Zaterdagnacht veel regen en ik lag daar zowat in de openlucht in de "bruidssuite". Kon gelukkigvanuit mijn bed, naarbuiten pissen zonder op testaan. Elk nadeel heb zijn voordeel!

Zondag morgen 6.00 uurgelukkig droog, maar na 10 KM weer regen, niet veel maar lastig en koud. Na 90 KM in 2 uur gestopt bij een winkeltje en dit was een voltreffer. Vriendelijke mensen, warme thee, groot brood met kaas endaarna nog een broodje met kaas en de rest van de kaas moest ik zo maar opeten. Zehadden nog nooit EURO gezien en voor een munt van 2 EURO was ik gered. Mij warm aangekleed, met motorpak en polar handschoenen, vol goede moed op weg naar Cochabamba. Hetging best goed, maar mijn voorrem doet weinig, er zit een dikke slijmlaag op de schijven en alles dik onder de modder. Na 180 Km in Cocabamba mijn brommer een wasplaats opgereden en voorrem en spanningsregelaar zeer goed schoongespoten en de rest afgespoten;de grootste rotzooi eraf. Maar mijn rem blijft het slecht doen. Bij een net motorzaakje gestopt en die monteur was handig, hijbegreep me meteen (meestal weten ze alles beter dan ik, en da kan nie hé !). Het bleek dat de remblokken helemaal op waren. Gelukkig zitten die altijd op voorraad in mijn aanhanger en het was zo gepiept. Oliegepleid bij deversnellingsbak, ketting gesmeerd, olie reservoir van achterrem weer vol en vol goede moed aan de 190 KM naar Caracolla begonnen.

Echt bergachtig en heel de tijd boven de 4000 Mete. Mijn brommer rijdt de helling op maar amper 50, maar ik haal nog steeds auto's in. Combinatie van ijle lucht en slechte benzine houd ik het maar op. Na tijdje krijg ik veel tegenliggers, die vanuit Caracolla komen en daar naar de optocht van de dakar rally gekeken hebben,omdat de proef door regen afgelast was, maar dat hoor ik later. Moet heel de tijd uiterst rechtsrijden omdat ze heel de weg nodig hebben en ik dusniet mijn eigen spoor kan volgen. Dan weer wegwerkzaamheden met veel modder en prut en eindelijk om half 5 in Caracolla .

Dan nog 190 KM over snelweg naar La Paz. Ikstop bij eenNederlandse truck die met een kapotte vesnellingsbak en tussenbak staat. Een aandrijfas heeft de oliefilter verwoest zodat hij de motor niet kan laten draaien om lucht op zijn remstysteem te krijgen. Hij moetnaar bivac gesleept kan worden, die heeft dus geluk dat de proef afgelast is anders had hij er uitgelegen. Er is een local terug naar de stad om een luchtfilter en olie te halen, zodat ze verder kunnen. Dat wordt op de rustdag sleutelen voor hen, maar ze beloven mij eenentree bandje voor zondag. Bel mijn maat Marco op, die een hotel voor mij geregeld heeft, maar krijg hem niet te pakken en ik weet niet waar het hotel is maar wel ongeveer de naam. Rijd maar aan en krijg mij weer een partij regen, het houd maar niet op en mijn brommer rijd af en toe als hij moet werken, maar amper 60 Km. Dat wordt in het donker en regen klooien.

De laatste 50 Km veel verkeer en ik moet via de tolweg naar beneden naar het centrum van de stad. Ikheb mijn motorbril al lager op mijn neus gezetzodat ik erover heen kan kijken. Had, toen ik Marco niet tepakken kon krijgen een hotel moeten nemen ver voor de stad en op Zondagmorgen vroeg de stad in moeten gaan, maar ik ga maar door.

Dan slaat het noodlot toe, op een spoorbaan die heel schuin de weg overgaat slaat mijn voorwiel eronderuit en nu ga ik dus echt goed op mijn bek. Voel mijn helm hard op het asfalt gaan en ik lig weer onder de brommer met mijn prothese been. Heb gelukkig nergens geen pijn en ben goed bij mijn positieve. Wordt meteen een auto met alarm verlichtingachter mij gezet en mijn brommer overeind gezet. Zelf heb ik dienog uitgezetmet hetcontact. Staat erook al een politie auto bij en die slaat grote paniek als die mijn voet weer haaks op mijn onderbeen ziet staan. Er wordt eenambulance gebeld of ik wil of niet. Krijg hem toch zover dat hij mijn voet terug draait, als ik door op mijn onderbeen te slaan en te zeggen dat ikgeen pijn heb, maar een prothese. Je had de omstanders eens moeten zien kijken (had er bijna plezier in). Als ik zelf overeind ben schop ik wat met mijn been zodat prothese weer goed zit. Mijn versnellingspook met voetsteun weer afgebroken, deuk in de tank en knipperlichtje glas eraf. Ze willen mijn brommer van de weg afduwen om de weg weer vrij te maken, maar ik stap er zelf op en start hem met de koppeling ingeknepen en zet hem keurig in de berm.

Ondertussen staan er ZES politie auto's en een ambulance die mij mee wil nemen naar het hospitaal, maar als ik uitleg dat ik mijn been echt niet verbrijzeld heb en mijn naam, voorlettersen geboorte datum in 4 talen kan vertellen, gaan ze overstag en hoef ik niet mee naar hethospitaal. Een politie auto blijft achter om op de sleper te wachten. We proberen tot in den treuren om Marco te pakken te krijgen maar geen succes. Mijn bagage uit de aanhanger in de politie auto en nadat mijn brommer op de polietsiesleper staat, gaan weop weg naar het bureau voor de financiële afwikkeling. Want voor niks gaat de zon op. Stoppen nog bij de Nederlandse Trucker die door tankwagen naar hier gesleept isen mij hadden zien staan. Ben ondertussen tot op het bot nat en heb het koud.

Op bureau tref ik gelukkig een Kapitein (3 sterren) die Engels spreekt en mij zeer goed gemutst is en omdat ik dakar "inspecteur" ben, hoef ik geen sleepkosten e.d.te betalen en brengen zemij met de politie auto naar hethotel wat volgens mij Esmeralda heet. Nog steeds geen contact mogelijk met Marco. Rijd met politie eenuur door binnenstad om hethotel te zoeken maar zonder succes.Het valt ook niet mee omvanuit eengeblindeerde auto, vanaf de achterbank, door devoorruit, herkenningspunten te vinden. Besluiten om mij maar ander een hotel te brengen, best wel eenluxe tent maar dat kan wel voor een keer. Ze gaan mee naar binnen en dragen mijn tassen en schoenen, bij receptie vragen zeeen kamer en de prijs. 68 USD dollar voor dubbel room, maar hij is solo, dus de helft zegt oom agent. Si Si komt er heel aarzelend uit. Dat is weer boffen. Neem hartelijk afscheid van hun en moet Maandagmorgen bellen naar hetBureau waar ik mijn brommer op kan halen. Dan heb ik pech want er is in heel het hotel geen stoel te vinden, waar ik mee onder de douche kan, dan maar alleen droge kleren aan en aan de overkant in eenEngelse pubm ondanks dat het al bijna 01.00 uur is, eengrote hamburger met friet en grote pinten. Ik heb het er weer goed vanaf gebracht !

Ik besluit om NOOIT meer in het donker, in den vreemde te rijden en ga NIET meer mee met de rally opnieuw de blubber in naar Argentiniëmaar ga z.s.m. Peru in, als mijn brommer gerepareerd is . Blijkt nu dat dit een wijs besluitis, wantals ik de blubber zooi zie waar de rally nu in zit, dat had ik niet overleefd met mijn brommerke.

Allemaal weert bedankt vanuit Peruvoor de leuke reacties, altijd leuk om te weten dat je niet voor de kat zijn viool schrijft !

Houdoe