EQUADOR

Zaterdagmorgen zag het weer er wel dreigend uit, maar het had heel de nacht niet geregend. Had met de zeer gastvrije hotel eigenaar mijn route gewijzigd, wou eerst via Santa Domingo rijden dat is eerst 300 KM op zeeniveau en dan de berg over naar Quito. Hij adviseerde om meteen de berg op te gaan naar Riobamba en dan "boven" blijven richting Colombia, maar moet dan wel col over van bijna 5000 meter. Had mijn dikke motorbroek aan en voor de rest mijn houthakkersblouse met vestje, dat heb ik n.l. vlug gewisseld als het gaat regen. Viel best mee allemaal, alleen koud boven, maar het bleef gelukkig droog, want er zaten nog verschillende stukken slechte weg in. Nadat ik afgedaald was naar 3000 meter kreeg ik zowaar zon en bij restaurantje varkensvlees gegeten en mijn achterrem ontlucht, want die was wel heel erg sponzig geworden in de bergen, maar nu is hij weer keihard.

Wil vandaag voorbij Quito komen en dan op Zondag naar Pasto in Colombia bij Tony de monteur op bezoek, met mijn vele bekenden daar. Had een nieuwe asfaltweg ter beschikking maar met spoorvorming van jawelste, de ene baan asfalt lag soms wel 5 CM hoger dan de andere baan niet echt fijn rijden. Voorbij Ambato krijg ik een beetje regen en het zag er slecht uit, het werd donkerder en donkerder, beetje werd veel en ik zocht een hostal op met groot restaurant en WI-FI alleen die deed het even niet door de regen (toen s'morgens de zon scheen nog niet). Na de zware bui moest ik met de brommer berg op door een wei naar hun oude huis rijden waar ik zou slapen ik zag het helemaal niet meer zitten zeker niet met de gedachte dat ik morgen berg af moet slibberen.

Kamer was prima keurig verzorgd en luxe badkamer, alleen waren ze drie kwartier bezig met gasflessen voor ik warm water had en ik had het koud. Kreeg mijn luxe verzorgde eten op kamer geserveerd, met wat flessen bier en vroeg naar bed. Kon niet slapen door gepiep het leek wel of er een krekel in de kamer zat. Toen dacht ik aan mijn zwager die zijn hele huis had laten ontsmetten omdat er krekels in de spouw zaten, maar toen iemand de batterij in de rookmelder verving, was alles zo opgelost. Alleen hier hing dat ding zo hoog dat ik er niet bij kon. Toch redelijk geslapen en s'morgens in de zon, door het gras naar restaurant voor mijn ontbijtje, het was wel fris en de bergtoppen waren mooi wit van de sneeuw. Mooi rijden nu, bij Quito was het druk en de route stond slecht aan gegeven, maar ik wist dat ik niet door stad moest. Kreeg nog een omleidingsroute van 60 KM die heel mooi was.

Dan het tanken in Ecuador; benzine goedkoop 1,5 USD voor gallon (3,8 L ), benzine-extra voor 2.25 USD maar niet overal verkrijgbaar. Benzine station oprijden is levensgevaarlijk ze hebben een geul van 15 tot 20 CM zonder rooster als je daar in rijd ben je de sjaak dus altijd haaks gaan tanken en weer weg rijden hetzelfde. Amerikaanse dollar is het betaalmiddel in Ecuador. 50 Km voor de grens wou ik gaan tanken, denk gooi hem vol nu hij goedkoop is, maar ik kon maar één gallon kopen omdat de benzine in Colombia duur is, dat vind ik nog eens Zuid-Amerikaanse logica ! Maar na 5 tankbeurten zat ik toch vol en kreeg bij ééntje in iedere tankhelft een gallon. De grens was zoals altijd hier perfect kreeg met mijn invalidenparkeerkaart meteen voorrang bij apart loket stempeltje voor mijn brommer en op naar de Colombiaanse immigratie en douane. Niks geen briefje invullen maar stempeltje en krabbeltje, bij douane krijg je een stoel aan geboden en tijdelijke import is klaar en alles super vriendelijk. Colombia is voor mij en veel reizigers die er geweest zijn, het beste land van heel Amerika.

Voor de grens werd ik nog aangehouden door agenten, rijbewijs e.d. laten zien, er stonden nog 2 Colombiaanse KTM motoren die duidelijk not amused waren en boos wegreden. Er wees er een op mijn snelheidsmeter en wees de 60 aan en ik mijn duim perfect toch, nee jij reed 76 Km per uur. Dat kan niet ik rijd nooit te hard en hoe kan jij dat zien, mijn collega in Santa Tomas heeft dat gezien was zijn antwoord. Hij wijst weer op de 60 van mijn teller en ik vraag dus ik mag 60 ? Nou dan is er niks aan de hand want dit zijn mijlen en 60 mijl is 96 Km en jij wilt mij een bon geven omdat ik 76 reed dat is niet logisch. Hij overlegt met zijn collega en laten mij gaan nadat ik hun keurig netjes een hand geef. Bij de grens spreek ik de Colombianen die keurig in de rij staan en vragen mij of ik een bon gekregen heb. Wij wel zeiden ze, ik zeg ja maar jullie reden 76 KM per uur in Santa Tomas en zij keken mij aan of ze water zagen branden.

Iets meer over politie optreden in Zuid-Amerika; in mijn ogen zijn ze redelijk correct maar je moet ze nooit tegen de haren instrijken en beginnen met grote smoel, dat kan altijd nog. Het zijn haantjes die van de plaatselijke bevolking geen tegenspraak krijgen. Nu zijn er sites die ik wel eens lees die adviseren om politie altijd te filmen, heb je altijd bewijs. Mijn advies is: doe dit nooit of te nimmer, want als die politie agent echt boos word maak jij met dat toestel nooit meer een foto als je begrijpt wat ik bedoel. Ik kan mij heel goed voorstellen wat een politieagent denkt als hij gefilmd wordt, lijkt mij zeerirritant en hinderlijk en ik zou als agent al het mogelijke doen om zoveel mogelijke bekeuringen uit te schrijven. In Peru ben ik gecontroleerd en door vriendelijk te blijven kreeg ik geen bekeuring terwijl ik er wel recht op had. Ik had n.l. alleen een geprint exemplaar van mijn verzekering en niet het origineel, wat verplicht is. Hij kan mij ook mee naar bureau nemen en verplichten om een nieuwe verzekering af te sluiten en bekeuring geven en ook al heb je het gefilmd, je betaald. Heb nu na 120.000 Km in Zuid-Amerika pas 2 bekeuringen gehad en eentje was zeer terecht door mijn eigen lompheid en eentje in de regio Rio waar elke gringo een bekeuring krijgt en ik dus ook.

Geef hen keurig een hand nadat je je handschoen uit gedaan hebt en blijf vriendelijk enverontschuldig je voor je slechte Spaans, dat werkt bijna altijd, ik kom er tenminste vaak mee weg.

Iets over prijsniveau in Zuid-Amerika, in Ecuador was ik in totaal net geen 100 USD kwijt voor: 2 overnachtingen en 3 maal volle tank en het eten en dan had ik in de hostal relatief duur geslapen en gegeten. En mijn tol betaald was toch elke keer 10 cent voor motor en 10 cent voor aanhangertje en dat zeker 10 keer.

Weer bedankt allemaal voor de leuke reacties en ik zal binnenkort eens wat foto's op de site zetten. Ik heb van Henny 200 foto's cadeau gekregen (stille wenk vermoed ik) en van WE4DAKAR watsponsoring voor benzine. Het ziet er naar uit dat ik heel veel vrije tijd ga krijgen i.v.m. ferry.

PERU

Zondag wat foto's op internet gezet, wat gelam-bald en een nieuw schaap aangeschaft. Ik kon zelfs een half kopen en in farmacia heel straf spul voor mijn lippen gekocht. Deze zijn wat kapot. Op maandag naar George voor wat onderhoud aan mijn brommer.

George is verhuist en werkt nu met een andere compagnon, met de vorige kon hij niet mee overweg. Ik vond hem ook niet sympathiek, maar hij was wel een zakenman en George doet zo maar wat.

Om 9 uur stond ik aan zijn gesloten deur, 2 monteurs en zijn winkeljuf stonden ook te wachten. Alleen die winkeljuf is een gans want die heeft in haar takenpakket de deur om 8.45 van slot doen en de sleutel was ze vergeten. George en zijn compagnon waren niet bereikbaar dus wachten maar. Om half 10 kregen ze George te pakken en om 10 uur was de deur open en om half 11 begon het werk. De juf had haar haar al los gehad één staart, 2 staartjes, haar nageltjes gelakt maar nog niks gedaan. Ze zag er wel pico bello uit. George kent mij en instrueerde zijn monteurs dat ik alles van mijn motor wist en zij niks mochten doen als ik het niet wilde en naar mij moesten luisteren. De monteur die aan mijn brommer begon kon echt wel sleutelen, eerst mijn rem-pomp; daar had hij een revisie setje voor, ondertussen ik de luchtfilter eraf gehaald om zuiver te laten maken. Dan mijn ontsteking met voelermaatje gesteld en zuiver gemaakt, de vervroeger wat WD 40, bougies de kool afgehaald, was echt wel nodig met die slechte benzine. De rem-pomp doet het weer, maar we krijgen hem niet goed genoeg ontlucht naar mijn zin. Hij wordt niet hard, maar ik zal het er mee moeten doen. Mijn voetsteun met versnellingsschakelaar in lijn gebogen en met nieuwe bout muurvast gezet. Dan mijn kilometerteller kabel, hij wil mijn voorwiel eruit halen maar daar ben ik het niet mee eens. Ja dat moet, nee dat moet niet en laten zitten hé. Nou gaan die voorwiel aandrijvingen zeer vlug naar de kloten maar ik heb er eens eentje ontleed en tot de conclusie gekomen dat ze te weinig speling hebben, als je dan de as-moer te hard aandraait, klemt de aandrijving. Dus heb ik de borst wat meer speling gegeven en komt dat niet meer voor. We demonteren de klok en de kabel; George heeft geen nieuwe maar er zit iemand in de buurt die nieuwe binnenkabel maakt en inderdaad het werkt voor weinig geld en mijn voorwiel hoeft er NIET uit ! Ikke blij. Was met George tussen de middag gaan eten en ik heb daar iets gegeten wat mij niet goed bekomen was, moest geregeld uit de broek. Maar mijn brommer is weer tip top in orde en neem hen mee naar hotel zodat ik Dinsdag kan vertrekken.

Heb van Marie Carmen, de vriendin van Enrique, bericht dat zij geen luchtvracht voor mij kan regelen, maar ben aan het informeren geslagen en heb via Reinaldo ( de harley monteur uit Cucuta ) een adres voor ferry op Dinsdag- en Donderdagavond om 19.00 uur voor een redelijke prijs. Dus dat gaat het worden. Dinsdagmorgen vertrek ik niet, ik ben niet helemaal wat het moet zijn, dus maar een extra rustdag voor mij.

Woensdagmorgen om 5 uur wou ik vertrekken om de drukte voor te zijn, maar het was nog donker, dus dat werd 6 uur. Was zo de stad uit de Pan-Amercana Nord op maar hier stond alles muurvast, was een ongeluk en wegwerkzaamheden. Een dikke cruiser die links achter mij stond wou rechts van mij gaan staan alleen had hij mijn aanhanger niet in de gaten zodat die ongeveer achterstevoren langs mij kwam staan. Ikke vloeken en zwaaien en lelijk kijken, voordat hij het eindelijk in de gaten had. De stad uit mooi rijden over kliffen van 1000 meter langs de kust en mooi weer en mijn brommer trekt weer als een tierelier, maar het gaat mijn dag niet worden. Ik ben zelf ook nog niet 100% en zit niet fijn op de brommer, ook veel lint bebouwing en volk op straat en zwart glimmend asfalt waar ik het niet op heb en een hoop drempels en ander snelheids-beperkende maatregels; o.a. een soort plastiek trapezium blokken van 10 CM hoog die er dan een stuk of wat achter elkaar en over volle breedte van de weg liggen, deze zijn levensgevaarlijk voor motoren, maar ik kom in Trujillo waar ik een motel pak met WI-FI. Alleen het werkt voor geen meter, hij heeft wel van 3 " buren " de wachtwoorden zodat ik toch contact heb met thuisfront.

Donderdag vroeg weg en ik scoor een heerlijk ontbijt, meestal is het gewoon het dagmenu , maar nu broodjes met gebakken ei en verse sap, schiet lekker op en omdat het niet zoveel waait besluit ik om door de woestijn te rijden, wel saaie weg maar goed asfalt zonder drempels en andere obstakels. Heerlijk 2 uur constant op het gas. In Piura is er om en om verkeer met stoplicht en meestal sta ik vooraan, maar nu eens een keer niet maar een touringcar. Bij groen rijdt de touringcar niet aan en wordt er volop getoeterd en achterop verkeer begint om de touringcar heen te rijden. Ik sta rechts achter de touringcar en wil naar links of ik er ook omheen kan als ik dwars achter de bus sta begint die lul achteruit te rijden. Ik kan niet naar voren omdat het achterop komend verkeer voor mij langs rijdt en de bus komt maar verder naar achter. Een vrachtwagen chauffeur die ziet in wat voor situatie ik zit, lost het voor mij op om de vluchtstrook op te rijden en op de rem te gaan zodat het verkeer stil kom te staan. Ik kom met mijn motor voorbij de bus en mijn aanhanger wordt door de bus geraakt, maar omdat de vrachtwagen volop in zijn claxon gaat begrijpt de bus chauffeur dat er wel wat aan de hand is en word ik gered. Rijd als eerste aan en rijd een stuk wat rustiger aan om de vrachtauto mij in te laten halen en een grote duim geef.

In Sullana pak ik het voor mij bekende hostal, wel oud maar vriendelijk volk en vraag een koude fles bier. Ze hebben er maar één, want er wordt niet zoveel bier gedronken maar er staan wel 29 lege kratten naast de receptie. Het is hier heet en pak een heerlijke koude douche en ga stuk verder op naar een restaurant met terras , loop weer in korte broek en motorlaarzen en hemd met vestje. Bij een restaurant krijg ik de menukaart en vraag direct een koude fles bier, deze wordt geweigerd en de jonge ober wil mij de menukaart weer afpakken. Ik snap er niks van en vraag of hij koud bier heeft wat bevestigd wordt, maar schud van nee. Dan komt een juf naar buiten en probeert mij duidelijk te maken wat de bedoeling is. Ik word redelijk pissig en vraag de baas te spreken die komt naar buiten om mij te woord te staan, nu begrijp ik dat ik vooruit moet betalen. Ik geef hem biljet van 200 soles (ongeveer 70 Euro) en zeg geef de rest maar terug als ik klaar ben, ben ik van het gezeur af. Meteen komt er een security kerel met volle geweld op de brommer bijna het terras op gereden en gaat 2 meter van mijn tafel lelijk staan te kijken. Ik krijg er plezier in want ik was de rust zelve, krijg mijn eten wat zeer goed was, maar als ik weer bier bestel zegt die trut eerst 6 soles betalen, dus er was ergens wat mis in de communicatie. Ik zeg: CERVEZA OSTIA ( GVD) maar ze knikt van nee. Wil naar binnen lopen maar bewaker gaat in de deuropening staan zodat ik niet naar binnen kan. Zie over zijn schouder de baas achter de bar staan en roep naar hem CERVEZA OSTIA, hij begrijpt meteen dat hij fout zit en er is in no-time bier aan de tafel. Pak er later nog een paar en zie dat op het terras niemand vooruit hoeft te betalen. Als ik de rekening krijg en de rest van mijn geld terug krijg, zeg ik heel vriendelijk tegen die juf dat ik een Amerikaan ben en normaal 20% fooi geef, maar dat ze nu dus zerro krijgt, omdat ze niet correct is.

Vrijdag morgen weer een goed ontbijt met normaal brood en vriendelijk; niet te geloven. Bij de grens Peru uit stelde niks voor, Equador in 2 minuten, motor Peru uit 2 minuten en je voelt hem al aankomen motor Equador in, weer een eikel die in machtpositie zit en dit uitbuit. Er was een mevrouw voor mij maar hij laat mij wachten. Er komen nog 3 motor rijders uit Colombia bij, wat vrachtwagen chauffeurs en maar wachten. Hij zit duidelijk wat op zijn computer te klooien en na uur ben ik aan de beurt gedraag mij netjes en zeg dat ik een beetje Spaans praat, hij kortaf in Equador spreken wij Spaans. Kom er wel uit en er moet een foto van mijn brommer gemaakt worden, hij loopt mee en gaat 10 meter voor mijn brommer staan en gebaart dat ik de motor voor hem neer moet zetten zodat hij een foto kan maken, wat een eikel. Maar ik heb mijn papier werk klaar.

Rijd nog tot voorbij Machalla en voordat ik een bui krijg zit ik een keurig hotel met een zeer vriendelijke eigenaar, die mij verteld dat er voor morgen heel de dag regen voorspeld wordt.

Allemaal weer bedankt voor de vele leuke reacties en over paar dagen heb ik meer tijd om te schrijven omdat ik op de ferry naar Panama moet wachten

Tonydelcamp

BENZINE IN BOLIVIA EN LA PAZZ

InBolivia houden ze er een eigenaardige manier van brandstof belasting op na. Jaren terug was het al zo dat auto's met buitenlands nummerbord 3 X de prijs van de pompprijs moestenbetalen. Dit moest de pomphouder ouderwets met pen in boek bijhouden en later apart met de fiscus afrekenen. Hij kreeg hier niets extra's voor, was dus gewoon onbezoldigd ambtenaar. Alleen als hij een fout maakt volgde zéér hoge boete's.

De pomphouders zijn toen in staking gegaan en verkochten geen benzine meer aan buitenlanders, konden ze ook geen foutenmeer maken, simpel toch. De benzine is ook nog eens van zeer slechte kwaliteit 80 tot 84 octaan en er is geen keus, gasolina es gasolina.Zelf kwam ik via mijn motorvrienden aan goedkope benzine.

Nu is het systeem gemoderniseerd, de pomphouder moet van alle auto's; nummerbord en land van herkomst ingeven in de computer en dan rolt er vanzelf de bon metjuiste prijs uit en alles is geregisreerd en afdracht is makkelijk. Maar dit systeem is makkelijk te omzeilen zeker bij pompen in middle of nowhere. Je vraagt gewoon benzine voor 0.60 cent maar zonder bonnetje, hij vist uit de prullenbak een bonnetje wat iemand weg gegooid heeft en geeft die gegevens in. Na het tanken betaal ik mijn liters en de winst steekt hij in zijn zak en zijn baas en fiscus weten van niks. En...... ik heb goedkope benzine. Bij sommige pompen bieden ze het zelfs aan, een leuke bijverdienste als je maar 1 EURO per uur verdient. Ik heb dus geen enkele keer de pompprijs betaald maar altijd de helft.

La Pazz is niet de hoofdstad, maar wel de belangrijkste stad van Bolivia en ligt hoog. De oude kern ligt in een kom en is vol. Vol dus wordt er boven op de bergen verder uitgebreid. De rijkere kunnen het zichpermitterenom in de kern te wonen en de rest komt er werken. Nu moeten elke dag ongeveer 1 miljoen arbeiders s'morgensde berg af en s'avonds de berg op. Er ligt 1 snelweg naar beneden voor de auto bezitters maar die zijn er weinig. Nu hebben ze 5 kabelbanen aangelegd om de forenzen vanaf de berg naar centrum te brengen en toeristen kunnen mooie foto's maken van de stad. De stad kent een hoogte verschil van 1000 meter tussen 3 en 4 Km hoogte, je hijgt je er kapot en veel Dakaristen hadden last van de hoogte, vooral de monteurs die dag en nacht moesten werken, hadden het zwaar.

Allemaal weer bedankt voor de vele leuke reacties.

Ik ben beetje ziek geweest, maar nu weer de gas erop. Morgen ( zaterdag ) aan deColombiaanse grens.

Tonydelcampo

BIVAC EN TWEEDE WEEK

Zondagmorgen natuurlijk : regen, maar ik heb vanmorgen veel te doen.

Stoel regelen voor douche - mijn Boliviaanse telefoon chip activeren en Bolivianos scoren, want heb gisteren aan de receptie geldgeleend, om het eten en drinken te betalen.

Bij de receptie zijn zezéér vriendelijk en vrij vlug stoeltje geregeld en chip geactiveerd en wat USD dollars gewisseld. Bel Marco nog een paar keer maar geen enkele reactie. Stuur hem maar een SMS met mijn relaas.

Buiten staat een Pools persbusje met officiële Dakar sticker.Ikspreek de chauffeur aan of ikmee kan rijden naar het bivac ? Nee is zijnantwoord we zijn vol, dan steekt er iemand zijn kop buiten en vraagt "ben jij de Harley man". Ik ken hem nog van toen hij in een Pools quad team zat en doet nu mee als kistenjongen. You area hiero !come in. Ikheb zelfs nog een sticker van hun op mijn aanhanger zitten. Als ze mijn bandje zien komt alles voor elkaar, maar bij ingang wordt nu iedere passagier gescand. Buurten volop en hun regelneef is een mooie Poolse griet die al jaren in Argentinië woont en optreed als tolk e.d. Bij de ingang moet ikonder de tafel enkom probleemloos binnen. Eerst even bij de broertjes Coronel gekeken, zitten allebij nog in de rally. Bij alle teams langs zie héél veel bekenden van jaren terug. Harry Balesteros :de groeten van Hans die ziek is en meer op de WC zit als in de auto. Eric van Loon nog gesproken, heb hem niks gevraagt over de benzine, want daar zal hij hem ook wel dik van hebben. Hoor later bij zijn teamwel dat het manegment team van Toyota zelf de schuldigen zijn en alle Toyota's met 100 liter te weinig benzine op pad gestuurd hebben. Alleen Nani Roma had geluk dat hij stil viel op de juiste plaats en meteen 40 liter benzine kreeg. Kom je als Toyota om de Peugeots naar de kroon te steken en verklooi je de hele rally, degene die daar de schuld van heeft, zul je volgend jaar niet meer zien. Trouwens ik hoorzeer veel negatieve geluiden over organisatie en hun beleid. In heel het bivac is niemand van organisatie te zien, zitten allemaal in hun luxe hotel en heel het bivac zit al 2 dagen zonder water, drinkwater bedoel ik, want regen is er genoeg. Veel te weinig sanitair, voor de grotere teams geen probleem die hebben allemaal hun campers hier, maar de gewone jongens, die zien echt af. Dan nog het polsbandjes probleem, ook de grote teams kunnen bijna niemand officieel binnen krijgen en je kunt moeilijk een sponsor onder een deken achter in de vrachtwagen binnen smokkelen, voor mij is dat juist leuk ! En dit terwijl half La Paz hier door het bivac struint en die hebbenhier echt niks te zoeken hebben. Geef de teams meer verantwoordiging, die laten echt niet iemand zomaar binnen die niet te vertrouwen zijn en zijniet kennen. Dan nog de vele aflastingen van ritten, je kunt volgens mij niet van overmacht spreken. Als je in de winter in Siberië wilt gaan zwemmen, zal dat ook niet lukken, heeft niks met overmacht te maken. De teams hier moesten eerst vanaf Buenos-Aires naar Asuncuon rijden 1500 KM dan rondje van 39 Km, dan 350 Km naar Resitencia dan de dag erna weer 400 km naar special. Rijden dus 2250 Km asfalten 39 Km special omdat organisatie geld op wil gaan halen in Acunsion !Dit kun je niet maken volgens mij en dat stoort veel deelnemers, proef ik. Maar ik heb een zeer leuke dag hier met Will en Eddy, die ook altijd wel binnen zien te komen. Die matsen hier alles en iedereen omdat zij met hun 4wheel over al kunnen komen. Heb via via vernomen dat zij vanuit Argentinië terug zijn gereden met de marathon etappe, om een vast gelopen team illegaal van onderdelen te voorzien, dan heb je dus een vriend gemaakt, die jouw ook zal matsen als het kan. Zo werd ik bij Thomasmeteen voorzien van drank en volop belegde broodjes; die is mij nog steeds heel dankbaar dat ik hem in ziekenhuis verzorgd heb.

Rob Kamphuus nog geintervieuwd, is een leuke vent en echt geinteresseerd in de rally of hij kan heel goed toneel spelen. Zijn cameraman ken ik nog van de dakar in Afrika ook een leuke kerel. Gelukkig heb ik Mr. Kalf niet gezien. Will en Eddy hebben wel een aanvaring met hem gehad omdat hij zich met iets bemoeide waar hij niks mee te maken heeft, eigenlijk zou het leuk zijn als hij met een blauw oog 2 weken te zien is.

In de loop van de dag belde Marco duizend maal excuus enz. enz., hij zou mij bij het bivac op komen halen, ik hoefde maar te bellen en hij was er. Bij de kistenjongens langs, daar was Rob jr. en Rob sr. Sr.is monteur en mag geenvinger uitsteken alleen maar praten en wijzen en je ziet hem zich opvreten met jeukende handen, als hij ziet hoe ze een ketting klinken. Dan Laila Sainz, mijn Spaanse heldin, heeft als dame dus de rally als nr. 15 afgesloten, dat vind ik een stoer wijf om het zo maar eens te zeggen. Bij het KTM team mag ik dus ook nog gewoon binnen lopen, hun team chef riepmij meteen binnen.

Richard de Groot nog bezocht die rijdt met de vrachtwagen zonder enige assistentie, dus zelf sleutelen zoals hij als motorrijder ook al altijd deed en hij is gewoon gefinisht. Verlaat samen met Will en Eddy het bivac. Zij rijden nog naar begin van de special van morgen en ik bel zonder resultaat Marco en ga met taxi naar hotel. Al met al een zeer leuke dag alleen door het vele lopen een bloedblaar op grote teen. s'Avonds in het restaurant belt Marco, weer duizend excuses maar maandag avond gaat hij mij helpen met mijn motor, maar ik ga zelf wel om 9 uur smorgens kijken hoe ik het oplos.

Maandagmorgen vroeg naar de politie, de agent bij wie ik mij moest melden had eenvrije dag maar een ander hielp mij ook goed. De commandant van dienst, een luitenant die Engels sprak, hielp mij en stuurde een politie auto met mij naar mijn motor in een depot richting Peru gelukkig, des te eerder ben ik de stad uit. Vind hier zelfs een nieuwe bout van M10, maar mijn pook moet ook gelast worden en in zijn eerste versnelling rijd ik aan. Ben alleen mijn schaap kwijt. Bij eerste lasser geen succes, hij wil alleen over de rotte las heen lassenmaar ik wil dat alles schoon geslepen wordt en fatsoenlijk gelast wordt. 100 meter verder zit er een die wel wil doen wat ik vraagen die draait zelfs een verloopas, zodat de 2 poken in een lijn komen te zitten. Hij heeft geen goede elektrode en ik moet eerst 1 Euro betalen zodat hij een elektrode kan gaan kopen. Hij last het perfect, alleen duurt het wat langer dan gepland omdat we regelmatig het werk moeten laten liggen door zware regen. Als het opklaart rijd ik aan met een zonnetje en probeer vandaag bij of over de grens te komen met Peru. Zie nog ploeg met 2 stiertjes en 2 grote alpaca's die zeer goed in de wol zitten. Bij grens alles soepeltjes en volgens hun kan ik nog voor het donker in Puno komen, maar ik heb mijn les geleerd en zit vroeg in hotel om mijn plan te trekken. Rijd Dinsdag dus niet naar Puno maar rijd meteen de korste weg naar de kust naar Moquequa omdat daar bijna nooit regen is en de temperatuur hoger, allen moet ik een pas over van bijna 5000 Meter hoog.

Heel de nacht regen maar om 6 uur droog en rijd door de gribis buurten de stad uit. Koop nog 12 liter benzine vanuit yerrycans en begin aan mijn rit. Best zonnig en na 100 Km moet ik mij opwarmen en mijn ontbijtje nuttigen. Kan lekker in de zon zitten daarna naar 5000 meter hoogte wat wel goed gaat, alleen geen vermogen in mijn brommer haalt maar 50 Km op stijle stukken. Veel kuddes alpaca's en als ik uit een bocht kom zit er net een stier op een merry zijn best te doen. De merry schrikt en vertrekt, de stier valt er vanaf en kijkt mij schaapachtig aan met zijn zwans nog onder de wol uit.Na de top 50 Km mist en wat wegwerkzaamheden en kom beneden aan, waar ik meteen benzine kan kopen van 95 octaan voel meteen het verschil. Rijd nog door naar Arequipa en zoek in een klein dorp een hostal waar ikmij thuis voel, kan niet pinnen en krijg geen chip voor mijn telefoon gescoord. Wissel bij bank wat USD dollar zodat ik vooruit kan, want aan een credit kaart heb je hier ook niks. Onderweg heb ik nog gegeten bij het restaurant met de geile kok, maar die was er niet meer maar de eigenaar herkende mij meteen.

Woensdagmorgen weer vroeg weg en bij eerste stop bij benzine pomp waar ze 98 octaan hebbenwat sleutelen, ketting spannen en smeren, reservoir rem weer vullen etc. Gooi mijn yerrycan in de rechter tank en vul alles verderaf met 98 octaan mijn brommer doet het weer zeer goed op zee niveau. Eet een paar kiphamburgers,sla wat cola in want het is weer heet. Zit weer goed op de brommer namijn val partijen want 3x vallen in 2 dagen is niet normaal. Stapvoets vallen in de modder hoort bij categorie slordig parkeren en ik had makkelijk meer in de blub kunnen liggen, bij dat spoor denk ik dat de helft plat gaat, vind ik niet echt een fout van mij, alleen had ik hier in het donker en regen NIET moeten zijn.

Twee jaar terug ben ik puur door eigen schuld plat gegaan, daar heb ik veel meer aan gedacht, wantals mij dat nog meer gebeurt moet ik eens goed na gaan denken wat ik er mee ga doen. Rijd door naar Nasca waar ik meteen mijn korte broek aan trek en zonder mij te wassen, met taxide stad inga voor chiptelefoon. Soms vragen mensen mij wel eens of ik ooit bang ben om beroofd te worden; bang niet, maar ik ben wel voorzichtig. Als je met witte sokken in sandalen, bermuda broek en Hawaai shirt met heuptasje en camera op de buik een achterbuurt ingaat, vraag je er een klein beetje om. Maar zoals ik nu met motorlaarzen, korte broek, oud hemd en ongewassen ergens ga zitten komen zwervers mij, bij wijze van spreken, wat geld brengen.

Op Donderdag de laatste 450 Km naar Lima waar ik een paar dagen rust neem en mijn brommer een grote beurt ga geven bij George de voor mijn bekende monteur. Breng het er onderweg nog een keer goed vanaf als de weg afgefreest is en grote spoorvorming heeft, zodat de motor slecht bestuurbaar is en zijn eigen spoor wil volgen.

Rijd meteen naar het bekende hotel in goede wijk door het zeer hete stadsverkeer.

Vrijdagmorgen naar George maar die heeft 2 dagen vakantie en is er Zaterdag weer. Mijn kleren naar wasserij en ik probeer contact op te nemen met Vladi, de gepensioneerde piloot enharley rijder, maar krijg maar geen gehoor.

Even terug in de tijd; Ikreed jaar of 5 terug met een Peruaan en zijn vriendin achterop mee over, om de dakar rally te volgen. Hij reed een lekke band en toen ik die aan het repareren was stopte Vladi en Enrique, een zeer bekende advocaat in Peru en nog 2 man en vonden dat ik goed bezig was als biker. Twee dagen later stond ik met verwoeste achterband 100 Km voor Lima en stopte zij bij mij en vonden dat zij verplicht waren om mij te helpen wat ze ook deden. Ze hielden een vrachtauto aan hielpen mij erop en gavenmij goede raad waar mijn brommer bij tankstation te stallen, dan zou Vladi maandag met mijmet deauto en aanhanger mijn brommer op gaan halen en naar George brengen. Het klikte tussen ons en mijn brommer kon zelfs bij Enrique in de garage staanvoor 3 maanden. Wij gingen standaard elke keer als ik in Lima kwam met zijn drieën eten in een goed restaurant in centrum. Vladi als tolk en regelaar en Enrique maakte altijd tijd vrij ondanks zijn zeer drukke baan als advocaat. Alleen lukte het mij nooit om te betalen dat deed hij met de card van het advocaten bureau, koste hem in principe ook niks. Maar ikmoest de afspraak altijd maken met Vladi, die had tijd genoeg.

Maar ik kreeg Vladi numaar niet te pakken en ik belde s'avonds maar naar Enriques huistelefoon en sprak in. Later belde hij mij terug met zéér slecht nieuws. Vladi was dodelijk verongelukt bij een motorongeval hier vlakbij Lima, nu alweer 18 maanden geleden. Dat kwam aan, maar we spraken toch af om samen gaan te eten in hetzelfde restaurant op zaterdag avond. Hoelaat zouden wij nog afspreken, want hij moest heel de dag nog werken. Laat in de middag belde hij dat wij om20.00 uur daar zouden zijn, ikhad er het moeilijk mee. Om20.00 uur was hij er met zijn vriendin, die goed Engels sprak en wehebben eerst stil aan tafel gezeten. Hij had wat foto's meegenomen van Vladi en later hebben we best nog een leuke avond gehad en de nodige pinten op hem gedronken. Hij reed over de snelweg welke ik gisteren gereden had en daar steekt altijd van alles over ! Ikhad gister zelf nog 2 kinderen van ik schat 4 en 2 jaar over zien steken. Vladi had de pech dat een andere motor rijder overstak en het hoogte verschil tussen berm en weg totaal verkeerd inschatte en plat ging en Vladi meenam in zijn val. Ze zijn alle 2 nog naar het ziekenhuis vervoerd maar beide dezelfde dag overleden. Nu blijkt dat de vriendin van Enrique op een transport bedrijf werkt welke veel luchtvracht doet, zij belooft mij dat zij maandag regelt dat ik vanuit Colombia naar Panama kan vliegen met de brommer en ik in hetzelfde vliegtuig.

Allemaal nog bedankt voor de ergleuke reacties en tot devolgende keer.

Houdoe !

ZWARTE ZATERDAG

Zaterdagnacht veel regen en ik lag daar zowat in de openlucht in de "bruidssuite". Kon gelukkigvanuit mijn bed, naarbuiten pissen zonder op testaan. Elk nadeel heb zijn voordeel!

Zondag morgen 6.00 uurgelukkig droog, maar na 10 KM weer regen, niet veel maar lastig en koud. Na 90 KM in 2 uur gestopt bij een winkeltje en dit was een voltreffer. Vriendelijke mensen, warme thee, groot brood met kaas endaarna nog een broodje met kaas en de rest van de kaas moest ik zo maar opeten. Zehadden nog nooit EURO gezien en voor een munt van 2 EURO was ik gered. Mij warm aangekleed, met motorpak en polar handschoenen, vol goede moed op weg naar Cochabamba. Hetging best goed, maar mijn voorrem doet weinig, er zit een dikke slijmlaag op de schijven en alles dik onder de modder. Na 180 Km in Cocabamba mijn brommer een wasplaats opgereden en voorrem en spanningsregelaar zeer goed schoongespoten en de rest afgespoten;de grootste rotzooi eraf. Maar mijn rem blijft het slecht doen. Bij een net motorzaakje gestopt en die monteur was handig, hijbegreep me meteen (meestal weten ze alles beter dan ik, en da kan nie hé !). Het bleek dat de remblokken helemaal op waren. Gelukkig zitten die altijd op voorraad in mijn aanhanger en het was zo gepiept. Oliegepleid bij deversnellingsbak, ketting gesmeerd, olie reservoir van achterrem weer vol en vol goede moed aan de 190 KM naar Caracolla begonnen.

Echt bergachtig en heel de tijd boven de 4000 Mete. Mijn brommer rijdt de helling op maar amper 50, maar ik haal nog steeds auto's in. Combinatie van ijle lucht en slechte benzine houd ik het maar op. Na tijdje krijg ik veel tegenliggers, die vanuit Caracolla komen en daar naar de optocht van de dakar rally gekeken hebben,omdat de proef door regen afgelast was, maar dat hoor ik later. Moet heel de tijd uiterst rechtsrijden omdat ze heel de weg nodig hebben en ik dusniet mijn eigen spoor kan volgen. Dan weer wegwerkzaamheden met veel modder en prut en eindelijk om half 5 in Caracolla .

Dan nog 190 KM over snelweg naar La Paz. Ikstop bij eenNederlandse truck die met een kapotte vesnellingsbak en tussenbak staat. Een aandrijfas heeft de oliefilter verwoest zodat hij de motor niet kan laten draaien om lucht op zijn remstysteem te krijgen. Hij moetnaar bivac gesleept kan worden, die heeft dus geluk dat de proef afgelast is anders had hij er uitgelegen. Er is een local terug naar de stad om een luchtfilter en olie te halen, zodat ze verder kunnen. Dat wordt op de rustdag sleutelen voor hen, maar ze beloven mij eenentree bandje voor zondag. Bel mijn maat Marco op, die een hotel voor mij geregeld heeft, maar krijg hem niet te pakken en ik weet niet waar het hotel is maar wel ongeveer de naam. Rijd maar aan en krijg mij weer een partij regen, het houd maar niet op en mijn brommer rijd af en toe als hij moet werken, maar amper 60 Km. Dat wordt in het donker en regen klooien.

De laatste 50 Km veel verkeer en ik moet via de tolweg naar beneden naar het centrum van de stad. Ikheb mijn motorbril al lager op mijn neus gezetzodat ik erover heen kan kijken. Had, toen ik Marco niet tepakken kon krijgen een hotel moeten nemen ver voor de stad en op Zondagmorgen vroeg de stad in moeten gaan, maar ik ga maar door.

Dan slaat het noodlot toe, op een spoorbaan die heel schuin de weg overgaat slaat mijn voorwiel eronderuit en nu ga ik dus echt goed op mijn bek. Voel mijn helm hard op het asfalt gaan en ik lig weer onder de brommer met mijn prothese been. Heb gelukkig nergens geen pijn en ben goed bij mijn positieve. Wordt meteen een auto met alarm verlichtingachter mij gezet en mijn brommer overeind gezet. Zelf heb ik dienog uitgezetmet hetcontact. Staat erook al een politie auto bij en die slaat grote paniek als die mijn voet weer haaks op mijn onderbeen ziet staan. Er wordt eenambulance gebeld of ik wil of niet. Krijg hem toch zover dat hij mijn voet terug draait, als ik door op mijn onderbeen te slaan en te zeggen dat ikgeen pijn heb, maar een prothese. Je had de omstanders eens moeten zien kijken (had er bijna plezier in). Als ik zelf overeind ben schop ik wat met mijn been zodat prothese weer goed zit. Mijn versnellingspook met voetsteun weer afgebroken, deuk in de tank en knipperlichtje glas eraf. Ze willen mijn brommer van de weg afduwen om de weg weer vrij te maken, maar ik stap er zelf op en start hem met de koppeling ingeknepen en zet hem keurig in de berm.

Ondertussen staan er ZES politie auto's en een ambulance die mij mee wil nemen naar het hospitaal, maar als ik uitleg dat ik mijn been echt niet verbrijzeld heb en mijn naam, voorlettersen geboorte datum in 4 talen kan vertellen, gaan ze overstag en hoef ik niet mee naar hethospitaal. Een politie auto blijft achter om op de sleper te wachten. We proberen tot in den treuren om Marco te pakken te krijgen maar geen succes. Mijn bagage uit de aanhanger in de politie auto en nadat mijn brommer op de polietsiesleper staat, gaan weop weg naar het bureau voor de financiële afwikkeling. Want voor niks gaat de zon op. Stoppen nog bij de Nederlandse Trucker die door tankwagen naar hier gesleept isen mij hadden zien staan. Ben ondertussen tot op het bot nat en heb het koud.

Op bureau tref ik gelukkig een Kapitein (3 sterren) die Engels spreekt en mij zeer goed gemutst is en omdat ik dakar "inspecteur" ben, hoef ik geen sleepkosten e.d.te betalen en brengen zemij met de politie auto naar hethotel wat volgens mij Esmeralda heet. Nog steeds geen contact mogelijk met Marco. Rijd met politie eenuur door binnenstad om hethotel te zoeken maar zonder succes.Het valt ook niet mee omvanuit eengeblindeerde auto, vanaf de achterbank, door devoorruit, herkenningspunten te vinden. Besluiten om mij maar ander een hotel te brengen, best wel eenluxe tent maar dat kan wel voor een keer. Ze gaan mee naar binnen en dragen mijn tassen en schoenen, bij receptie vragen zeeen kamer en de prijs. 68 USD dollar voor dubbel room, maar hij is solo, dus de helft zegt oom agent. Si Si komt er heel aarzelend uit. Dat is weer boffen. Neem hartelijk afscheid van hun en moet Maandagmorgen bellen naar hetBureau waar ik mijn brommer op kan halen. Dan heb ik pech want er is in heel het hotel geen stoel te vinden, waar ik mee onder de douche kan, dan maar alleen droge kleren aan en aan de overkant in eenEngelse pubm ondanks dat het al bijna 01.00 uur is, eengrote hamburger met friet en grote pinten. Ik heb het er weer goed vanaf gebracht !

Ik besluit om NOOIT meer in het donker, in den vreemde te rijden en ga NIET meer mee met de rally opnieuw de blubber in naar Argentiniëmaar ga z.s.m. Peru in, als mijn brommer gerepareerd is . Blijkt nu dat dit een wijs besluitis, wantals ik de blubber zooi zie waar de rally nu in zit, dat had ik niet overleefd met mijn brommerke.

Allemaal weert bedankt vanuit Peruvoor de leuke reacties, altijd leuk om te weten dat je niet voor de kat zijn viool schrijft !

Houdoe

BLUBBER-BLUBBER-BLUBBEREN

Maandag morgen was ik op tijd om de eerste motoren die de grens over kwamen op te wachten. zij hadden hun1e special van 39 KM erop hadden zitten in Paraguay. Heb mijn roadbook veel nodig om de nummers op te zoeken, maar dat zal wel beter worden vermoed ik. Als de eerste auto's komen rijd ik aan en word nog regelmatig ingehaald door motoren die effe langs mij komen rijden en mij nog herkennen van jaren terug. Alleen het is snikheet. Eric van Loon haalt mij niet in, later hoor ik dat hij problemen met elektra had en wel ergens staat te sleutelen. Bij het bivac rijd ik meteen nog 200 Km door, om morgen bij de motoren aan te sluiten die alom 4 uur s'morgens vertrekken. Dankan ik mooi om 6.30 aansluiten en zit ik niet in het donker. Drink vandaag 4,5 L cola, 1,5 L water en 3L bier en hoef geen enkele keer te pissen.

Dinsdag rijd ik op tijd aan en zie veel rijders waaronder ook Eric van Loon. Ik heb mijn plan gemaakt; volg vandaag nog de rally en morgenvroeg de start van de special. Dan ga ik Oostelijk de grens over met Bolivia om niet in heel het circus verzeild te raken op de off-road paden. Rijd dan via Santa Cruz en pik de rally de 2de dag weer op in Bolivia. Heel de dag snikheet 40 graden en vind een goedkoop pension met airco. Ik ga half uur onder de koude douche en drink veel water, de airco is veel te klein en kan het niet vlug kouder krijgen. Ga in het centrum eten en als ik terug kom hebben ze airco uitgezet, want die hoef niet aan te staan als je weg bent ! Kan ik weer van voren af aan beginnen en zweet me kapot. Woensdagmorgen vroeg aan het rijden, best lekker maar het wordt weer een zeer hete dag en krijg er last van. Bij de grens weigert mijn achterrem, hadbij demonteur alleen mijn reservoir bij gevuld en ontlucht. De douane hier is niet zo gewillig en ik voel mij al niet zo lekker, krijg ruzie met een eikel en vertrek zonder mijn motor uit te laten klaren. Hij wil mij het formulier mee geven, maar ik weiger het mee te nemen. Als ik later bij de Boliviaanse douane mijn moter in aan het klaren ben, komt hij er zich mee bemoeien en ik vertel hem dat hij maar in Argentinië moet blijven en hier niks te vertellen heeft. De knappe Boliviaanse juffrouw was wel heel vriendelijk en behulpzaam. Als ik 125 KM verder in het mij bekende luxe hotel kom ben ik echt ziek en misselijk. Ikga half uur onder de koude douche en drink 3 ltr. water, knap er echt van op. In de rally zijn er ook verschillende met uitdrogings verschijnselen. Heb een leuke avond en eigenlijk veel te laat naar bed.

Mijn plan was om bij de harley monteur in Santa Cruz op bezoek te gaan en daarna als een speer naar Oruro te rijden, om de rally weer op te pikken. Maar ikbesluit om niet naar Santa Cruz te rijden maar meteen richting Cochabamba te gaan. Ditscheelt mij vrijdag veel tijd en Km, ik rijd nog 110 veschrikkelijke Km met wel 100 drempels en niet van die kleine maar allemaal echt stapvoets en heb net voor het donker een leuk hotel voor 10 Euro. Informeer eens hoever het rijden is naar Cochabamba en volgens hun 12 uur, daar heb ik niet van terug voor380 KM ! Later spreek ik nog een Nederlands stel dat met de bus gaat en die doet er 8 uur over, we gaan het zien.

Vrijdag morgen om 6 uur ben ik aan het rijden en de eerste 100 Km in 2 uur. Bij hetontbijt van rijk gevulde kippensoep van 0.80 cent, krijg ik deinfo dat er veel aan de weg gewerkt wordt. Eerst krijg ik een tijdje gravel en daarna begint de pret echt; veel wegwerkzaamheden en om het wat spannender te maken wordt er met tankwagens de weg goed nat gehouden. Een keer rijd ik mij vast in de blub en word ik eruit geduwd. Dan ga ik onderuit lig op mijn zij en mijn prothese klem onder de motor. Gelukkig is er vlug hulp die de motor op pakken zodat ik onder de motor uit kan. Alleen wat paniek omdat mijn prothese 90 Graden gedraaid is en mijn voet naar buiten wijst. Ik kan niet opstaan omdat het echt spekglad is, ikkom maar niet overeind. Ik vraag er een om mijn been wat te verdraaien zodat mijn prothese weer in gelid zit, nou je had het gezicht van die vent moeten zien. Alleen mijn voetsteun met schakel-mechanisme is afgebroken, dus zal naar een smid moeten 80 KM verder zit er een of 5 KM terug dan maar terug. Als ik 10 meter gereden heb lig ik weer op mijn kant, alleen nu zit mijn been niet klem, dit gaat niet mijn dag worden.

Bij de smid zijn ze zeer behulpzaam, alleen ze hebben echt niks. Maar achteraf net genoeg. De bout die afgebroken is zit nog in het gat en hij last er een strip op zodat we een hefboom hebben en dat lukt. Ik moet een bout van M10 hebben met verzonken kop omdat de bevestigingsplaat van de olie filter meteen achter de schetsplaat zit. Als ik nu het gat door de plaat boor, kan ik met een langere bout met zeskante kop, het zaakje profosoris vast zetten. Hij heeft een boormachine waarvan de kop een CM slingerd en één boor van 10 MM, je gelooft het niet, alleen zo bot als wat. Hij heeft ook nog een slijptol en daarmee slijp ik de boor. In 3 keer boor ik het gat omdat de boormachine begint te stinken en warm wordt. Vind nog een draadeind en moer welke gelast wordt en het werkt voorlopig, als ik niet meer op zijn linkerkant ga. Ze hebben ook nog 20 liter benzine voor me, omdat er de eerste 200 km niks geen benzine te krijgenis. Het uurloon is in totaal 3 Euro.

Dan maar weer op hoop van zegen de blub in, wat heb ik er spijt van dat ik deze route gekozen heb, maar ik zal wel verder moeten. De info die ik krijg is van 10 Km tot 60Km blub en rotzooi. Uren ploeg ik door de blubber, op een helling naar beneden, ik kanniks als gewoon naar beneden schuiven met de benen aan de grond zonder te sturen of remmen; gewoon glijdend naar beneden. Als ik weer eens stop om bij te komen in deze hoogte en mijn bril weer eens schoonmaak komt er een uitvoerder naar mij toe, hij spreekt nog wat Engels ook nog en volgens hem nog 5 Km blub en daarna wel piste maar droog. Maar ik moet wel op nog 6 uur rekenen naar Cochabamba. Inderdaad na wat Km droge weg en redelijk rijden 30 Km per uur zonder risico. In Pojo stop ik om wat te eten en drinken en krijg aanspraak van een redelijke vent die wel van wanten weet. Nog 75 Km droge piste voor ongeveer 2,5 a 3 uur naar Epizana en daarna 140 Km strak asfalt naar Cochabamba. Maar er is niks op de route voor Epizana en daar is een zeer eenvoudig hotel. Deze info klopt en na 3 uur hobbellen met 25 Km uur en in totaal 12 bezig net voor het donker maar in een flinke regen bui in hotel voor 5 Euro en koud bier ! Heb telf. contact gehad met mijn motor vrienden in La Pazz en die verwachten mij morgen en hebben een hotel voor mij geregeld. Pik morgenvroeg de rally op in Caracolla.

Ben wel weer een echte biker en kan s’avonds de zwarte brokken uit mijn neus halen !

Met buiteling is het scherm van mijn fototoestel gesneuveld en in modder mijn KM teller kabel,

Ben blij dat ik mij helemaal nergens gestoten heb, mijn brommerke is tevreden en geeft geen klap verkeerd .

Allemaal bedankt voor de leuke reacties

Houdoe !

DE EERSTE DAGEN

Ik zat in Rosario op de overdracht van de auto te wachten, eerst zouden ze met de bus komen en vroeg in de morgen hier zijn. Maar het werd toch met de auto. Het was een 1000 KM rijdenvoor hen. Het werd toch weer13.00 uur voor ze, Leticia en haar man Sergio, hier waren. Eerst maar eens naar een notaris om de koop te registreren, maar geen enkele notaris wou er aan meewerken omdat dit zo illegaal is als het maar kan. We kwamen als laatste bij een louche notaris uit die enkele uren praktijk hield in een achterbuurt hotel waar de kamers per uur werden verhuurd maar zelfs die waagde zich er niet aan, hij wou desnoods onder ede verklaren dat ik een meisje was van 14 jaar maar de auto registreren onder geen enkele voorwaarde. Zag de bui hangen dat er van de verkoop niks terecht zou komen maar zij wouden hem toch héél graag hebben. Toen wilde ze de helft betalen en als ik latermet de rally bij hun in de buurt was de andere helft als de auto tenminste niet in beslag genomen was maar daar voelde ik niks voor.

Tenslotte werd er een contract op gesteld met copy van mijn paspoort en verklaring dat ik als journalist de dakar volg en zij de auto voor mij naar Mendoza rijden waar ik de auto ophaal om er mee naar Buenos-Aires terug te rijden. De motor en mijn aanhangertjeeruit en de 2000 Dollar in biljetten van 50 en 100 Argentijnsepesos betaald; 33 duizend in totaal. Ongeveer 10 CM dik pak geld. Had met Will en Eddy al afgesproken dat zij er een hele hoop van over zouden nemen en later dan Euro's op mijn rekening storten, hoefde zij niet te wisselen en ik was ze kwijt. Het was al wel tegen de avond en wou nog voor het donker naar Santa Fe rijden om er alvast wat aan mijn brommerke te wennen. In Sante Fe een brommer rijder aangesproken voor hotel en hij bracht mij naar een vriend van hem die Harley reed en een hotel had. Harley rijders onder elkaar is toch altijd een klik, kreeg 25% korting en zaten meteen aan de literse flessen bier, nog een pizza laten brengen en de avond kon niet meer stuk. Heel de nacht regen en s'morgens zag ik het echt niet zitten want de voorspelling was heel de dag regen. Toch maar aangereden en na 200 Km werd het toch wat lichter en droger, Op een plaats werden we door brandweer en politie door waterpartij geloodst om niet in de bermen te belanden. Na 600 KM in Resistencia hotel gezocht nadat er wat aan mijn elektra gewerkt was. Will en Eddy hadden hun auto nu ook door de douane en zouden heel de nacht door rijden om mij in te halen om samen naar Paraguay te rijden en een hotel zoeken.

Stond op vrijdag dus in Colinda met problemen aan elektra en Will en Eddy kwamen na telf contact naar hier en samen reden wij de grens over, nadat ik ze hun 4 CM zakgeld had gegeven ,naar Asansuon. Team de Rooy kwam met al hun wedsrtrijd trucks achter ons rijden, bleek dat zij op een cross terrein de laatste test gedaan hadden. Ik reed voorop wat ik niet had moeten doen want ik heb geen TOMTOM. Een van de trucks ,de laatste ,rijdt links de weg af en Eddy en Will erachteraan, bleek dat die truck nog een keer door een bos wou crossen en ik was hun dus kwijt na een KM kon ik draaien en reed terug zij hebben mij toen wel gezien maar ik hun niet, ben maar weer gedraaid en zij ook. Vroeg aan een automobilist of hij een hotel in het centrum wist en reed mij keurig voor naar het IBIS hotel waar nog enkele kamers vrij waren voor redelijke prijs.

Dacht dat ik hun niet meer zou vinden, maar ikwas net op mijn kamer of de huistelefoon ging, "He klootzak wilde ons kwijt"?, staanEddy n Willin een stad mer 4 miljoen inwoners bij het zelfde hotel als ik. Zij gingen direct naar het bivac en ikging drogen want had nog net een hoosbui mee gekregen. Heerlijke douche en airco. Heel het Toyota team zat in IBIS hotel behalve de rijders en navigators dus had meteen aanspraak met team van Loon die zijn eigen monteurs bij heeft. s'Avonds met Will en Eddy naar een bekende club hier maar viel voor mij tegen, wel mooie vrouwen maar alles te netjes, toch redelijk dronken geworden en redelijk laat naar bed. Will had in het bivac al een roadbook weten te bemachtingen, die zijn voor ons onmisbaar maar ook moeilijk om aan te komen. Had die van Will geleend om s'middags mijn route te maken als ik terug was van de Harley zaak. Had in hotel wat gegeten en was vanuit mijn kamer naar de motor geweest om mijn landkaarten op te halen toen ikmijn naam hoorde roepen. Het was Eric van Loon en Wouter Roozegaar,zijn navigator. Ik kan met die 2 altijd goed overweg en bij mij hebben ze eens andere buurt als over de rally. Gezellig zitten ouwehoeren over wat ik van plan was te gaan doen. Eric belooft mij persoonlijk dat hij een roadbook voor mij regelt. Wens ze nog veel succes en de beste wensen. s'Avonds komt een monteur van team van Loon het roadbook brengen en de groeten van Eric. Nee die hebben echt geen hekel aan mij zoals de meeste teamsmijn avonturen wel kunnen waarderen en bestwel respect voor mij hebben.

s'Avonds met Will en Eddy naar een Grill restaurant waar je onbeperkt vlees kunt eten, gelukkig was er nog net een tafel vrij en best leuke avond het nieuwe jaar ingeluid met de nodige alcohol voor mij dan toch. Will drinkt niks en Eddy een beetje wat ik dan compenseer. Zondagmorgen vertrek ik alvast de grens over om met de rijders op maandagdan naar Resistencia te rijden. Kan ik dan gewoon tussen in rijden dat is altijd leuk voor mij, rijdt tegen de avond dan richting Tucaman om de start van de special van dinsdagte zien.

Allemaal de beste wensenvoor het nieuwe jaar en een goede gezondheid.

Bedankt voor de reacties en tot over een paar dagen, want ga het druk krijgen opmijn manier en het is hier nu 39 graden dus afzien.

Heb ook nog bericht gekregen dat de auto veilig in Mendoza is.

Houdoe !Tonydelcampo

BROMMERKE

Ik vermoed dat mijn brommerke een beetje boos is en nu zijn karakter toont. Heb hem een half jaar op de standaard laten staan zonder er naar om te kijken. Heb hem in juni een hele grote beurt gegeven en wat gewijzigt.Een 17 inch achterwiel gemonteerd, zodat ik meer keus heb in banden er ligt nu een enduro band op van 140 MMbreed. Mijn achterrem helemaal nieuw, had van de firma Duckers een gloednieuwe groteklauw bijna voor niks gekregen. Bij onze Ad in Geldrop opmaat gefreest en nieuwe bussen gedraaid en hij remt als een tierelier. Nieuwe tandwielen en ketting alsmede de primaire ketting vernieuwd. Hij heeft nu een ander rijgedrag waar ik vooral de eerste dag hier aan moest wennen , maar nu gaat dat voortreffelijk. Eergisteren in Resistencia had ik geen stroommeer en bijmotorzaak hebben ze een gebroken kabelgerepareerden mijn laadsysteen door gemeten, Hij laden te weinig bij maar daar was niks aan te doen. Kon weer gewoonelektrischstarten dus we zien wel. Gisteren na 300 KM weer geen stroom in Clorinda. Bij een hele leuke monteur gesleuteld en hij bezorgde mij een nieuwe zeer goedkope slechte accu. Mijn oude was een beetje opgeblazenomdat de spanningsregelaar nu 19 Volt gaf inplaats van 14. De kabel maar los gegooit en met kickstarter starten kom ik wel in Asuncion , hij gaf mij een adres van Klein motoren en die zou mij wel kunnen helpen, maar heelaas was die een week op vakantie. Gisteravond kwamen wij met Will en Eddy toevallig langs een spiksplinter nieuwe Harley zaak en vanmorgen stond ik om 9 uur op de stoep.Helaashadden zij geen tijd voor mij want er moesten nog 3 motoren gereparreerd worden en om 12 uur waren ze gesloten. Maar na dat ik een tijdje met de manager gebuurt had beloofde hij mij te helpen. Omdat ik niet wist wat voor dynamo ik had werd die eerst gemeten en passendespanningsregelaar bij gezocht van een nieuwe sportster en nieuwe orginele Harley accu. Om half 1 begonnen ze pas aan mijn motor en om half 2 kon ik weer op weg. Dit is de eerste keer dat ik in een officiele Harley zaak goed geholpen ben.

En nu maar hopen dat hij nu gaat doen waar ikhem voor aangenomen heb.

Allemaal de beste wensen en het verhaal van de auto verkoop volgt nog, het is gelukt. en bedankt voor de reacties.

Ga hier de oliebollen wel missen