorgens kijken hoe ik het oplos.

Maandagmorgen vroeg naar de politie, de agent bij wie ik mij moest melden had eenvrije dag maar een ander hielp mij ook goed. De commandant van dienst, een luitenant die Engels sprak, hielp mij en stuurde een politie auto met mij naar mijn motor in een depot richting Peru gelukkig, des te eerder ben ik de stad uit. Vind hier zelfs een nieuwe bout van M10, maar mijn pook moet ook gelast worden en in zijn eerste versnelling rijd ik aan. Ben alleen mijn schaap kwijt. Bij eerste lasser geen succes, hij wil alleen over de rotte las heen lassenmaar ik wil dat alles schoon geslepen wordt en fatsoenlijk gelast wordt. 100 meter verder zit er een die wel wil doen wat ik vraagen die draait zelfs een verloopas, zodat de 2 poken in een lijn komen te zitten. Hij heeft geen goede elektrode en ik moet eerst 1 Euro betalen zodat hij een elektrode kan gaan kopen. Hij last het perfect, alleen duurt het wat langer dan gepland omdat we regelmatig het werk moeten laten liggen door zware regen. Als het opklaart rijd ik aan met een zonnetje en probeer vandaag bij of over de grens te komen met Peru. Zie nog ploeg met 2 stiertjes en 2 grote alpaca's die zeer goed in de wol zitten. Bij grens alles soepeltjes en volgens hun kan ik nog voor het donker in Puno komen, maar ik heb mijn les geleerd en zit vroeg in hotel om mijn plan te trekken. Rijd Dinsdag dus niet naar Puno maar rijd meteen de korste weg naar de kust naar Moquequa omdat daar bijna nooit regen is en de temperatuur hoger, allen moet ik een pas over van bijna 5000 Meter hoog.

Heel de nacht regen maar om 6 uur droog en rijd door de gribis buurten de stad uit. Koop nog 12 liter benzine vanuit yerrycans en begin aan mijn rit. Best zonnig en na 100 Km moet ik mij opwarmen en mijn ontbijtje nuttigen. Kan lekker in de zon zitten daarna naar 5000 meter hoogte wat wel goed gaat, alleen geen vermogen in mijn brommer haalt maar 50 Km op stijle stukken. Veel kuddes alpaca's en als ik uit een bocht kom zit er net een stier op een merry zijn best te doen. De merry schrikt en vertrekt, de stier valt er vanaf en kijkt mij schaapachtig aan met zijn zwans nog onder de wol uit.Na de top 50 Km mist en wat wegwerkzaamheden en kom beneden aan, waar ik meteen benzine kan kopen van 95 octaan voel meteen het verschil. Rijd nog door naar Arequipa en zoek in een klein dorp een hostal waar ikmij thuis voel, kan niet pinnen en krijg geen chip voor mijn telefoon gescoord. Wissel bij bank wat USD dollar zodat ik vooruit kan, want aan een credit kaart heb je hier ook niks. Onderweg heb ik nog gegeten bij het restaurant met de geile kok, maar die was er niet meer maar de eigenaar herkende mij meteen.

Woensdagmorgen weer vroeg weg en bij eerste stop bij benzine pomp waar ze 98 octaan hebbenwat sleutelen, ketting spannen en smeren, reservoir rem weer vullen etc. Gooi mijn yerrycan in de rechter tank en vul alles verderaf met 98 octaan mijn brommer doet het weer zeer goed op zee niveau. Eet een paar kiphamburgers,sla wat cola in want het is weer heet. Zit weer goed op de brommer namijn val partijen want 3x vallen in 2 dagen is niet normaal. Stapvoets vallen in de modder hoort bij categorie slordig parkeren en ik had makkelijk meer in de blub kunnen liggen, bij dat spoor denk ik dat de helft plat gaat, vind ik niet echt een fout van mij, alleen had ik hier in het donker en regen NIET moeten zijn.

Twee jaar terug ben ik puur door eigen schuld plat gegaan, daar heb ik veel meer aan gedacht, wantals mij dat nog meer gebeurt moet ik eens goed na gaan denken wat ik er mee ga doen. Rijd door naar Nasca waar ik meteen mijn korte broek aan trek en zonder mij te wassen, met taxide stad inga voor chiptelefoon. Soms vragen mensen mij wel eens of ik ooit bang ben om beroofd te worden; bang niet, maar ik ben wel voorzichtig. Als je met witte sokken in sandalen, bermuda broek en Hawaai shirt met heuptasje en camera op de buik een achterbuurt ingaat, vraag je er een klein beetje om. Maar zoals ik nu met motorlaarzen, korte broek, oud hemd en ongewassen ergens ga zitten komen zwervers mij, bij wijze van spreken, wat geld brengen.

Op Donderdag de laatste 450 Km naar Lima waar ik een paar dagen rust neem en mijn brommer een grote beurt ga geven bij George de voor mijn bekende monteur. Breng het er onderweg nog een keer goed vanaf als de weg afgefreest is en grote spoorvorming heeft, zodat de motor slecht bestuurbaar is en zijn eigen spoor wil volgen.

Rijd meteen naar het bekende hotel in goede wijk door het zeer hete stadsverkeer.

Vrijdagmorgen naar George maar die heeft 2 dagen vakantie en is er Zaterdag weer. Mijn kleren naar wasserij en ik probeer contact op te nemen met Vladi, de gepensioneerde piloot enharley rijder, maar krijg maar geen gehoor.

Even terug in de tijd; Ikreed jaar of 5 terug met een Peruaan en zijn vriendin achterop mee over, om de dakar rally te volgen. Hij reed een lekke band en toen ik die aan het repareren was stopte Vladi en Enrique, een zeer bekende advocaat in Peru en nog 2 man en vonden dat ik goed bezig was als biker. Twee dagen later stond ik met verwoeste achterband 100 Km voor Lima en stopte zij bij mij en vonden dat zij verplicht waren om mij te helpen wat ze ook deden. Ze hielden een vrachtauto aan hielpen mij erop en gavenmij goede raad waar mijn brommer bij tankstation te stallen, dan zou Vladi maandag met mijmet deauto en aanhanger mijn brommer op gaan halen en naar George brengen. Het klikte tussen ons en mijn brommer kon zelfs bij Enrique in de garage staanvoor 3 maanden. Wij gingen standaard elke keer als ik in Lima kwam met zijn drieën eten in een goed restaurant in centrum. Vladi als tolk en regelaar en Enrique maakte altijd tijd vrij ondanks zijn zeer drukke baan als advocaat. Alleen lukte het mij nooit om te betalen dat deed hij met de card van het advocaten bureau, koste hem in principe ook niks. Maar ikmoest de afspraak altijd maken met Vladi, die had tijd genoeg.

Maar ik kreeg Vladi numaar niet te pakken en ik belde s'avonds maar naar Enriques huistelefoon en sprak in. Later belde hij mij terug met zéér slecht nieuws. Vladi was dodelijk verongelukt bij een motorongeval hier vlakbij Lima, nu alweer 18 maanden geleden. Dat kwam aan, maar we spraken toch af om samen gaan te eten in hetzelfde restaurant op zaterdag avond. Hoelaat zouden wij nog afspreken, want hij moest heel de dag nog werken. Laat in de middag belde hij dat wij om20.00 uur daar zouden zijn, ikhad er het moeilijk mee. Om20.00 uur was hij er met zijn vriendin, die goed Engels sprak en wehebben eerst stil aan tafel gezeten. Hij had wat foto's meegenomen van Vladi en later hebben we best nog een leuke avond gehad en de nodige pinten op hem gedronken. Hij reed over de snelweg welke ik gisteren gereden had en daar steekt altijd van alles over ! Ikhad gister zelf nog 2 kinderen van ik schat 4 en 2 jaar over zien steken. Vladi had de pech dat een andere motor rijder overstak en het hoogte verschil tussen berm en weg totaal verkeerd inschatte en plat ging en Vladi meenam in zijn val. Ze zijn alle 2 nog naar het ziekenhuis vervoerd maar beide dezelfde dag overleden. Nu blijkt dat de vriendin van Enrique op een transport bedrijf werkt welke veel luchtvracht doet, zij belooft mij dat zij maandag regelt dat ik vanuit Colombia naar Panama kan vliegen met de brommer en ik in hetzelfde vliegtuig.

Allemaal nog bedankt voor de ergleuke reacties en tot devolgende keer.

Houdoe !