TEXAS en weer THUIS

De laatste avond in Mexico overkwam me ook weer het een en ander; je ziet hier heel veel paard en ruiters ook nog functioneel; dus die met 4 man ter paard een kudde koeien aan het verplaatsen zijn. Er kwam een hele groep op paard aan in het restaurant om wat te eten en te drinken. Raakte er mee aan de praat en vertelde dat ik liever op mijn stalen ros zit. Zij vonden dit onzin en op een echt paard dat was veel leuker. Heb heel mijn leven al schrik van paarden, er zit geen stuur en geen rem op en ze zijn zo groot. Maar.... zij hadden een zéér mak paard bij en daar kon ik makkelijk een ritje op maken en omdat ik al een fles of wat corona in mijn giel had liet ik mij nog op kloten ook nog. Zij hielpen mij mee op het paard. Ik had nog maar een voet in de stijgbeugel, begon dat paard al spontaan te galopperen en schoof ik over dat zadel heen en weer, vol angst probeer ik me aan de manen van het paard vast te grijpen maar dat lukte me niet. Ik probeerde zijn nek vast te houden maar daar door kwam ik met een zwaai onder het paard te hangen. Vol energie galoppeert hij nog verder ook, blijkbaar niet gevoelig voor de benarde situatie waar in ik zat.... Uiteindelijk liet ik maar los, hopende op de grond te vallen, maar mijn voet bleef in de stijgbeugel vastzitten waardoor ik in een dramatische houding terecht kwam en mijn hoofd enkele keren botsend tegen de grond kwam. Ik stond echt op het punt om flauw te vallen tot dat wonder boven wonder de eigenaar van de paardjesmolen de molen stil zette.

Maandagmorgen was ik weer vroeg op en nu gelukkig geen mist wel bewolking, had info dat ik beter niet over Ciudad Victoria kon rijden, er was een goed alternatief en nog stuk korter ook nog. Wel alles 2 baans maar goed asfalt. En inderdaad, en rustig op deze weg. Mijn ontbijt was weer genieten; in een dorp van 2 x niks werden er voor mij eieren gebakken met ham, uien en tomaat, er werd brood geroosterd en grote kop thee en grote fles cola voor onderweg. Werd nog 2 x spontaan aangesproken door voorbijgangers die praatje kwamen maken, en dan mijn laatst stuk tot Matamoros aan de grens. Bij de grens moest ik nog een keer tol betalen om over een brugje van niks te mogen en 200 meter verder stond in bij de Amerikaanse douane. Snapte er helemaal niks van dat ik de Mexicaanse douane gemist had, maar die is er ook helemaal niet, hoe krijg ik dan mijn 200 Dollar borg terug? Dan had je voor de brug je motor moeten parkeren en de weg oversteken, want er is alleen maar inkomst controle om van iedereen borg te ontvangen en de rest interesseert ze niet. Ben toch maar terug gereden om mijn 200 Dollar op te halen, maar die kreeg ik niet mee, word achteraf via mijn credit-card in peso's terug gestort, ik ga het zien, weer tol betaald en ik was weer bij de Amerikanen. Was benieuwd of ik nog problemen ga krijgen, want ik heb nog een boete openstaan van 360 Dollar van 2008 toen ik met de plumber in het Yelowstone park een vrouw mij omliep (of was het andersom) Maar nee hoor geen probleem. Douane verloopt gemoedelijk vinger afdrukken, foto en klaar, mag 3 maanden in de USA blijven en voor mijn brommer helemaal niks als die binnen 12 maanden maar de USA uit is. In Brownsville zoek ik net buiten de stad een motel, 4 keer zo duur als in Mexico maar dan heb ik wel 2 king-size bedden. Ga naar de Wal-Mart om telefoon kaart en verzekering voor mijn brommer te kopen, telefoonkaart lukt wel maar verzekering niet. Eet nog wat junk-food , mis Mexico nu al. Sávonds nog maar eens contact proberen te leggen met transporteurs in Miami, heb ik onderweg óók al 3 keer gedaan maar geen reactie gekregen. Had van de firma Duckers meerdere adressen om mijn motor te verschepen en ik loop die nog eens door blijkt dat er ook een transporteur uit Houston bij zit. Mailtje gestuurd met de mededeling dat ik haast heb want ik zal Dinsdag al wel in Houston kunnen zijn, noteer hun adres je weet maar nooit!! Dinsdagmorgen ben ik vroeg onderweg tank voor het eerst weer eens Shell V-POWER , en goedkoper als 92 octaan in Mexico, dat zal mijn brommerke goed doen. Als ik s'middags stop om wat te eten heeft de transporteur uit Houston mij al gebeld, bel hem terug en hij kan mijn brommer voor 350 Dollar naar Rotterdam verschepen, komt nog wat bij voor aanhanger, hij geeft mij het adres van magazijn en ik als een speer naar Houston. Kwart voor 5 ben ik daar, om 5 uur gaan zij sluiten, dus krijg niet alles voor elkaar, maar laat mijn brommer wel daar. Met taxi naar motel wat zij voor mij al gereserveerd hebben. Contact met thuisfront dat ik eerder als gepland naar huis kom, scheelt mij 2500 Km rijden en 7 overnachtingen in Motels en goedkoop transport.

Alleen moet ik mijn ticket vanuit Miami verzetten vanuit Houston, blijkt dat KLM vanuit Houston ook rechtstreekse vlucht heeft naar Schiphol. Woensdagmorgen ik nog naar magazijn, blijkt dat zij een container hebben met 2 auto's naar Rotterdam en daar kan mijn brommer bij, zonder hem in te hoeven kratten, sloop mijn achterlichten van aanhanger zodat hij op zijn achterkant kan staan en minder plaats nodig heeft, copy van kenteken en klaar. Ons Drieka heeft ondertussen mijn ticket omgezet en ik kan Donderdag middag om 4 uur rechtstreeks naar Schiphol vliegen, waar ik dan Vrijdagmorgen rond half 8 uur land (7 uur tijdsverschil) Met de trein naar Eindhoven ben daar om 9.45 en ons Drieka staat al klaar, en om half 11 ben ik weer in EERSEL. Dus de verrassing is dat ik alweer in Eersel ben.

Al met al een mooie trip gehad, mijn brommerke heeft het fantastisch gedaan, staan nu 750.000 Km op de klok, alleen wat onderhoud gedaan. Slang overreden, hond tegen aanhanger, vogel tegen mijn helm zodat de klep kapot is, dit gebruik ik toch niet omdat ik nog steeds weiger om achter glas te gaan zitten. Aanhangertje onder pick-up. En niks verkeerd mee gemaakt.

Het zou wel eens mijn laatste grote trip geweest kunnen zijn, Midden-Amerika hoeft voor mij niet meer, niet omdat het tegen gevallen is, maar Zuid-Amerika is gewoon veel veiliger en leuker en geen sores met de grenzen. Weet niet wat de toekomst gaat brengen.

Allemaal bedankt voor het medeleven en leuke reacties

Er volgen nog wat foto's en dan is het KLAAR

Tonyfromthefields

MIDDEN-aMERKA DEEL 2

WOENSDAG GUATEMALA

Weer vroeg uit bed en tot mijn verrassing stond er ontbijt kaar in de lobby. Het stelde wel niet zoveel voor maar, ik kijk niet zo nauw, voer is voer en hoef ik niet te stoppen. Ik heb mijn sprite en water niet betaald want receptie was nog niet bemand. Op mijn postduiven instinct richting oosten gaan rijden, weinig verkeer en rustige wijk. Boven op een heuvel kon ik een snelweg zien en ik erop af, naar het noorden gaan volgen. Bij een politiepost eens info gevraagd en ik zit goed, de weg blijven volgen dan kom je vanzelf bord San Pedro Sula tegen. Dit is een schitterend mooie nieuwe weg, ben benieuwd wat het gaat worden als ik van de ring af ben. Ik heb geluk, als ik de CA5 op ga nog steeds zéér goede asfalt. Als ik ga tanken word ik aangesproken door een perfect Engels sprekende man. Hello man; were are you going ? Wil dadelijk ergens linksaf naar Guatemala, maar weet nog niet waar. And than; dan wil ik naar Mexico. Man; dan moet je deze weg blijven volgen 350 KM perfect asfalt tot aan de Golf van Honduras, Pureto Cortes dan stuk terug naar het zuiden is een kleine grens overgang naar Guatemala. Ik neem de kaart erbij en inderdaad het klopt wat hij zegt. Maar dan moet ik in Guatemala stuk terug naar zuiden of door Belize rijden. Kies voor Belize omdat ik dan door dun bevolkt gebied rijd en geen last heb van het stadsverkeer. Het is een feest deze weg, wat een speeltuin, er liggen verschillende mooie cols in en weinig verkeer zodat ik met mijn bochten techniek (geleerd in de alpentoer) heel de weg kan gebruiken en er het gas redelijk opkan houden. Zit toch veel vrachtverkeer op de weg, blijkt dat die containers van Atlantische kant naar Caribische kant rijden, visa versa, hoeven de schepen niet door dure Panama kanaal en dit is een stuk noordelijker. En het blijft mooi om die grote trucks voorbij te ploffen. Als ik mijn lunch pak bij een benzine station praat ik een tijd met de eigenaar, een hele leuke vent en zijn personeel idem dito. Hier krijg je nog een halve literse fles cola met groot glas en ijs voor 0.50 cent bij je gebracht en voor 4 dollar heb je goed gegeten. Na de haven van Puerto Rico zit er geen vrachtverkeer meer op de weg en rijd ik het mooiste stuk van de dag. Rechts de golf van Honduras en links schitterende mooie huizen veel groen, veel vee, palmbomen, rivieren kortom alles wat het rijden mooi maakt. Midden in the middle of nowhere de grenspost geen ene moer te doen en je gelooft het niet binnen één minuut ben ik door immigratie en douane, die stonden buiten samen te buurten en pakten door loket hun stempel en krabbeltje en gratis, wensten mij een bon viaje. Waar is de immigratie en douane van Guatemala ? Over 5 KM immigratie en over 15 KM douane, vind dit wel raar. Maar het klopt, stop bij immigratie die met zu'n drieën buiten onder de boom zitten. Ik ouwehoer wat met hun, waar ik vandaan kom enz enz, dan vraag ik moet ik geen stempel ? Ja, bij onze collega binnen. Ik loop naar binnen de goede man staat op, geeft mij een hand en wenst mij welkom in Guatemala. Hij haalt mijn paspoort door de reader, stempeltje en krabbeltje en klaar. Buiten wensen ze mij nog een goede reis en ik ga op weg naar de douane. Deze was nog vriendelijker, hij komt mij buiten tegemoet en begroet mij in het Engels neemt mij mee naar binnen en bied mij een stoel aan. Wat zitten keuvelen en hij maakt mijn tijdelijke import in orde, ik moet wel 36 USD dollar betalen, maar dat is incl. 3 maanden verzekering. Hij heeft het druk want van morgen was er ook al een auto uit Costa Rica en dadelijk moet hij naar de bank om het geld gaan te storten. Hij geeft mij ook nog een goede tip: na Entre Rios links af de CA9 op en na 50 KM rechts af de CA13 nemen tot aan de tol brug. Net na de brug links en onder de brug door naar hotel Bruno wat heel mooi aan een haven ligt, kijk daar heb je wat aan. Als ik buiten kom ga ik in een stalletje wat eten of drinken want ik had al gezien dat daar een verschrikkelijk mooie vrouw zat. Ik krijg koude cocosmelk en de rest van de cocos noot en dat vind ik toch lekker en ze is ook nog eens een keer vriendelijk gezelschap.

Als ik bij de CA9 kom zit mij daar een partij vrachtverkeer, die sjouwen volgens mij containers van Puerto Barrios naar het zuiden, ze rijden stevig door dus ik besluit om er maar gewoon tussen te blijven en ga een 40 meter achter een truck rijden, zodat nog kan anticiperen op gaten en spoorvorming. Maar daar dachten de chauffeurs iets anders over. Ik had het bijna niet in de gaten maar een truck komt langs mij rijden en als hij mij half voorbij is gaat hij naar rechts zodat ik van het gas af moet en dat 5 x achter elkaar, als nr 6 komt geef ik gas bij en rijd het gat dicht zodat hij weer achter mij in moet voegen maar als ik weer wat afstand neem komt hij weer langs mij en ik weer gas erop.

Dit is afgelopen denk ik en ga links van mijn voorligger rijden om in te halen, bij een flauwe bocht naar rechts ga ik tegen de linker berm aan rijden zodat ik overzicht heb en blér in een keer alle 5 de trucks voorbij die mij ingehaald hebben. Heb de smaak te pakken en blijf bijna continue op de linker helft. Op een lange helling ga ik er vol gas wel een stuk of 10 in een ruk voorbij, voel mij weer in mijn element. De laatste 35 Km naar hotel zijn slecht, meer gaten als weg en ik denk waar ben ik aan begonnen en morgen moet ik deze weg nog 200 KM, moet mij nog eens goed bezinnen.

Hotel Bruno is mooi gelegen aan een groot meer; Lago de Izabal en er liggen een paar flinke bootjes, een grote open bar en er wordt mij meteen een fles bier aan geboden. Aan de bar zat een hoop volk, wel allemaal gepensioneerde Amerikanen, laat mij het bier goed smaken en voor dat ik naar mijn kamer ga heb ik al een fles of 8 in mijn giel zitten en heb ik de info dat ik morgen nog 30 Km mindere weg heb en daarna redelijk te rijden weg tot in Santa Elena en daarna tot in Belize zeer goede weg. Maar ik moet straks maar eens aan Jack vragen hoe het precies zit, want dat is de expért en gaat regelmatig naar Belize. Mooie kamer met groot gezamelijk balkon, hadden geen kamer beneden maar ze brengen mijn tas en een stoel meteen voor mij naar de kamer, waar ik 2 bedden heb maar die zal ik niet nodig hebben voor de special. Later weer naar de bar en eet een echt grote gegrilde vis. Jack is er ook en heeft al een stuk in zijn kraag en een vriendin van 40 jaar jonger. Maar ik vind Jack een beetje een eikel, een opschepper hij heeft een boot van meer dan One miljoen dollar and planty money en meer van da gezeik. Maar hij weet me wel te vertellen dat ik helemaal niet naar Belize hoef, maar van Santa Elena meteen langs een natuur reservaat af naar Mexico kan. Hij noemt zo uit zijn blote hoofd verschillende plaatsen op en na de grens kan ik in Tenosique een hotel nemen dat is een rustige en veilige stad. Later zit hij nog te bleren dat zijn vriendin wel bij hem blijft, want hij betaald alles voor haar, maar hij schenkt nul komma nul aandacht aan haar. Zij mag eten en drinken wat ze wil, hij betaald en om dat te demonstreren besteld hij een hele fles rum voor haar. Als die griet wat eigenwaarde had gehad en hetzelfde karakter als ik, had ze hem met die fles meteen al zijn tanden uit zijn bek geslagen. Ik lig eigenlijk veel te laat en met te veel bier op in mijn bedje, heb de airco niet nodig hier vlak aan het water.

DONDERDAG MEXICO

Ben toch voor 07.00 uur aan het rijden en het gaat best prima, voel mij goed na weer eens een avond door zakken. De 30 Km mindere weg vallen mee en later best goed om 80 Km per uur te rijden. Mooie omgeving en rustig op de weg, alleen veel verkeersdrempels die te pas en te onpas in de weg liggen. Ontbijt nog heel leuk in klein restaurantje; gebakken eieren met spek en brood, pannekoek, grote mok thee en 2 flessen cola voor 4 USD. Kijk, daar word ik vrolijk van. In Santa Elena gooi ik mijn tank vol want ik vermoed dat er verder weinig te krijgen zal zijn en informeer ik nog eens naar de toestand van de weg; perfect no problem. Heb er de vaart goed in zitten en heb eigenlijk tijd genoeg, alleen houd de weg op en krijg ik steenslag waar ik maar 30 Km per uur kan rijden. Ik denk een stukje kan gebeuren, maar het houd maar niet op. Na 25 Km staan er een paar veewagens die koeien aan het laden zijn, met bewapende bewakers erbij en vraag maar eens hoe het zit. Als je naar Mexico wilt had je in La Libertad rechts af gemoeten ! GVD, moet ik weer terug over die puinzooi, pak mijn kaart er eens bij en kom tot de ontdekking dat ik 60 KM terug moet.Nu heb ik opeens niet meer tijd genoeg en om in het donker Mexico in te gaan, zie ik ook niet zitten. Hobbel weer 25 Km door puinbak en in La Libertad had ik beter op moeten letten, stond duidelijk aan gegeven. De verkeersdrempels worden alleen maar erger, als je in een dorpje 50 mag rijden waarom leg je er dan 10 drempels neer waar je maar met 10 Km overheen kunt en niks geen waarschuwingsbord of andere kleur het is echt opletten geblazen. Bij een benzine station drink ik nog wat en laat mijn helm bril e.d. gewoon op de motor liggen er was toch niemand. Er stopt een flinke auto met wel 7 volwassenen en wat kinderen en die staan bij mijn motor te kijken. Ik houd ze goed in de gaten en als ze binnen komen begint er een meteen tegen mij te schelden op zijn Spaans; zo van kut Amerikaan en iets over Trump. Ik denk dat moet ik niet hebben en vlieg overeind en scheld hem meteen de huid vol dat ik een Hollander ben en niks met Amerika te maken heb. Hij verschiet duidelijk van mijn reactie en de rest kijkt mij ook schuw aan, je kunt wel afwachten tot ze met zu'n allen staan te schelden, maar dan krijg je ze niet meer terug in het hok, om het zo maar eens uit te drukken. Ze rekenen hun spullen af en ik denk als jullie dadelijk langs mijn motor lopen is het makkelijk om iet mee te schoepen en om nu naar buiten te gaan om mijn spullen te gaan halen is ook niet netjes, dus zuip snel mijn cola op en ben voor hun buiten. Zij rijden de andere kant op als ik.

Ben nog redelijk vroeg bij de grens, Guatemala uit stelt niks voor stempeltje, krabbeltje klaar. Dan op naar de Mexicanen. Immigratie duurt al wat langer doordat je weer briefjes in moet vullen, wat heb ik een hekel aan die onzin. Dan moet ik ook nog zelf in een schrift al mijn gegevens opschrijven, met de datum en ik zie dat erop 19 Februari nog een Duitser de grens gepasserd is en het is nu de 23, dus zo druk hebben ze het niet. Dan douane voor mijn brommer, dat werd een lijdensweg. 60 USD import betalen en 200 USD borg voor oude voertuigen tot 400 voor voertuigen jonger dan 10 jaar. De jongen die mij helpt is vriendelijk en correct daar lag het niet aan, maar hij snapte het niet zo goed. Op de permit moeten al mijn namen ingevuld worden en ik heet officieel Antonius Johannes Alphonzus Maria van der Heijden. Of zijn formulier is te klein of mijn naam te groot, maar mijn naam wordt niet kleiner en zijn formulier niet groter. Zeg dat hij mijn voorletters maar moet gebruiken die zijn toch niet belangrijk, nee hij gaat bellen en na een kwartier zijn ze eruit. Hij moet weer mijn creditcard hebben, vult alles weer in, maar mijn naam is nog te lang. Hij weer bellen en na 20 minuten weer mijn credit card en formulier invullen, nu alleen de voorletters en het werkt. Zegt die lul ook nog: je hebt geluk gehad dat ik je nog geholpen heb want om 5 uur sluiten wij en het is nu al half 6. Ik zeg maar niks meer maar ik kom wel in het donker rijden door die ambtenaar. 10 KM na de grens militaire controle, die waren serieus bezig. Moest eerst mijn brommer uitzetten, dan van mijn brommer afkomen, open je jas, ik mijn vestje open, wat heb je daarin en ik wil mijn portemonnee laten zien. No no, jas open houden en een andere militair komt mijn zakken leeghalen, die haalt mijn portemonnee en portefeuille uit mijn zak en stopt die ook weer terug. Nu mag ik mijn paspoort laten zien, komt nog een hond bij om alles te besnuffelen, mijn tassen uit de aanhanger en ik mag vertrekken. Rijd in het donker achter een auto aan naar Tenosique, waar ik rap een hotel vind "Luz de Luna " en die mijnheer is mij een partij vriendelijk, zou het dan toch waar zijn wat reizigers die in Mexico geweest zijn vertellen. Mexicanen zijn het vriendelijkste volk van Midden-Amerika. Ik verraad het alvast: het is echt waar. Ga de stad in om te pinnen, krijg van de eigenaar wat kleingeld mee voor de taxi en inderdaad wat een vriendelijk volk, je word overal aan gesproken. Alleen in restaurants hebben ze geen BIER. Ga wat van de hoofdstraat af wat meer de wijk in maar hier is het wel minder, maar voel mijn nergens bedreigd of ongemakkelijk en CORONA voor 1 dollar.

VRIJDAG MEXICO

In Mexico moet ik 2000 Km rijden, dus dat worden wat dagen meer, maar ik heb nu weer tijd genoeg na 1 week gas geven. Maar eigenlijk zit ik het liefst heel de dag op de brommer dan voel ik mij toch het fijnst. Ben toch weer vroeg aan het rijden en ik verbaas mij over de degelijkheid; er staan waarschuwingsborden bij de drempels, later blijkt dat dit toch niet altijd waar is, want ik maak een paar keer een vlucht, lijk wel een postduif. Mijn ontbijt pak ik in een klein restaurantje, dit is het hoogte punt van de dag. Ik wil aan een tafeltje gaan zitten maar de "familie zegt: kom er toch bij zitten". Oma zit er met een kruk en de bezum, dochter denk ik en wat klein kinderen. Allemaal handje geven, er liep een kip met kuikens rond en een haan die aandacht wou of hij moest mij niet (maar daar zal ik later meer over vertellen) en bleef maar herrie maken, totdat oma de bezum pakte en wat riep. Haan niet meer gehoord. We zaten te praten waar ik vandaan kwam, waar ik naar toe ging, waarom de krukken aan mijn aanhanger hingen. Ik zeg: maar eigenlijk kwam ik voor ontbijt. Nou: wat lust je ? Doe maar wat gebakken eieren met brood en ham. Zal ik eens eieren bakken op zijn Mexicaans, ?Ja dat is goed, maar niet heel pikant als het kan, Nee, nee een beetje zegt ze. Nou ik heb het geweten de vlammen sloegen er vanaf en volgens mij hoef ik de eerste week niet meer naar een homobar. Totale schade incl .thee en grote fles cola: 3 dollar. En oma liep zo kreupel als de zangeres zonder naam, met een kruk en de bezum en onder tussen de zaak "zuiver" houden. Zit nog na te genieten op mijn brommer als al het verkeer van de weg af moet voor een douanepost, zomaar ineens en spiksplinternieuw zo te zien. Ik kan makkelijk alle auto's voorbij plaats genoeg, maar ik moet weer apart, hoezo geen etnisch profileren. Als ik mijn brommer aan de kant zet, ligt er een soort herdershond voor en die vertrouw ik niet, heb in principe geen angst van honden. Maar deze kijkt mij heel lelijk aan en ligt wat te grommen. Moet mijn paspoort en permissie voor motor laten zien en mijn helm afzetten. Als ik klaar ben om te vertrekken start ik mijn brommer en de hond zit klaar zoals Dafne Schippers in de startblokken. Maar ik blijf staan, aanrijden zegt de douanier, nee want die hond gaat mij bijten. Doet niks, zegt hij. Dat zal wel maar ik rijd niet aan begrepen. Van wie is die hond, van mij! Dan doe hem maar aan de riem of een touw want ik rijd niet aan. Hij loopt naar zijn hond en commandeert hem wat, maar ik zie dat hij nog steeds startklaar zit. Als ik een stukje aanrijd springt hij meteen overeind en maar blaffen, hij heeft hem duidelijk niet onder controle. Denk als de hond dadelijk links van mij is, rijd ik aan daar mag hij wel een keer bijten zal hij harder verschieten als ik. Als hij links van mij is geef ik me een partij gas en ben weg maar hij zet de blaffend de achtervolging in. Bij een muur zet ik hem klem door er rakelings langs te rijden, dan zit hij weer rechts van mij en raak hem daar weer kwijt door rakelings auto's te passeren. Heb ik hem weer links maar heb ik het onder controle omdat ik alleen maar rechtuit hoef. Ik passeer de douane weer doordat we een S bocht gemaakt hebben en de douanier staat achter het hek te roepen dat ik moet stoppen of zijn hond, dat weet ik niet, maar ik rijd door. Heb hem zeker 5 Km mee genomen door hem constant te plagen door te roepen en mijn koppeling in te knijpen en flink gas te geven, als hij bekaf op het asfalt ligt rijd ik door. De volgende harley rijder zal een groot probleem hebben als die joekel er nog is.

Nu over de hanen, vroeger als menneke had ik van hanen niks gene bang. Bij ons thuis hadden we er, maar die waren redelijk mak. Wij woonden aan een doodlopend zandpad en wij moesten altijd bij Toon stront langs de kippenren en die had een grote bruine haan daar was hij zelf bang van. Als die los was, wat regelmatig voorkwam, durfden mijn zussen niet naar school of van school weer naar huis en dan was ik aan de beurt want ik hielp hem wel weer over de heg terug de ren in. Ik schupte hem of dook er boven op en gooide hem over de heg. Als hij los was en zag mij aankomen vloog hij uit zichzelf al terug de ren in. Bij Jo van Nunen, de slachter, hadden ze wel 1000 kippen en een hele bende hanen er tussen lopen. Als ik mijn vriendje, ook Toon, ging halen om naar school te gaan, liep ik gewoon door de ren bij hun achter naar binnen. Zij hadden mij al zo vaak gezegd dat ik dat niet moest doen omdat die hanen mij best aan konden vallen, maar ik vond dat best leuk om ze wat te mishandelen en ze lieten mij altijd met rust. Nu was ik met onze vadder een keer in Hoogeloon bij familie en deze had een hele grote haan. Hij vertelde heel trots tegen onze vadder dat er niemand bij die haan in de ren durfde te komen, want die sloeg met zijn sporen meteen heel je benen open. Onze vadder zei: dat zal wel mee vallen, want da menneke van mij neemt hem zo mee. Onze vadder riep mij en zei: Toon ik heb die haan gekocht, vang hem eens en zette mij over de omheining. Mijn familie in volle paniek, want dat was levens gevaarlijk. Ik meteen op die haan af om hem te vangen, hij kwam in volle vaart op mij af en ik dook er meteen boven op, pakte zijn poten en met mijn knieen in zijn nek doet hij niet zoveel meer. Dan trek je een vleugel naar achter en de ander naar voren en die haak je achter elkaar, dan kan hij niks meer, nog niet lopen. Marianne Thieme zal dit wel niet leuk vinden, maar het werkt wel. Dus ik met die haan in mijn handen naar onze vadder die lachte zich kapot en mijn familie snapte er niks van.

Heb er goed de sokken in zitten en na Villahermosa krijg ik 4 baans weg en nog van goede kwaliteit ook, alleen moet ik hier ook tol betalen en nog dubbel ook door mijn aanhanger. Dan zie ik nog een verschrikkelijk ongeluk; een auto zit tot aan de kofferbak onder een truck en het volk zit er nog in, geen prettig gezicht. De bewaking hier is nog heftiger als in Guatemala, ik zie bij een groot benzine station 2 bewakers met grote geweren bij de pompen staan en dan zit er nog een in een hut van zandzakken met een mitrailleur door een gleuf klaar om te schieten. Is dit nodig vraag ik ? Sinds wij hier zitten is er geen roof overval meer geweest, maar ja, dat snap ik. Rijd nog door naar Santa Cruz, als dat zo doorgaat ben ik zondagavond in de USA, maar dat hoeft nou ook weer niet.

ZATERDAG MEXICO

Mooie dag vandaag, veel 2 baans wegen en uitzicht over de oceaan. Ik pak mijn ontbijt in een paradijs en vriendelijke mensen hier. Mijn plan is om vandaag vroeg te stoppen en morgen laat aanrijden om wat aan mijn verslag te werken, of ergens 2 nachten blijven en een rustdag inlassen zie wel, net waar ik terecht kom. Krijg hier advies om tot voorbij Naranjos te rijden en daar hotel aan zee te pakken, het is daar rustig en niet te heet. In Poza Rica heb ik nog een aanvaring met pick-up die mijn aanhanger haaks achter mijn motor duwt en nog moppert dat ik niet opschiet, maar ik kan niet voort of terug zodat ik eerst mijn aanhanger met de hand uit zijn wielkuip moet trekken. Vandaag geen tol maar bij elke brug moet je dus betalen, auto's mogen zo door rijden en ik moet betalen omdat ik 3 assen heb, logisch toch. Vind een motel, best leuk en goedkoop met restaurant, waar al wat vrachtwagens voor de deur staan als buren. Besluit om alvast wat flessen bier te gaan halen en wat te gaan schrijven. Het bier hoef ik nu niet af te rekenen, doe dat vanavond maar na het eten. Als ik later ga eten valt het mij op dat iedereen de drank zonder iets te zeggen uit de koeling haalt. Als ik weer bier bestel zeggen ze; pak zelf maar en onthoud wat je gedronken hebt. Eet heel goed en kom met heel stel chauffeurs uit Guatemala in gesprek, die zijn met oude auto's vanuit Amerika op weg naar huis. Die rijden dus een auto en daar hangt met een triangel een andere auto achter. Ook hebben zij 4 schoolbussen bij en die zitten dus helemaal vol met de winkel van sinkel, wat een troep sjouwen die mee naar huis en achter die bus dus ook weer een auto die vol gestouwd is.

ZONDAG MEXICO

Ben op tijd uit mijn bed en het is dichte mist, ik ben blij dat ik niet vroeg hoef te rijden want dat was onmogelijk geweest. Wat onderhoud aan mijn brommer want na Medellín heb ik niks meer gedaan. De ontstekingspunten wat ruimer, ketting spannen, bougies zuiver maken, het was allemaal wel nodig. Bij het ontbijt word ik aan gesproken door een oude mevrouw, zij geeft mij een hand wenst mij goede morgen en waar ik vandaan kom enz enz . Mexicanen zijn echt fijne mensen en Mexico is een goedkoop land. Was met eten, mijn bier, ontbijt en kamer 30 USD doller kwijt. Besluit toch maar om wat te rijden vandaag, anders moet ik morgenvroeg eerst door 3 steden, Tampico, Ciudad Madero en Altamira. Nu op zondag is het niet druk en ben er redelijk vlot doorheen. Meteen na de steden pak ik een hotel waar op de parkeerplaats een hoop vrachtwagens staan, dus dat moet goed zijn. Heb maar dik 2 uur gereden vandaag. Werk wat aan mijn verslag en s'avonds in restaurant zit ik met een partij vrachtwagen chauffeurs aan tafel, weer een leuke avond met grote flessen Corona. Dit was mijn laatste dag in Mexico en het is mij 100% mee gevallen, veel fijne mensen ontmoet. Het beste van Midden-Amerika !

Weer allemaal bedankt voor de leuke reacties, en de grote verrassing komt de volgende keer.

Tony del campo

MIDDEN-AMERKA DEEL 1

ZONDAG COSTA RICA

Op zondagmorgen werd ik wakker dat de airco uitviel, heel de stroom lag eraf. Nu is dit niet zo gek in Panama want in mijn hostel hebben we een keer 7 uur zonder pik gezeten. Na paar minuten weer stroom , maar geen airco meer, hoorde wel ergens een flink aggregaat dieselen. Elk nadeel heb zijn voordeel en om 6.30 zat ik op de brommer op weg naar Costa Rica, eerst nog tanken maar hier geen stroom en de volgende 3 ook niet. Dan maar zonder heb ook nog altijd 10 liter op de aanhanger. Zonnig en nog niet heet, maar in de bergen krijg ik een partij mist en kom ik droog te staan. Later kan ik tanken en ontbijtje scoren. Na 350 KM bij grens zie ik de Canadezen, die hadden in David geslapen en hoefde maar 50 KM tot grens maar zij hadden problemen met hun Chileense motoren en moesten in dorp bij notaris wat papierwerk regelen. Mijn stempeltje bij imigration klaar mijn motor bij douane evenzo. Costa Rica inperfect en dan douane voor mijn brommer, had bij deur al gelezen dat ze van 12.00 tot 13.30 gesloten waren en het was al 11.45. Ik trof weer een eikel, wenst hem keurig goede morgen en zei dat ik een Nederlander was en een beetje Spaans sprak. Na 5 minuten vroeg ik hem of er nog wat ging gebeuren want het is al bijna 12 uur, nee het is nog maar 11 uur, gelukkig een uur vroeger. In rap Spaans hier heb je 2 formulieren en regelemento. Moest van alles wat ik heb origineel en 2kopijen hebbenincl. verzekering. Gelukkig werd ik toen ik terug kwam door eencollega geholpen, deze was wel vriendelijk en sprak beetje Engels, het kan dus wel. Rijd aan en de Canadezen zijn nog niet terug, ben benieuwd of ik ze nog zie. Bij lunch vraag ik na of ik beter langs de kust kan rijden of via hoofdstad San Jose door de bergen. Langs de kust is de beste weg en daar ben ik blij mee, want ook stuk korter. Was van plan om tot Quepos te rijden maar heb er zin in en rijd tot Jaco. Schitterend mooi gereden en strak asfalt met veel uitzicht over de pacific oceaan. Slaap op een soort camping welke ookappartementen verhuurt. Parkeer de brommer voor de deur en ga wat pinten drinken en spreek af dat ik na 7 uur kom eten. Als ik onder de douche zit word er op de deur geklopt ik roepen dat ik onder de douche zit, blijven kloppen ik nog harder roepen maar het is een aanhouder,mijn prothese aan en handdoek voor mijn sjaak naar de deur, het is de ober of ik alvast mijn keuze wil maken, ja dat wil ik opflikkeren capaljo. Later in restaurant wel 3 keer perdonne perdonne. Eet een vissoep van meer als 1 liter en rijk gevuld de vis kwam boven het vocht uit en de mensen vriendelijk, maar wel duur. Costa Rica is het duurste land van Midden-Amerika waar heel veel Amerikanen komen omdat het hier veilig is.

MAANDAG NICARAGUA

Zat vroeg op de brommer en het was toch al druk op de weg, volgens mij beginnen de scholen hier vóór 7 uur. Mooi rijden heuvelachtig en goed asfalt. Als ik denk dat ik verkeerd zit ga ik in een duur restaurant aan de oceaan onbijten, keurig ontbijtje met gewoon brood met ham en kaas en verse sapjes. Ze leggen mij uit dat ik goed zit en geven nog wat tips. Heb een smalle weg door heuvelachtig gebied met veel vracht verkeer, het is een genot om die dikke Amerikaanse trucks omhoog te horen brullen en als ze omlaag gaan op de compressie is het helemaal feest, bijna net zo un mooi geluid als een Harley, en lekker inhalen. Vooral als er dikke foor-wheels tussen zitten die zie je balen als ik ze op mijn brommerke voorbij klap. De maximale snelheid is hier 80 Km per uur, maar daar kom ik regelmatig dik overheen. Later krijgen we nieuwe 4 baans weg en daar is de maximale snelheid 60 Km per uur. Ben tegen de middag bij de grens, hier is de logica ver te zoeken eerst imigratie dan 300 meter terug naar de douane voor mijn brommer, maarcorrect en vlot. Dan de imigratie van Nicaragua moeten paar dollar hebben, maar krijg krabbeltje en datum stempel natuurlijk puur nep en flikker dit briefje dan ook meteen in hun prullenbak. Dan douane moet 23 dollar invoer betalen en 3 dollar voor het bekende briefje, maar het gaat vlot en zijn niet lastig. Na grens ga ik lunchen, tref hier groep Amerikanen die mij weten te vertellen hoe ik de hoofdstad Managua kan omzeilen. Eet hier eenvoortreffelijke biefstuk van een halve kilo. Rijd mooi langs het meer van Nicaragua, best groot, dacht eerst dat het de oceaan was maar die moet links van mij liggen. Ga slapen in Masaya in een eenvoudige hostel waar mijn brommer voor de deur op straat moet blijven staan maar de nachtportier zit heel de nacht buiten op zijn stoeltje. Eet tegenover hostel wat taco's en drink cola, want er is hier bijna nergens bier in restaurants alleen in de hotels met restaurant. Maar bij terug komst in hostel zouden ze KOUD bier hebben. Ze hadden treetje gehaald en alle 24 blikjes in het vriesvak gedaan, dat schiet natuurlijk niet op in een koelkast van voor de oorlog. maar ik heb nog een fles abuelo (opa) rum van Panama in mijn tas en daar slaap ik goed op. In de kamer naast mij ligt een jong stel die duidelijk meer plezier hebben als ik op dat moment.

DINSDAG HONDURAS

Om 7 uur ben ik on route naar Tipitapa en de Amerikanen hebben gelijk goede mooi weg met veel bomen, alleen is een rot stad om er doorheen te moeten, maar ik zal wel iets verkeerd gedaan hebben want rijd weer dezelfde vrachtwagens voorbij als smorgens. Hier overal bij benzine pompen zwaar bewapendesecurity die mij weten te vertellen dat dit echt nodig is en ze hebben nog meer nieuws , in welk land je hier ook bent als je toevallig op het verkeerde moment op de verkeerde plaats bent heb je pech en als je dan alleen je brommer en geld kwijt bent heb je geluk gehad, kijk dat geeft de burger weer moed. Maar ik rijd hier wel zeer mooi, bomen in bloei vee in de wei. en bergachtig en niet te heet. Op terras in de zon een ontbijt voor bijna niks. Bij grens met Honduras gaat het wel vlot maar corrupt, moet imigration gewoon 12 dollar betalen voor zijn stempel, hij geeft dan wel een kladje met datum stempel en krabbeltje en kruisje maar dat neem ik nog eens niet mee. Douane voor mijn motor vragen maar 3 dollar en willen ook gewoon plaatselijke roepia's. Kijk dat is weer simpatiek. En volgens mijn info word dit alleen maar erger. Dit is dus alleen voor Amerikanen en Europeanen en dan hebben de Marokkanen in Nederland commentaar als ze één keer in de 3 maanden aangehouden worden. Heb nieuws voor mijnheer Zyech van dat 020 clubje, die had commentaar omdat hij aangehouden werd en die agenten wisten dat hij bij dat clubje voetbalde. Hij moet met zijn dikke Nederlandse auto eens in zijn Marokko rond gaan rijden word hij 20 keer op één dag aan gehouden, en dan moet hij maar eens commentaar geven als hij durft.

De wegen hier zijn duidelijk slechter, maar de natuur is mooi, ben op zoek naar lunch maar kom maar niks tegen dan maar naar een winkeltje, hebben brood en kaas en het word nog door de eigenaresse persoonlijk voor mij op gesmeerd en ze ziet er nog leuk uit ook. Alleen mijn versnellingspook heeft weer kuren de pedalen gaan wel op en neer maar nemen de as niet mee, dat word lassen. Zou vandaag in Tegucigalpa willen komen en volgens mij moet dat kunnen. Bij vrachtwagen garage word mijn pedaal gelast en krijg ik van chauffeurs uitleg over de weg. Volgens hun doe ik meer als 3 uur over de 125 Km, zij zijn met de truck 5 uur onderweg, veel wegwerkzaamheden en om en om verkeer. Klopt redelijk wat zij zeiden en dan heb ik nog geluk dat ik altijd vooraan sta met om en om verkeer. Als ik weer eens een rij van wel 100 auto's en trucks voorbij rijd om vooraan te komen heb ik geluk mag met de brommer gewoon door rijden maar ik moet de tegen liggers wel voorrang geven. Rijd minstens 10 KM over nieuwe betonbaan voordat ik tegenliggers krijg, daar ben ik blij mee want dan zit ik voorlopig alleen op de weg en kan ik heel de weg gebruiken om het beste spoor te zoeken. Maar het is afzien en morgen moet ik nog 300 Km over dezelfde weg, of ik moet ergens binnendoor Guatemala in kunnen schieten. In het donker kom ik in Tegucigalpa en rijd de stad in op zoek naar hotel, het eerste Hotel Americano pak ik de bewaker voor de deur kijkt al niet zo vriendelijk en als ik aan de bali kom word ik onbeschoft behandelt een Chinees achtig type staat mij te woord maar ondertussen is hij aan het Appen of twitteren. En geeft mij zo un rappe antwoorden dat ik hem niet kan volgen. Trek hem zijn fone uit de handen en zeg jij bent met mij aan het praten en op mijn vragen zeg jij alleen si or no comprendo? Heeft mijn kamer 2 bedden? no heeft mijn kamer één groot bed? Si. heb je WI-FI en garage we zijn zo klaar. Dan zet ik nu mijn motor in de kelder en kom terug, en geef hem zijn fone weer terug. Dan met de bewaker in de garage, hij geeft duidelijk aan waar mijn motor moet staan, denk da kan nie want dan staat hij voor de trap. Zeker weten Si seguro. Zet mijn brommer precies op de plek die hij aan wijst alleen met de neus niet tegen de muur maar met zijn kont. Hij staat niet goed want hij staat voor de trap. Als hij nou gezegd had zet hem maar neer waar je wilt maar niet voor de trap was er niks aan de hand geweest, en er stond geen enkele auto in de garage. Dan bij receptie, geef hem mijn ID-kaart en krijg mijn pasje voor de deur maar ik moet mijn 50 DOLLAR vooruit betalen en kan met creditcard, maar het duurt mij te lang en zeg kom dadelijk wel terug moet mucho kaka, no eerst betalen, no mucho kaka en neem nog wat flessen water en sprite mee naar de kamer. Een voortreffelijke kamer, compleet schemerlampjes een bureau met houtsnijwerk stoel met fluwelen kussen en rugleuning 2 grote canape's grote TV chique badkamer gewoon af maar dat mag ook wel voor dat geld. Als ik mijn laptop aan heb word er op de deur geklopt, mijn prothese aan en in mijn onderbroek naar de deur. 2 bewakers, moet mee naar receptie om te betalen, jullie hebben mijn ID- kaart mijn motor kan niet weg zeur toch niet zo, nee mee naar receptie dus ik mee in mijn onderbroek en een blote poot mee. Geef die Chinees nog voor 5 pesetas mee dat hij mijn ID-kaart heeft en mijn motor kan niet weg. Dan zit hij met mijn credit card te klooien het lukt hem niet. Ondertussen was een chique stel binnen gekomen en stonden te wachten, die zullen wel gedacht hebben wat is dit voor een tent want die bewakers stonden nog mooi naast mij met zun tweeën. Zeg geef mijn ID en card maar terug hier heb je 50 DOLLAR en gooi een biljet op de bali. Ik kwaad terug naar de kamer. Na half uur wil ik douchen en vraag aan de bewaker mag ik even een stoel lenen want ik kan niet zonder douchen, Nee waarom niet? als het dadelijk druk word heb ik niet genoeg stoelen. Het is maar voor 15 minuten, No. Oke en ik zet die mooie bureau stoel met fluweel onder de douche en zit heerlijk onder de douche.

Kijk die verdienen de TONY EXTRA SPECIAL niet de gewone maar de extra, de gewone stelt niet zo veel voor , keer doorspoelen met de borstel erdoor en klaar, de extra is iets erger. Op de kamers heb je vaak 2 bedden, een bed gebruik je maar het andere bed maak je aan de achterkant de deken en het bovenlaken los, schijt je op het onderlaken het bovenlaken er weer netjes over heen dan een plastiek zakje erover zodat het niet doortrekt naar de deken, deken er weer over netjes instoppen en alles gladstrijken. Zie het al voor mij dat iemand lekker in een fris bed gaat de bovenlaken stuk terug onder de wol en dan zijn benen strekt. Dan hebben ze bij de receptie nog iets uit te leggen. Maar jammer genoeg heb ik maar een bed anders hadden zij de EXTRA gekregen.

Allemaal weer bedankt voor de leuke reacties en tot de volgende keer.

Er komt nog een verrassing zelfs voor mij.

Tony del campo

PANAMA

Vrijdag avond in mijn nette hotel in Colon ging ik in de buurt wat eten en drinken, maar de receptie raden mij dit af, omdat de buurt niet zo fris zou zijn. Ik denk; dat zal wel meevallen. De portiers dachten daar anders over en stonden met kogelvrij vest, knie/scheen/ schouder en ellenboog beschermers en met levensgroot geweer aan de deur. Is dit nodig;? soms wel ja. En ik dacht dat Panama het veiligste land zou zijn waar ik door moest, dat beloofd nog wat. Ik ben toch gegaan, maar inderdaad geen frisse buurt ! 25 meter van hotel af woonde de eerste zwervers al, in een zelf gemaakt tentje en de hoek om zaten al een man of 10 in het donker op trottoir wat te niksen. In de hoofdstraat viel het wel mee en even verder in zijstraat wat bars en restaurants met portiers cq. uitsmijters aan de deur. Eerst aan een stalletje kip met friet en toen een bar in waar ik uitgebreid gefouilleerd werd. Best gezellig en wat voetbal gekeken en de nodige pinten en gemoedelijke sfeer. Toen ik na paar uur ging, vroeg de portier waar ik naar toe moest. Ik zeg naar het hotel Andes. Hij zei; Dan moet je een taxi pakken, hier door de hoofdstraat gaat wel maar als je als gringo ( blanke buitenlander ) door die zijstraat gaat ben je aan de beurt. De taxi kost maar 1 dollar en voor de deur af latenzetten en niet uitstappen voordat portier buiten is en ik zag dat hij het echt meende. Heb zijn raad op gevolgd en inderdaad in die zijstraat zat het trottoir nu ongeveer vol met gespuis. Later s'nachts werd ik wakker van: pang pang pang pang 4X en ik keek door mijn raam waar ik een stuk van de straat kon zien, wat rennen en geschreeuw en later politie en ambulance. Om 07.15 uur maakte Robert mij wakker; heb jij die schoten gehoord vannacht hier vlak bij hotel ? Ik zeg; ja misschien was dat wel voor mij bedoeld ! Ben jij op stap geweest dan hier in die buurt ? Ja en was best gezellig en spannend !

Om 08.15 uur waren wij in de haven, nu bleek dat de Canadezen zéér grote druk op die'n gladjanus hadden gezet, omdat een van hun op Zondag terug vloog naar huis en een ander gekomen was en met zijn motor de rit verder af zou maken. En ook hadden zij nog geld te goed, want ze hadden een 20 foot container besteld maar een 40 foot gekregen en betaald en ze zouden hier bij Evergreen ( transsporter ) hun teveel betaalde geld terug krijgen ! Mooi niet dus ! Dus door de Canadezen zal ik vandaag mijn brommer weer terug hebben en Robert en Tysoninteresseerde het niet zoveel. Robert zou van de zomer in de USA willen zijn en Tyson over 6 weken. Ik moet zeggen dat ze bij Evergreen zeer behulpzaam waren, ze hadden het voor elkaar dat vandaag onze containers bij hun zouden zijn en wij op tijd bij de douane konden zijn met de brommers. Bij de administratie van douane was me toch een aardige juf, praatte zeer goed Engels en we konden in kantine thee koffie e.d. pakken en wachten tot de container geopend zouden worden. Na een goed uur mochten 3 personen mee in pick-up naar de containers, van ieder container diegene op wie zijn naam hij stond en ikke. De container werd officieel eerst door ons gecontroleerd op nummer en vergrendeling en daarna onder onze ogen met betonschaar open geknipt, het stond er allemaal keurig bij. De motoren waren zo buiten en toen de rest van kwam konden de Canadezen direct met de brommers naar douane rijden. Wij hadden wat vertraging omdat Tyson zijn reserve sleutels bij had en diecommuniceerde niet met zijn computer, zodat zijn vrouw Megan van uit het hotel met de goede sleutel zou komen. De tijd was krap maar ze boden aan om met een heftruck de sprinter uit de container te trekken en naar de douane te slepen. Royaal voor 12.00 uur waren wij bij douane waar de Canadezen al weg waren. Wij redden het ook en om 13.00 uur uur reed ik aan richting Costa Rica, nadat ik afscheid had genomen van Tyson en de biker Robert. En nu het gas erop want ik wil de eerste week KM maken, heb al genoeg vakantie gehad en daar ben ik niet voor hier. Passeerde het Panama-Kanaal over een hoge brug en dan zie je pas hoeveel werk het is om het kanaal door een berg heen te graven. Na Panama werd het druk in het zaterdag middag verkeer en in San Diega nam ik een keurig chique hotel. Morgen, op zondag wil ik Costa Rica in en hoop de Canadezen onderweg nog te treffen, want die zijn nu nog voor mij.

Een van die Canadezen Tim komt volgend voorjaar naar Nederland, hij is getrouwd met de dochter van "van Eyk "uit Warmond. Deze familie zijn na de oorlog naar Canada vertrokken en de vrouw van Tim wil wel eens zien waar haar ouders gewoond hebben en of er nog meer familie is daar in de buurt. Hij wil een rondrit maken op de motor door Europa en misschien in Marokko, maar een motor huren is wel duur. Ik heb hem aan geboden om een oude met weinig Km te kopen en daarna weer te verkopen. Hij ziet dit wel zitten en volgend jaar heb ik weer volk over de vloer.

Ik loop nu een week achter met mijn verhaal, maar mijn planning is elke dag een land met douaneprikkelingen. Eens kijken of dit niet te hoog gegrepen is, maar ik houd wel van wat door-kachelen. En.................. s'avonds op tijd naar bed en niet teveel drinken !!!!!!!!!!!

Allemaal weer bedankt voor de leuke reacties en zeer binnenkort horen jullie weer of ik al van de brommer af geschoten ben of niet en plaats ik weer eens wat foto's.

Kan al wel verklappen dat er een hotel is dat voor de : TONY SUPER SPECIAAL in aanmerking komt !

Tonydelcampo

rest COLOMBIA PANAMA en wat bladvulling

Verkeersregels in Colombia zijn simpel, alles mag:

- Onderbroken streep mag je inhalen, maar wel goed kijken anders claxonneren en met lichten knipperen.

- Door getrokken streep idem als onderbroken streep.

- 2 doorgetrokken strepen gewoon inhalen, maar wel zelf uit kijken en de tegenligger knippert met zijn lichten en claxoneerd .

De politie doet ook helemaal niet moeilijk als je over 2 doorgetrokken strepen inhaalt, zij doen dit zelf ook en hebben er ook geen moeite mee, als je hun verantwoord inhaalt.

Het verkeer in de steden lijkt een chaos maar is simpel, heb nog maar een aanrijding gezien. Bijna alle straten zijn één richting dus frontale nooit botsing en je kunt uiterst links gaan rijden, om rechts de straat in te kijken. Als je achter je hoort claxonneren, niet van rijbaan verwisselen, je wordt links of rechts ingehaald, is effe wennen als je rechts ingehaald wordt.

Tegen de politie nooit een grote smoel hebben, maar altijd vriendelijk benaderen. Zij zijn zelf ook vriendelijk en als je weg vraagt, rijden ze gewoon voor je uit, om de weg te wijzen. Rijden met 2 man op een 125 CC brommer en soms wel met 4 brommers bij elkaar met fel groene motoren en helmen. Zijn goed bewapend en mogen dit ook gebruiken en worden niet geschorst als ze een keer geschoten hebben. Ik zou niet, net als in Zaanstad, op de politie auto gaan staan dansen, dan weet zeker dat je er in 2 seconden af bent met camera in de buurt of niet. Als zij hun brommer ook in drukke stad ergens neer zetten met bril, helm en handschoenen op de buddy-sit, durft daar niemand bij in de buurt te komen. Ook heel veel vrouwelijke agenten die hun mannetje staan en leuk om te zien in strakke broeken met laarzen.

Ook de vrouwen in Colombia is een verhaal apart, je ziet zo veel verschrikkelijk mooie vrouwen en met wat kilootjes meer is geen probleem en zijn daar trots op. Je ziet er ook met konten als Belgische knollen en bij behorende borsten en dan in strakke legging en een truitje wat 5 maten te klein is, zodat de buik onder de trui uit komt en over de broek heen hangt met navel-piercing. Als ze op stap gaan, zien ze er uit om door een ringetje te halen, je voelt je dan als een kind in de snoepwinkel van mijnheer Jamin. Heb gezien dat een groep bejaarden mannen, onder begeleiding, in de rolstoel kalmerings- tabletten nodig hadden i.p.v. viagra. Ook de huwelijks moraal is beduidend anders als in Europa; bijna alle vrouwen zijn alleenstaand met de nodige kinderen en vader is gevlogen. Heb een vrouw van 35 jaar met 2 kinderen gesproken, die nu de dochter van haar vader van 68 jaar gaat adopteren, omdat verslaafde moeder van 17 jaar niet voor haar kan zorgen en vader heeft natuurlijk geen tijd. Dus die adopteert haar halfzus zodat opa en vader in principe dezelfde is en hoe ze dat financieel gaat redden zoekt ze zelf maar uit.

Mijn appartement is ook Zuid-Amerikaanse logica, de lift begint NIET op de begane grond maar op de eerste verdieping, dus iedereen minimaal 16 treden omhoog. Dan stopt de lift NIET op de tweede verdieping dus die mensen mogen nog eens 16 treden omhoog. Dan stopt hij tussen de 3e en 4e, 5e en 6e, 7e en 8e enz. enz. Dus iedereen 8 treden omhoog of omlaag om in zijn appartement te komen, bent er mooi klaar mee als je rolstoeler bent of slecht ter been. Maar de lift hoeft maar 11 x te stoppen om 25 verdiepingen te bedienen. Nee daar heeft mijnheer de architect goed over nagedacht, maar als die architect voor mij een konijnenhok wilde tekenen zou ik het toch liever zelf doen. Dan de service van het personeel; de receptie zit op 1,5 verdieping dus 25 treden omhoog en 8 omlaag naar lift. Na 21.00 uur s' avonds gaat de voordeur, op de begane grond op slot. Dan kun je met buitentrap naar de 2e verdieping over gang en omlaag naar 1e verdieping naar de lift en als je op de 2e verdieping zit, weer omhoog met trap. Nou is trap lopen niet mijn favoriete bezigheid; dus ik naar receptie en netjes uitgelegd dat ik daar geen zin in heb. Nou dan klop je op de glazen deur op begane grond en dan doen ze de deur voor jouw open. Nog uit proberen te leggen dat ze beter de deur op 2e verdieping kunnen sluiten zodat iedereen gewoon binnen kan lopen zonder trap te lopen, maar regels zijn regels en van klantvriendelijkheid hebben ze nog nooit gehoord. Je voelt hem al aankomen; de eerste avond sta ik bij de deur en ik kan kloppen wat ik wil maar geen reactie dus maar de trap op en af en de portier voor 5 Pesos "mee gegeven". De tweede avond loop ik naar de deur op de begane grond en staat er een portier op de tweede verdieping bij de deur op wacht, zonder dat ik iets vraag begint hij al te roepen en te wijzen dat ik de trap op MOET en als ik ergens niet tegen kan is dat ik onredelijk gecommandeerd word, dus ik weet zeker dat ik NIET de trap op ga. Vraag hem nog netjes in het Spaans of hij de deur open wil komen doen maar ik moet maar de trap op. Nou was die deur ook niet zo goed op slot, ( 2 glazen klapdeuren waar ze een gummiknuppel tussen de grepen gestoken hebben ) Dus ik beuk er met mijn schouder tegen en hij vliegt open en ik ben binnen. De 2 portieren die bij de lift staan kennen mij en kijken verbaast maar de portier op de tweede verdieping komt met zijn gummiknuppel in de hand van de trap afgestormd. Ik denk dat kan ik ook en loop hem met de knuppel in de hand tegemoet en denk waag het maar eens om mij een mep te geven, dan mep ik toch dubbel terug. De 2 portiers bij de lift beginnen te roepen, ik weet niet tegen wie, maar hij bind wel in. Misschien omdat ik een kop groter en 50 kilo zwaarder ben of naar zijn collega's luistert. Geef hem mijn knuppel en zeg hem dat hij hem de volgende keer tegen zijn cabesa krijgt als hij weigert om de deur open te doen. Ik ben hier niet om elke dag een hindernis baan af te leggen maar voor "vakantie". s' Morgens nog eens uitgebreid mijn beklag gedaan bij de receptie en die beloven plechtig dat het niet meer voor zal komen. Later komt de eigenaresse nog naar mijn appartement vragen wat er aan de hand is en ik vertel haar dat ik onmiddellijk vertrek als ik nog een keer problemen heb met de portiers. Heb geen enkele keer nog last gehad en zijn poesje lief tegen mij. Zie nog wel dat ze niks geleerd hebben en laten vlot een heel bus gasten de trap op en af zeulen met heel hun bagage. Ze hebben duidelijk mijn 1000 strafregels niet geschreven. Leg ik nu uit!!!

Iedereen die in de dienstverlening werkt moet na sollicitatie gesprek 1000 keer schrijven:

"IK MOET IEDEREEN BEHANDELEN ZOALS IK ZELF BEHANDELD ZOU WILLEN WORDEN"

Want waarom zijn ze in Eersel bij de PLUS, JUMBO, LIDDEL en ALDI wel altijd klantvriendelijk ? Omdat ze concurrentie hebben en als ze niet vriendelijk zijn, hun baas ze buiten sodemietert. Maar de ambtenaar, politieagent, portier, douane, BOA enz. enz. heben geen concurrentie en hoeft dus ook niet vriendelijk te zijn. Want hij weet dat ik toch niet naar de concurrent kan, hij heeft de macht en daar kan ik niet zo goed tegen. Heb zelf op Schiphol ondervonden hoe klant-onvriendelijk ze kunnen zijn. Kom aanlopen naar de rij voor gehandicapten, zwangere en corps diplomatiek. Ik sluit netjes achter 2 vrouwen aan: steekt een juf met harde G uit dat 020 dorpje, haar hoofd buiten en roept naar mij: "U bent verkeerd, U moet in de andere rij zijn". Dan kookt mijn bloed en gaan de stoppen los en ik roep er is er hier maar een verkeerd en dat ben jij, jij hoort daar niet te zitten. Blijf gewoon in de rij staan en als ik aan de beurt ben geef ik mijn paspoort, maar zij weigert mij te helpen en zegt U moet in de andere rij zijn. Oké ik steek mijn paspoort in mijn binnenzak en loop gewoon door, na 100 meter 2 grote bewapende marechaussees versperren mij de weg en zeggen dat ik een probleem heb. Nee hoor, ik heb geen probleem, ik weet niet wat er aan de hand is. Jawel, Uw paspoort is niet gecontroleerd. Ja maar daar kan ik niks aan doen, ik heb netjes mijn paspoort aangeboden en zij weigert om dat in te zien, moet ik dan wachten tot haar collega haar aflost en hopen dat die mijn paspoort wel wil controleren, ik ben gekke Henkie niet. Mijnheer U gaat mee terug ! Dat kan wel zijn, maar niet lopend en niet vrijwillig, dus je doet maar wat je wilt. Dan hebben zij een probleem want mij in de boeien slaan en terug slepen kunnen ze niet maken, want er staan al minsten 50 man (met camera) te kijken wat er gaat gebeuren. Dan vragen ze of ik mee naar hun kantoor wil gaan, geen probleem. Bieden mij in soort verhoorkamer stoel aan en vragen waarom ik niet mee terug ga naar de controle. Ik zeg: die juffrouw heeft mij al 2 x publiekelijk beledigt en de derde keer gaat niet gebeuren, maar ik zou wel graag haar chef spreken. Die was er zo, want die had al wel mee gekregen dat er heisa was. Geef hem een hand en stel mij netjes voor en ga weer zitten.

Wat is het probleem vraagt hij ? Nou uw medewerkster weigert om mijn paspoort te controleren. Nee, U weigert om haar aan-wijzigingen op te volgen. Daar ben ik ook niet voor hier. Maar U en jullie wijs ik naar die Marechaussees maken dezelfde fout als die juffrouw, waarom vragen jullie niet waarom ik in die rij ga staan, ik ben niet zwanger ( ook al heb ik zwangerschapsverschijnselen ) maar ik zou ook CD kunnen zijn. Ik zie die vent meteen kijken zal toch niet waar zijn. Nee, ben ik ook niet, maar wel gehandicapt: problemen met linker elleboog, rechter schouder en een kunstbeen en dan sla ik een keer goed hard op mijn prothese. Hier is mijn gehandicapten kaart en mijn paspoort en doe er maar mee wat jezelf wilt. Dan zie ik ze kijken en denken: die vent heeft wel gelijk. En die juffrouw van jouw hoeft niet van verre al gaan staan te roepen dat ik in de verkeerde rij sta. Dat vind ik onbeschoft; ze kan ook vragen als ik aan de beurt ben: waarom ik in die rij sta ? Dan kan ik haar dat netjes uitleggen en is er niks aan de hand. Hij geeft mij mijn paspoort terug en zegt sorry voor de overlast U kunt gaan, geef ze een hand en goede middag heren.

Kijk om zoiets te schrijven heb ik nu tijd voor, zit al heel de week in Panama in mijn hostel, wel heel leuk hostel maar beetje eenzaam en heuvel op heuvel af. Mooie natuur en vanaf mijn balkon kan ik zien hoe een specht zijn jonge voert in holle boom. Een aardvarken of zoiets schuifelt regelmatig door de struiken en hoop voor hem dat hij geen natuurlijke vijanden heeft, want zelfs ik hoor hem van 25 meter afstand aankomen. Wij zijn naar de sluizen geweest, vond ik best tegen vallen in Lommel zie je ze ook, alleen deze zijn wel echt groot en het is een heidens karwij geweest om het kanaal te graven dwars door berglandschap. De mensen zijn vriendelijk, goede ventilator boven mijn bed, biertje in de koelkast maar ik wil op de BROMMER. Op Donderdag morgen krijgen wij bericht dat het transport weer uit gesteld is, het wordt zaterdag voordat de boot aan komt in Colon en dan op maandag aan de gang voor import e.d. We besluiten dat we toch gewoon op vrijdag morgen om 07.00 uur vertrekken naar Colon. We hadden al goedkope snorder geregeld en ik wil wel in de stad zitten waar wat te beleven valt. Voor de geïnteresseerde: Robert is geen Amerikaan maar Engelsman. Vrijdagmorgen in Colon krijgen we eindelijk eens een keer goed bericht: de container is op een andere boot en al onderweg naar Colon. Wij meteen naar kantoor van Evergreen en krijgen andere Bill of Loading en papierwerk mee voor de douane, want die werken op zaterdag niet. Als wij vandaag door douane komen, staat op zaterdagmorgen de container op de kade en als dan voor 12.00 uur de motoren uit de container zijn, moeten wij voor 16.00 uur de haven uit zijn en kunnen wij doen wat we willen.

De douane zijn bijna allemaal vrouwen en een partij vriendelijk en behulpzaam en gemiddeld dikke 100 KG schat ik zo in. Ze hebben er zelf ook plezier in. Wij moeten een partij kopieën hebben; van elk 3 stuks; rijbewijs, paspoort, verzekering, kenteken enz. enz. Maar zegt ze: voor 5 Dollar per persoon maken wij alle kopieën op onze machine en is vandaag alles klaar. Die 5 Dollar gaan in onze gezamenlijke pot en daar kopen wij lekker eten van en mucho zeg ik, zo te zien. Ze zien er de humor wel van in en om 15.00 uur zijn wij en de 4 Canadezen met de douane klaar. Kijk die hebben de 1000 strafregels wel geschreven. Nou maar hopen dat de boot vannacht echt gelost wordt.

Allemaal weer bedankt voor de leuke reacties en de volgende keer vanuit Costa Rica !

Tony del campo

TRANSPORT PROBLEEMPJES

Op 6 februari moesten wij onze brommers en de VAN, ( bleek achteraf een Mercedes sprinter te zijn ) inleveren in de haven, om die in de container te doen. Vorige week toen wij bij die'n gladjanus op zijn kantoor waren, kwamen na ons 4 Canadese bikers binnen die hun motoren ook verscheept moesten hebben. Ik stelde meteen voor om één container te pakken, dat scheelt duidelijk in de kosten en volgens mij kunnen die makkelijk in een 40 foots container. Deze is nl. 12 Meter lang, maar mijn voorstel werd van de tafel geveegd, dat kan nooit ! Als wij om de 5 jaar met de Friese club de grote plas overgaan, doen wij 35 Harley's in een container incl. 1 motor met zijspan en 2 trikes.

Toen wij gezamenlijk in de haven waren en ik de lichte brommers van de Canadezen zag dacht ik, die'n gladjanus heeft weer een container extra verkocht. De Canadezen hadden motoren met Chileense kentekens. Zij zijn hun reis van 32.000 Km begonnen in Chili met motoren te kopen en rijden hiermee naar Vancouver Island. Wij kregen ieder één grote pallet en daar moesten al onze spullen en geopende tassen op uit gestald worden, alles werd geïnspecteerd door politie, douane en narcotica en goed bevonden. Wat mij altijd verwonder is dat er NOOIT naar de aanhanger gekeken wordt. Ik heb nu 7 grensovergangen gehad en nergens wordt er over de aanhanger iets gevraagd of open doen, alleen als hij verscheept moet worden gaan alle alarmbellen af. Alles weer bepakt en kan het spul in de container. De 4 Canadezen hebben tot mijn verbazing ook een 40 foots container. Hun motoren gaan er achter elkaar in het midden-staand in en dan is er nog ongeveer 4 meter over. Als ze dwars gezet waren hadden ze 3 meter van de 12 nodig gehad. Onze container, de sprinter eerst tot tegen de achterwand, dan mijn brommer met aanhanger aangekoppeld in de lengte erachter en de BMW van Robert dwars er achter. Nu zien mijn collega's dat het makkelijk in een container ( van 1800 USD dollar ) gekund had, maar hun hadden nog nooit iets in container verscheept en wisten van toeten nog blazen en zijn belazerd door de gladjanus, die ik niet meer gezien heb !

Nu nog wachten tot ik Zaterdagavond naar Panama City kan vliegen. Robert en Tyson zijn goede gasten helemaal niks mis mee, Robert spreekt zeer goed Spaans na zijn verblijf van 3 jaar in Zuid-Amerika. Zij vliegen zaterdag morgen al en zullen voor mij slaapplek regelen daar ik pas om half 2 s'nachts in de hostel kan zijn. De Canadezen hebben een zeiltocht van 5 dagen naar Colon en komen maandagmorgen aan in de haven. Wij gaan dan gezamenlijk ons papier werk doen en hopen dat wij dezelfde avond aan het rijden zijn. Robert en Tyson hebben in ieder geval hun hostel ook voor de maandagavond nog gereserveerd. Ik geef mijn brommer zo vlug als het maar kan de sporen naar Costa Rica richting Miami.

Ik zit mij hier nu redelijk te vervelen en zal zéér blij zijn als ik weer op de brommer kan. Maar ............... ik krijg net van die'n gladjanus bericht dat de boot een beetje vertraagd is en wij volgende week Vrijdag met ons papierwerk kunnen beginnen. Zit ik OSTIA ( GVD ) ook nog een week in Panama mijn tijd te verklooien. Maar ja, ik sta met mijn rug tegen de muur door die'n gladjanus. Maar een ding het is tot nu wel allemaal prima geregeld met douane etc. etc.

Allemaal weer bedankt voor de reacties en tot over een dikke week !

De vakantie vierende Tony

IET GIET AON en fotoserie

Had maandag bij Luis (de gladjanus) duidelijk aan gegeven dat ik NIET op de container wacht, omdat ik dan pas op 14 februari aan het rijden ben in Panama en tijd tekort ga komen. Maar hij had tegen paar Amerikanen gezegd dat ik wel mee ging, vermoedelijk om hen over de streep te trekken omdat het dan voor hun financieel aantrekkelijker zou zijn. Op dinsdag kreeg ik een mail van ene Tyson en zijn vrouw Megan, die met een VAN in Zuid-Amerika rondgereden hebben en van ene Robert die met zijn BMW 3 jaar in Zuid-Amerika is geweest, dat ze blij waren dat ik mee deed zodat het financieel voor hun ook beter werd. Ze hadden al een verdeelsleutel voor de kosten gemaakt, wat er zeer redelijk uitzag . En de afspraak om op woensdagmorgen 9 uur op kantoor van Luis te zijn om het verder af te werken en gezamenlijk naar notaris om Luis te machtigen om de douane formaliteiten voor ons te doen. Heb meteen een mail terug gestuurd dat ik tegen Luis gezegd had dat ik NIET meedeed omdat het te duur was en te lang duurde.

Had ondertussen contact met thuisfront en de kaarten van Midden-Amerika nog eens serieus bekeken; wat het aantal Km betreft moet het kunnen om in een paar weken in Miami te zijn, maar het moet dan niet teveel tegen zitten en geen grote reparaties. Had ook uitgebreid contact gehad met Jos Kabouw en een andere optie was om terug te rijden naar Turbo en van daar uit redelijk clandestien in Panama te komen. Turbo ligt maar een paar Km van Panama af en goedkoop. Moet mij dan wel officieel melden in Panama maar op papier ben ik ook nog in Colombia, wat ik niet erg vind. Had ook info dat ik niet door El Salvador moet rijden omdat dat zeer gevaarlijk zou zijn, omdat daar gangsters ongeveer 60% van het land onder controle hebben en zelfs politie en leger daar niet tegen op gewassen zijn, laat staan Toontje op de brommer, ook al houd ik wel een beetje van avontuur!

Even tussen door de vraag van andere Tonny ( Krijnen); tussen Colombia en Panama ligt de Darien Gap, dit is een oerwoud gebied van 70 KM zonder wegen en veel moeras wat bijna ondoordringbaar is en ook nog gevaarlijk omdat het FARC gebied is. Er zijn tracks die te voet in dagen te doen zijn voor topsporters. Henno van Bergeijk ( Dakar finisher ) heeft het met een 125 CC geprobeerd en heeft het gehaald, maar meer in bootjes dan op de brommer. Dus met de Harley en houten poot : uit gesloten !

Kreeg mail terug van Tyson en Robert; ze zijn teleur gesteld maar begrijpen mijn bezwaren. Ik mail ze terug dat ik in ieder geval woensdag morgen naar kantoor kom en dan zien ik wel wat ik doe. s'Morgens op kantoor was de spanning te snijden, die gladjanus was er natuurlijk niet maar zijn rechterhand Carolina die zeer goed Engels sprak zou alles afhandelen. Het was voor hun ook rot, zij hebben een akkoord maar waren misleid dat ik mee deed anders zouden zij het niet gedaan hebben. Carolina duizend excuses dat het een misverstand was etc. etc. maar volgens mij pure opzet. Ga tegen mijn principes in akkoord maar het meest om de Amerikanen. Werken de papierwinkel af en naar notaris waar ze van mij geen foto en vingerafdrukken hoeven te hebben want ik zit nog in het systeem. Moeten alles cash afrekenen en op dinsdagmorgen gaan de voertuigen in container, met volle of lege tank niet er tussen in en op maandag 13 februari kunnen wij in Colon beginnen met papierwerk in Panama. En dan het gas erop.

Colombia is voor mij en de vele reizigers die ik spreek, het mooiste en fijnste land van Zuid-Ameirka met veel fijne mensen, alleen mensen die er NOOIT geweest zijn vinden het gevaarlijk en corrupt.

Ben toch blij dat ik door Midden- Amerika ga rijden, anders was het er nooit meer van gekomen.

Heb ondertussen een foto serie op de site geplaatst maar door mijn lompheid is er geen mail verstuurd naar de adressen in mijn contacten lijst.

Weer bedankt voor de racties en medeleven

Tony de vakantieganger, op dit moment althans.

COLOMBIA

Na de grens passage moest ik in Ipiales een verzekering voor mijn motor gaan kopen, dat is 5 KM over de grens. Mocht van de bewaker mijn motor vlak voor de deur op een invalide parkeerplek zetten anders had ik wel 500 meter moeten lopen en stond mijn brommer uit het zicht. Had aan de grens al een Colombiaanse SIM kaart voor mijn telefoon gekocht en op alle mijn gebelde nummers kreeg ik geen respons, dus besloot ik maar in Ipiales te blijven en op maandag vroeg aan te rijden zodat ik om 9 uur bij de werkplaats van Tonny zou zijn.

Had een slecht hotel, geen raam, wel goede bewaakte parkeer plek en geen airco maar dat was ook niet nodig omdat s'morgens het ijs op de brommer stond, zit nog altijd op 3200 meter hoogte. Wel mooi blauw en zon het beloofd een mooie dag te worden. De 80 KM naar Pasto was een feest strak asfalt en zeer mooie omgeving en niet teveel verkeer. Het leuke is dan als er een zware truck met 20 Km de berg op brult en daar een stel dikke cruisers achter, die ik dan op mijn brommer met aanhanger inhaal omdat ik veel minder plaats nodig heb en trucks maken altijd plaats voor je vrij, die gunnen je het.

Bij Tonny uno, omdat we allebij dezelfde naam hebben is hij uno en ik malo (gek), stond ik aan gesloten deur zonder reclame of iets dergelijks. Hij had mij 3 jaar terug al verteld dat hij er binnenkort mee ging stoppen als hij pensioen kreeg, Hij is een half jaar jonger dan ik, maar daar geloofde ik helemaal niks van want als Ecuadoriaan heb je in Colombia weinig of geen pensioen dus zal wel moeten blijven werken. Navraag bij de buren leverde op dat hij verhuist is naar een andere plek en daar werkt. Maar ook hier weer gesloten deur maar wel nog reclame voor zijn zaak. Via via kwam ik erachter dat hij in een motorzaak werkt en niet meer voor zichzelf en ik maar zoeken. Als ik weer eens ergens vraag hoor ik roepen: "he tony malo", ik heb hem gevonden een hartelijk weerzien. Wat foto's en filmke voor op zijn faceboek, wat drinken en ouwehoeren en wat mijn plannen zijn. Hij heeft ondertussen watsapp- berichten verstuurd en we beginnen aan mijn motor. Hij werkt hier als ZZP-er voor zichzelf en de eigenaar.

Mijn KM aandrijving heeft het begeven dus mijn voorwiel zal er toch uit moeten, de bedrading in aanhanger ligt los, ketting spannen en wat onderhoud meer. Hij is een goede monteur en nog heel fit en vief voor zijn leeftijd en een heel aardige man die met iedereen overweg kan. Hij wasgevraagd door zijn vriend om hier te komen werken en dat kwam hem goed uit. Alleen moet zijn andere zaak nog leeg geruimd worden. De een na de ander bekenden komen er aan en we ouwehoeren wat af, alleen Diario belt dat hij nu niet kan maar pas s'avonds. Ik was van plan om vandaag nog naar Popayan te rijden, maar dat gaat het niet worden. Er komen ook nog 3 broers die samen een MC club hebben, hele leuke gasten, een ervan rijdt een Harley sportster shovel, de ander Honda's. Na het sleutelen word ik naar het voor mijn bekende hotel voor gereden maar helaas complet. Op naar een ander wat veel beter blijkt en met grote inpandige garage. Met parkeren heb ik altijd problemen. Ik zet hem nooit goed neer, dus ik vraag altijd heel duidelijk waar hij moet staan als ik dan een plaats toegewezen krijg, kijk ik wel met welke kant ik de neus opzet want ik heb geen terug-uit en met mijn prothese achteruitmanoeuvreren is ook wel lastig. Ook nu weer zet hem keurig neer waar aangegeven wordt, krijg nog een duim en klaar. Net als ik onder de douche zit, gaat de huistelefoon. Ik kan niet opnemen dus laat maar rammelen, dan wordt er op de deur geklopt, kan ook de deur niet open doen, dus wordt er wat heen en weer geroepen waar ik meestal de ballen van versta en ik maar roepen "momento momento". Als ik dan mijn prothese aan heb, een handdoek voor mijn sjaak, de deur opendoe, staat depiccolo met de mededeling : uw motor moet wat naar achter. Nou dat regel je maar met de receptie, ik ga verder met douchen. Later een hele discussie met receptie enpiccolo maar mijn brommer blijft staan of ze verzetten hem zelf maar en als ze dat dan al lukt staan mijn spiegels ten achterste voren.

Om half 8 komt Tonny uno met zijn trike, de broers op de brommers en Diario met de auto zodat ik ook vervoer heb en een pint kan drinken. Eerst eten in een tent waar ik nooit naar toe zou gaan, eerst aan de kassa bonnetje betalen, krijg je een vlag met nr. mee die je op de tafel moet zetten en dan pas komt er je biertje. Dit is niet mijn way of life, maar we hebben het gezellig en het eten was best binnen te houden. Later nog naar leuke bar met goude van oude muziek en als actie een emmer ijs met 5 flessen bier in de aanbieding. Kijk daar houd ik wel van en we waren met 8 man en blijven er 2 over en ik vind het wel leuk om een emmerke te bestellen. Ze hebben nog moeite gedaan om een novia ( verloofde ) te zoeken por une noche solo por amor, no por dinero, maar da lukte ook al niet. Want er lopen hier verschrikkelijke mooi vrouwen rond niet te geloven. Al met al een leuke avond, werd nog terug gebracht naar hotel en morgen weer vroeg op.

Om 7 uur zat ik op de brommer, ze hadden hem niet verzet, was ook niet nodig want er stonden 2 auto's en 2 motoren en er was plaats voor 20. De 250 Km naar Popayan waren jaren terug geen pretje, maar nu veel nieuw asfalt en mooi door de bergen vooral het eerste stuk wasfantastisch. Maar waarom ze af en toe een stuk van 200 meter niet vernieuwd hebben, zal wel weer Zuid-Amerikaanse logica zijn. Na 100 Km tijd voor mijn ontbijtje, ze halen bij de bakker 2 broodjes en bakken eieren en ik drink op reis heel de dag cola en thuis nooit. Stuur ze nog een keer naar de bakker want het was echt lekker. Dan komt er een touringcar de parkeerplaats op, die zo groot is als een voetbalveld en parkeert zijn bus zowat tegen mijn brommer. Stappen een partij mensen uit die hun spullen uit het ruim willen halen, maar het luik kan niet open omdat mijn brommer in de weg staat, volgens hun dan toch. Maar volgens mij ligt dat iets anders. Tot 3 x toe vraagt de chauffeur of ik hem wil verzetten maar uiteindelijk verzet hij zijn bus 10 meter.

Dit deed mij denken aan Marokko met Willy; Een paar Duitsers zetten hun campers pal voor mijn brommer op een parkeerplaats van 2 voetbalvelden, die bergaf liep ook nog, zodat ik achteruit door het grind de berg op moet om weg te kunnen. Vraag meteen netjes of ze hun camper iets verder willen zetten zodat ik weg kan. Du kanst toch zuruck ! Nein das kan ich nicht und das wil ich nicht. Maar hij laat hem gewoon staan, zeg hem als deine camper er nog staat als ik weg wil fahren, staat hij er nog langer. Als wij weg willen rijden pak ik mijn groot knipmes uit de aanhanger en loop naar zijn voorwiel en roep naar hem : und jetsz snel oder al deine reifen gehen eran; nicht eine mar alle zes. Zag hem even denken maar hij werd toch redelijk snel.

Rijd in Popayan meteen over nieuwe rondweg richting Cali, want ik wil in principe op Donderdag avond op de ferry zitten naar Panama. Ga in geen geval niet in Cali slapen, want dan moet ik van de route af. Eet nog een heerlijke vis in prachtig restaurant en dan weer de gas erop. Stuk voor Santander file. Ik denk hoe kan da nou, er was eigenlijk weinig verkeer op de weg maar krijg ook geen tegenliggers dus kan kilometers lang de file voorbij rijden. Alleen hadden veel automobilisten dit ook gedaan en stonden vooraan op de verkeerde weghelft te wachten voor een DEMONSTRATIE. Nu weet ik uit ervaring dat je hier zeer tactisch mee om moet gaan en nooit agressief worden, want ze zijn toch al heet gebakerd en zijnmet vele. Rijd over de vluchtstrook helemaal naar voren en daar staat een hoop volk en 200 brommers midden op de straat en allemaal met vlaggen zwaaien met de afbeelding van Che Guevara en nog van iemand die ik niet ken. Vraag waarvoor ze aan het demonstreren zijn, blijkt voor een sociale uitkering te zijn die verhoogd moet worden, geef ze meteen groot gelijk en vraag of ik zijn vlag even krijg dus sta ik daar met die vlag te zwaaien meteen filmploeg erbij en hoop volk, ik ook nog wat foto's gemaakt. Vraag hoelang het nog duurt, nog wel een tijdje, dat is dan jammer voor mij want ik MOET op donderdag op de ferry zitten naar Panama en dat ga ik niet redden. Ik ga wel eens vragen wat ik kan doen, de staking-leider met zijn grote megafoon komt naar mij en geeft mij keurig een hand en ik vertel hem netjes mijn verhaal. Oké jij mag door. Hij roept wat door zijn megafoon en de brommers en volk maken plaats, ik nog overal handen schudden en duimen geven en denk bij mijn eigen stelletje kut-socialisten, maar ik ben er door. Aan de andere kant staan ook de eerste honderden meters de auto's dubbel op de tweebaansweg dat wordt nog een puinzooi als de demonstratie voorbij is. Nog rijen auto's en als ik die voorbij ben, ben ik echt remy. Bij Tulua houd ik het voor gezien en zoek een hotel. Eerst een hotel waar IK zelfs niet wil slapen, dan een Mooi hotel met airco en fan want het is hier smerig heet. De zwaar getatoeëerde en gepiercete eigenaar, waar ik het meteen mee kan vinden, regelt op prive parking plek en geeft mij raad voor restaurant en goede bar, alleen in die bar mag je als eerzame huisvader eigenlijk niet komen. Dag totaal van 500 Km ben je echt heel de dag mee bezig. Ik besluit om mijn plan om op donderdag op de boot te zitten te wijzigen en voor de Dinsdag te gaan.

Woensdag weer zeer vroeg op pad, kan meteen voor het hotel op terrasje broodjes met ei scoren en de gas erop. In Pereira ga ik net als paar jaar geleden de fout in en zit midden in het stadsverkeer. Een geïnteresseerde brommer-rijder loods mij binnen door de stad uit terug op de route. Zeer mooi rijden en in Manizales, ga nu niet in de fout, maar meteen over rondweg om de stad heen. Weet uit ervaring dat dit een hele mooie route is met bochten en glooiend langs rivier. Maar nu zijn ze de weg aan het verbreden en heb veel stukken die tijdelijk gesloten zijn, omdat bulldozers de weg aan het verbreden zijn en heel de rijbaan nodig hebben. Moet minstens 4 keer meer dan een half uur stilstaan maar ik erger mij niet omdat we elke keer met wel 20 brommers en motoren vooraan staan en wat ouwehoeren. En dan racen naar de volgende stop. De laatste 100 KM zijn een feest, geweldig mooi. Eet nog in hotel/restaurant waar ik 3 jaar geleden geslapen heb en besluit dat ik vandaag niet verder ga als Medellin en daar naar AFRICA motors ga voor een nieuwe voorband. Met deze haal ik Miami niet en weet dat ze hier enorme voorraad banden hebben en het is een fijne tent, ook mijn voor-rem verdiend weer wat aandacht. Hij remt nog zeer goed, maar ik moet de hendel ver inknijpen voordat hij echt remt. Bij Africa motoren herkennen ze mij nog en vinden het leuk dat hun sticker nog op mijn aanhangertje zit. Zoeken een voorband uit helaas niet dezelfde, maar doe het er wel mee. Wordt meteen gemonteerd en morgenvroeg de rem nakijken. Brommer kan in de zaak blijven en behulpzame klant helpt mij met hotel zoeken via internet, maar na 20 keer complet zegt hij dat ik beter een motel kan nemen alleen word het dan een waar je per uur moet betalen. Ik reserveer voor 12 uur en neem taxi nadat ik nog info kreeg waar ik perse een pint moest gaan drinken. Mijn motel is super; jacuzzi, verlichting spiegels, slingerpaal, gevulde koelkast en WC rol naast het bed i.p.v op de WC. De stad in om wat te eten en drinken, bij de Colombia Beer Company bestel ik een pint en krijg een halve liter getapt bier met nootje, hele mooi tent maar niks voor mij, ik zit liever tussen de zwervers. Heb de menu kaart eens bestudeerd maar hier eet ik dus niet, budgettair gezien dan toch. Als ik mijn pint op heb vraag ik heel netjes vóór ik bestel wat die pint kost 13.000 pesos ( pakweg 4,5 EURO ). Ik heb er ook al pinten gedronken van 1 Liter voor 1 EURO, maar vooruit dan maar mijn AOW is ook verhoogt van 598 naar 604 dus ....bruintje kan het wel trekken voor één keer. Krijg weer keurig pint en smaakt best in een leuke ambiance. Als ik mijn pint op heb leg ik 26.000 pesos en wat fooi op de tafel en loop aan, maar ik word terug geroepen. Señor uw rekening, nee heb ik niet nodig geld ligt op tafel. Maar ik krijg toch mijn rekening keurig in een leren etui, totaal 42.000 Pesos. Het bier 13.900, service ordinario en nog iets. Ik zeg : jufrouw ik vroeg wat een pint kost en dat was 13.000 en op rekening staat 13.900 plus de extra's. Ja zegt ze; dat was mas or menos ( ongeveer ). Nou dan zal dit mas or menos ook wel 42.000 Pesos zijn en loop aan. Nu weet ik ook wel dat ze in een deftige tent niet een hoop stampij willen hebben op een vol terras en ze laten mij gewoon vertrekken. Schiet een zijstraat in en bij Mexicaans restaurant eet ik heerlijk en fles bier Euro. s'Nachts droom ik wat er allemaal HAD kunnen gebeuren in dit motel !

Donderdag morgen 8 uur ben ik bij Africa en is er volop bedrijvigheid, staan gewoon 8 monteurs te werken. Om half 9 staan er al 3 motoren buiten met nieuwe banden, er zit hier duidelijk structuur in en de eigenaar is eenjoviale kerel die leuk met zijn personeel omgaat. Geen ouwe muk binnen maar BMW \'s, KTM's e.d. spul en de klanten de "rich people" from Medelinn . Mijn remblokken kunnen het volgens mij niet zijn, want die zitten er pas 3 weken in en heb ik gisteren al geïnspecteerd toen mijn wiel eruit lag. Volgens mij is het de rem-pomp en volgens de eigenaar de klauwen. Wat te doen? Eerst de rem-pomp maar eens demonteren, weinig aan te zien, maar toch maar eens nieuwe cup en O-ring in en gereinigd, geen resultaat. Maar het is al weer middag en besluit maar een hotel of hostal te zoeken, een van de verkopers weet een goede hostal en er wordt gereserveerd. Nog tijdje zitten kloten met ontluchten e.d. maar het schiet niet op. Dan maar de klauwen demonteren en hier zit het euvel. Verschillende van de 8 zuigers zitten vast en de rest veel vuil. Alles gedemonteerd, een monteur op pad voor nieuwe O-ringen en om 18.00 uur, na werktijd beginnen ze met 4 man alles te polijsten en te reinigen en tegen 20.00 uur zit alles weer in elkaar. Wat een service, morgenvroeg regelen ze nog nieuwe remblokken en kan ik rijden.

Een mooie hostal met met pastizza zaak om de hoek. Nee ik had er ook nog nooit van gehoord; lasagne met kip en koud bier voor 1 Euro. Later in de tuin van de hostal met wat backpackers geouwehoerd en de nodige pinten, leuke avond in mooie tuin.

Om 08.00 uur was ik weer in Africa, zelf had ik nog nieuwe 4 nieuwe remblokken en via via vonden ze er nog 4 moest ik wel 4 oude inleveren. Om 10.00 uur was alles klaar en remde weer als nieuw. Alleen nu deed het mijn remlicht het weer niet en is toch wel belangrijk, dus pomp er weer af handvat open en schakelaar gereinigd e.d. en zagen we dat de gaskabels wel vervangen konden worden. Ook maar meteen gedaan en tegen 13.00 uur kon ik vertrekken. Kan misschien nog voor het donker in Caucasia zijn waar ik al een keer of 4 geslapen heb en echt een stadje voor mij is met gribus buurten.

Net voor ik de stad uitrijd nog super getankt en snelle hap, zie nog een brommer rijder liggen waarvan ze zijn been beter niet ter plaatse recht kunnen zetten. Het schiet lekker op; een stuk 4-baansweg en daarna veel klimmen en mooi asfalt. In een dorp zit het verkeer muurvast, smal en veel scherpe bochten IK kan nietpasseren omdat alles kop aan kont dicht staat, kan met 2 politie brommers mee "liften", die rijden alles voorbij met blauw licht. De een stopt in dorp en de ander rijdt dorp uit om daar het verkeer stil te zetten. In zo'n dorp moet een truck met oplegger een keer steken om de bocht te kunnen nemen omdat er tot op rijbaan bebouwing is. Heb er de vaart goed inzitten, met mijn nieuwe voorband stuurt het een stuk lekkerder. Het schiet op, maar ik kom maar geen bord tegen van Cartagena of Cuacasia en zit te twijfelen op de brommer of ik wel goed zit. Als ik later een bord tegen kom Cucuta 540 Km weet ik zeker dat ik verkeerd zit, want dat ligt tegen Venezuela aan. In het volgend dorp maar eens de kaart raadplegen. Rijdt een dorp in waar een politie post is ingericht, maar niemand te zien. Drempels; eerst 5 dubbele vlak achter elkaar, maar de laatste enkele is dubbel zo hoog. Mijn voorwiel komt los, dan mijn achterwiel, maar ben er overheen. Alleen hoor ik mijn aanhanger over het asfalt gaan, kijk om en zie hem mooi rechtdoor met mij meerijden. Hij rijdt voor een koffie kraampje door en passeert mij en verdwijnt half onder een, zo te zien bijna nieuwe, Toyota pick-up. Mijn eerste gedachte was gelukkig niemand gewond want dan zou ik echt een probleem hebben. Meteen hoop volk erbij en de eigenaar komt vanaf terras aangelopen en is gelukkig zo te zien niet erg boos. Hij geeft mij keurig een hand en ik verontschuldig mij en zeg dat ik blij ben dat er niemand gewond is. Dan komt er een keurige mevrouw bij, die goed Engels spreekt. Ook komt er gelukkig net een politie auto langs die stopt. Laat hem mijn rijbewijs, paspoort, verzekerings-bewijs en tijdelijke import papieren zien. Ondertussen heb ik de aanhanger onder auto vandaan gehaald en achter mijn brommer gezet. Het onderstel van de aanhanger heeft niks geleden, alleen de ton is wat korter geworden en hier en daar gescheurd. Die hoeft niet meer mee naar Nederland ! De politieagent zegt dat ik aan de verzekering niks heb maar dat er toch betaald moet worden en als ik er met tegenpartij uitkom voor hem de kous af is. Nou weet ik sinds kort wat een bumper ongeveer kost !!!!!! en deze is een verchroomde met 3 ferme deuken, dus dat gaat geld kosten. Via de mevrouw vraagt hij schrik niet : ongeveer 34 dollar !!! Daar kom ik goed weg, betaal hem meteen de 100.000 pesos in bijzijn van politie en geven elkaar de hand. Alleen hoe kon mijn aanhanger los komen? Ik heb samen met de andere Toon een veiligheidsbout met contramoer op koppeling gelast en in principe kan de koppeling niet van de kogel. Maar nu realiseer ik mij dat ik de aanhanger haaks op de motor gemonteerd heb bij Africa motoren en de kogel is on-rond is geworden, zodat als hij er recht achterstaat, speling heeft. En inderdaad ik kan de koppeling nu zo over de kogel terug duwen en de bout wel een slag aandraaien, nu kan hij er niet meer af. Weer wat geleerd.

Nu maar eens de kaart bestuderen, ik moet 100 Km terug en had daar links af gemoeten. In dit dorp is niks, maar een stuk terug in een redelijke stad heb ik verschillende hotels gezien. Dus maar meteen de gas er weer op, gelukkig was het goede asfalt en mooie route anders had ik echt gebaald. In Cisneros is inderdaad wat te beleven; het eerste hotel zag er leuk uit in het centrum met balkonnetjes, maar ik kreeg een kamer zonder ramen en zonder airco dus meteen wegwezen. Tegenover wel redelijke kamer met raam, airco en fan. Nu nog een stalling, ik moet 100 meter verder op parkeren op prive terrein. Een heel gedoe waar mijn motor moet staan, maar hij is eruit. HIER ! Ik rij mijn brommer in een boog ernaar toe om met de neus de goede kant op te staan en hij maar roepen aqui aqui ( hier hier ) en zwaaien. Ik zet mijn brommer op de standaard en loop naar hem toe en vraag: aqui ? Si aqui. Oké, mond dicht en kijken. Ik stap weer op de brommer en rijd achter auto's en brommerkes langs keurig op mijn toegewezen plek en krijg nog een duim van hem en ik leg hem uit dat ik morgen dan direct weg kan, hij snapt het. In het hotel bekijk ik de route nog eens goed, morgen naar Caucasia en Zondag naar Cartagena. Dan heb ik maandag de tijd om de ferry te zoeken en te regelen en Dinsdag avond op de ferry naar Colon in Panama. Ik eet zeer goed in een tent waar ze zelfs beugel flessen bier van Grolsch hebben, zat eerst op terras maar moet naar binnen vluchten voor de regen, eerst beetje maar later een wolkbreuk. Ik ben blij dat mijn aanhanger onder het afdak staat, anders had ik morgen eerst moeten hozen. Nog een pint gepakt in leuke bar, maar de juf had meer interesse in haar lulijzer dan in klanten. Later in centrum-social waar het druk was nog gebiljart, althans geprobeerd en met veel te veel pinten op naar hotel. Kreeg nog ruzie met de portier, er was mij verteld dat ik op de bel moest drukken, dan werd er meten open gedaan. Dus ik op de bel drukken die je in heel het centrum kon horen maar geen reactie. Nog maar eens bellen nu iets langer maar nog geen reactie. Ik denk zal eens wat langer op de bel drukken en nu kwam er reactie, maar niet van de portier. Maar ik bleef drukken totdat de portier als laatste wakker werd, ik werd wel boos aan gekeken maar wenste ze allemaal buenos noches. s'Morgens met een kater naar de stalling, ik zie van verre al dat mijn brommer verzet is; stuur staat naar rechts en staat midden tussen een hoop brommers, zodat ik er niet uit kon. Als ik bij mijn brommer ben zie ik dat ook mijn contact nu aan staat, maar de controle lampjes branden bijna niet meer; accu totaal plat. Ik krijg hem ook met de kick-starter niet aan de praat, want ik moet beetje stroom hebben op de bobine. Moet een donor hebben met start kabels maar de stalling beheerder laat mij stikken ondanks dat ik hem duidelijk uitleg dat hij de schuldige is dat mijn brommer verzet is eneraangeklooid is. Op zoek met een driewielige mototaxi en vinden een garagist die wel met zijn auto met startkabels wil komen. Start meteen en vraagt veel te veel geld maar betaal onder duidelijk protest en als ik de mototaxi vraag hoeveel kan hij natuurlijk niet achterblijven en betaal hem ook veel te veel.

Eerst maar eens een flink stuk rijden om mijn accu te laden, ik moet helemaal terug tot Barbosa en dan nog 200 KM bergen en 100 Km vlak. Wel mooi rijden alleen in de bergen had ik nog een uur dikke mist, zodat ik veilig achter een dikke vrachtwagen bleef rijden. Later als ik weer beneden ben, zeer heet en dat zal voorlopig ook wel zo blijven, want de bergen heb ik nu gehad. In Caucasia naar het voor mijn bekende hotel Londres, wat serieus gerenoveerd was. Meteen naar schoenmaker want mijn zolen liggen onder mijn laarzen uit. Een leuk restaurant met terras boven rivier was gesloten, maar ik vind een leuk alternatief; een bar die gerund werd door 4 dames zeer leuke avond. Toen ze sloten gingen ze bij de buren nog pint mee drinken. Zondag naar Cartagena voor ferry. Onderweg zie je dan bij die love-hotels veel brommers, daar gaat de plaatselijke jeugd met vriendin een wippie doen, zeer normaal hier. Zou hebben gewild dat ze dat vroeger in de Kempen ook zoiets gehad hadden, want dat geklooi en gesmors op de achterbank was ook niet alles.

In Cartagena pak ik een apartament, wat goedkoper is als een hotel, met bewaakte stalling. Alleen is het hier wel erg toeristisch en groot 25 etages hoog met wel 500 appartementen. Op maandag naar het reisbureau in het Hilton hotel wat 100 meter verderopligt en hier krijg ik te horen dat de ferry al 18 maanden uit de vaart is. Krijg adres van haven agentschap wat iets voor mij zou kunnen doen. Meteen er op af met taxi, die eerst dubbele prijs vraagt omdat hij mij bij Hilton buiten zag komen maar ik breng hem heel vlug aan verstand dat ik de helft betaal oké oké. Bij de haven word ene Luis gebeld, die mij op komt halen en mee naar zijn kantoor neemt. Ik vind hem een beetje een gladjanus, maar we zullen zien. De volgende Ferry gaat op 22 Februari ! En met een container ben ik op zijn vroegst 14februari in Panama aan het rijden en container kost 1800 USD dollar. Zeg hem duidelijk dat dit véél te laat en veel te duuris voor mij want ik wil eindfebruari in Miami zijn.

In mijn apartement heb ik contact met thuisfront; wat te doen ? en ga op internet aan het struinen. Als transport naar Panama duurder is als naar Nederland, ga ik naar huis en houdt het hier op. Heb nog contact met vrouw in Panama die mij ook naar Luis verwijst. Ik heb nog contact met Jos Kabouw in Chili, die is in Zuid en Midden Amerika zeer goed bekend. Contact met Belgische rederij die ook 22 februari geven als eerste ferry. Ik schakel Michiel Jansen van Imschip uit Son in om transport te regelen naar Nederland, maar zeg hem dat ik NIKS te maken wil hebben met de firma MA-HE hier in Colombia en de firma FIVE-star in Nederland, omdat die mij 3 jaar geleden verschrikkelijk genaaid hebben. Zie wel wat het gaat worden.

Weer allemaal bedankt voor de reacties

Tonydelcampo